- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
Τά γράμματα τά ἑλληνικά
Τά προσωπάκια πού πλησίασαν τήν πόρτα τοῦ ναοῦ κόλλησαν μεταξύ τους καί τά σπινθηροβόλα μαῦρα μάτια τους ἀναζήτησαν τόν ἄνθρωπο πού τά περίμενε.-Καλῶς τα! Ἐλᾶτε...
ΠερισσότεραΠροστάτης καί φίλος
Ἦταν ὄμορφη ἡ Θεσσαλονίκη, ἀληθινή νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ, ἔτσι ὅπως τήν ἔμαθε ἀπό τά βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ. Μέ τόν Λευκό της τόν Πύργο καί μέ...
ΠερισσότεραἩ σωστή σειρά
-Τέρμα τό διάβασμα, τέρμα τό φροντιστήριο! Ἀπό αὔριο, Μεγάλη Πέμπτη, μέχρι τήν ἑπόμενη Τετάρτη δέν θά ἀνοίξω βιβλίο!Ὁ Ἀλέξης ἔκανε μέ ἐνθουσιασμό τίς δηλώσεις του...
ΠερισσότεραΤά χρωστούμενα
Ἔτριξε μέ ἕνα τρίξιμο, θαρρεῖς, ἀνθρώπινου ἤχου. Ἕνας ἦχος ἀνάμικτος ἀνακούφισης καί λαχτάρας. Εἰκοσιπέντε χρόνια εἶχε νά τήν σπρώξει ἀνθρώπινο χέρι κι ἡ βαρειά δρύινη...
ΠερισσότεραὍταν οἱ μάσκες πέφτουν...
Ἡ Φυσική ἦταν τό ἀγαπημένο του μάθημα καί ποτέ δέν καταλάβαινε πῶς περνοῦσε ἡ ὥρα, ὅταν τό παρακολουθοῦσε. Ποτέ δέν κοίταξε τό ρολόι του, ὅταν...
ΠερισσότεραΤό ἀνεξόφλητο χρέος
Τό μελαχρινό σγουρόμαλλο ἀγόρι πέταξε τή σχολική του τσάντα μέ τρόπο βίαιο κι ἀσυνήθιστο γι᾽ αὐτόν στήν πρώτη καρέκλα πού βρῆκε μπροστά του καί ξέσπασε...
ΠερισσότεραΔέν ξεχνῶ τήν πατρίδα μου!
Τόν ἀγαποῦσε πολύ τόν παππού τόν Χριστοφῆ ὁ Ἀνδρέας. Δέν ἄντεχε νά τόν βλέπει νά σβήνει σιγά-σιγά. Τό καταλάβαινε ὅτι ἔτσι ἦταν τό φυσικό, ὁ...
ΠερισσότεραὈνειρεμένες διακοπές
Τό νά ἔχει σπίτι δίπλα στή θάλασσα ἦταν τό ὄνειρό της ἀπό τότε πού θυμᾶται τή ζωή της. Ὁ φλοῖσβος τῆς θάλασσας νά τή νανουρίζει...
ΠερισσότεραΜιά ξεχωριστή γιορτή
Στήν πόλη πού μεγάλωσε ὁ Ντῖνος δέν ὑπῆρχαν ἰδιαίτερα ἀξιοθέατα, οὔτε εἶχε κάτι πού νά τήν ἔκανε γνωστή καί σημαντική γιά τούς ἀνθρώπους πού δέν...
ΠερισσότεραΜίλησε ἡ φλογέρα
Στό μεγάλο ἀρχοντικό τοῦ Ἀνέστη ὅλα ἦταν σάν τόν καιρό πού ἦταν γεμάτο μέ παιδιά καί μεγάλους καί γέρους. Στρωμένο καί συγυρισμένο, λές κι ὅλοι...
ΠερισσότεραΣτίς 7 Φεβρουαρίου
Ὁ χῶρος στάθμευσης τῶν αὐτοκινήτων τοῦ νοσοκομείου ἦταν γεμάτος καί ἡ κ. Στέλλα περίμενε ὑπομονετικά νά φύγει κάποιος, γιά νά παρκάρει στή θέση του. Μπροστά...
ΠερισσότεραἍγιε Βασίλη, πρόφτασε
Χειμώνας! Χειμώνας βαρύς! Ἡ ξυλόσομπα, ὅσο καί νά μπουμπούνιζε, δέν ἔφτανε νά ζεστάνει τόν χῶρο πού ἔμπαζε ἀπό παντοῦ. Μά κανείς δέν κρύωνε. Μᾶλλον κανείς...
ΠερισσότεραἩ ἰσοπαλία τῆς ἀγάπης
Τί ἀέρας φυσοῦσε ἐκείνη τή μέρα! Τρελός ἀέρας πού ἤθελε, θαρρεῖς, νά ξεριζώσει ἀκόμα καί τίς αἰωνόβιες ἐλιές. Τίς ἔκανε νά χορεύουν σάν μπαλαρίνες μέ...
ΠερισσότεραΖητεῖται ὀμπρέλα
Βροχή, βροχή, βροχή! Μούλιασε ἡ γῆ ἀπό τό νερό κι ὁ ἥλιος εἶχε νά φανεῖ μέρες. Αὐτές οἱ τόσο ὑγρές καί μουντές μέρες θύμιζαν περισσότερο...
ΠερισσότεραΤό Καταφύγιο
Ἀκούμπησε εὐλαβικά τά χείλη της καί ἀσπάστηκε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βρεφοκρατούσας. Ἡ μοσχοβολιά, ἀνάμικτη ἀπό θυμίαμα καί κάπνα ἀπό καντήλι, μπῆκε, θαρρεῖς, μέχρι...
ΠερισσότεραΜετά τόν σταυρό ἡ Ἀνάσταση
Γέρος ἄνθρωπος ὁ παπα-Σωτήρης, πῶς τήν ἔβγαλε μόνος του τή Μεγάλη Ἑβδομάδα; Πῶς δέν εἶπε μιά φορά νά συντομέψουν οἱ ψάλτες τήν Ἀκολουθία, νά προσπεράσει...
ΠερισσότεραΧαλάλι της πατρίδος, μια φορά κανείς πεθαίνει!
-Σαν νυχτώσει, μην αποκοιμηθείς, έχουμε μια μεγάλη δουλειά εσύ κι εγώ. Α, μην το ξεχάσω, κι ως που να έρθω, σου έχω επάνω στο...
ΠερισσότεραὉ Κύριος τῶν Δυνάμεων
Μεγάλωσε ἡ μέρα καί ποιός μποροῦσε νά κρατήσει ὅλη ἐκείνη τήν παρέα τῶν ἐφήβων κλεισμένη στό σπίτι; Οὔτε τά διαβάσματα οὔτε κἄν οἱ ἀνοικτοί ὑπολογιστές.-...
ΠερισσότεραΓιά μιά στάμνα τάλαρα
Στά δεκατέσσερά σου δέν λέγεσαι ἄντρας μά δέ λογιέσαι πιά καί γιά παιδί. Αὐτό τό ἤξερε καλά ὁ Μῆτρος τῆς Πανάγαινας μά ὅλο μπερδευότανε, γιατί...
ΠερισσότεραἩ τιμή στή μητέρα
Ἄκουγε τή βροχή πού ἔπεφτε ἡ Χριστίνα καί χαμογέλασε μέ εὐγνωμοσύνη. Σηκώθηκε τό πρωί κι ἔβαλε πλυντήριο. Σέ λίγο τελείωνε καί ὕστερα.... Ἄς βρέχει ὅσο...
ΠερισσότεραΜέρα πού ξημερώνει
Γέλια, χαρές, φωνές... καί κείνη ἡ τρομπέτα πού πέρσι τέτοιο καιρό τούς ἀγόρασε νά ἀκούγεται στή διαπασῶν...Ἔβαλε τά χέρια στά αὐτιά του ὁ Μηνᾶς καί...
ΠερισσότεραἈπό τήν αὐλή τῆς ἐκκλησιᾶς στήν ἀγκαλιά της
Ἡ αὐλή τῆς ἐκκλησιᾶς ἔσφυζε πάλι ἀπό ζωή. Δέν ἦταν μόνο τό μεγάλωμα τῆς μέρας πού ἔφερε τόσα πολλά παιδιά στήν αὐλή τοῦ Ἁη-Γιώργη, ἦταν...
Περισσότερα'Ανάβω θυμιατήρι
Τό καταπράσινο λιβάδι ἦταν γεμάτο κόκκινες παπαροῦνες καί ἡ γέρικη ἐλιά πού ἦταν καταμεσίς του ἔμοιαζε γονατισμένη μπροστά σ᾽ αὐτό τό πανέμορφο χαλί πού ἔστρωσε...
ΠερισσότεραἩ φωτιά τῆς ἐκδίκησης
Δέν ἦταν ἁπλά φωτιά αὐτό πού ἔκαιγε μέσα του. Ἦταν καμίνι πού φλόγιζε τόν νοῦ καί τήν καρδιά του. Ἦταν μαχαίρι πού ξέσκιζε τά σωθικά...
ΠερισσότεραἩ ἀλλαγή τῆς χρονιᾶς
Οὔτε τά «Σαράντα» δέν εἶχαν κάνει ἀκόμα στή γιαγιά τήν Τριανταφυλλιά καί τό μικρό διαμερισματάκι της τό εἶχαν βγάλει οἱ κληρονόμοι κιόλας στό σφυρί...
ΠερισσότεραΜιά ζεστή ἀγκαλιά
Περπατοῦσε καί κλωτσοῦσε ὅ,τι ἔβρισκε στόν δρόμο του ὁ Ἄρης. Ἕνα τενεκεδάκι, ἕνα μικρό σκουπιδοτενεκέ πού ἦταν στήν ἄκρη τοῦ δρόμου, μία πέτρα πού τόν...
ΠερισσότεραἘπίσκεψη Θεοῦ
Κάθε φορά πού τύχαινε νά συναντηθοῦν ὁ γερο-Ἰάκωβος κι ὁ Ἀλέξης, ὅλοι ἀποροῦσαν τί βρίσκανε νά ποῦν ἕνας ὀγδονταπεντάχρονος κι ἕνας εἰκοσιπεντάχρονος. Γνωρίστηκαν στήν...
ΠερισσότεραΘεός ἤ τύχη;
Ἄχ αὐτές οἱ φθινοπωρινές ἀνατολές! Μάγευαν τά μάτια του καί τήν ψυχή του! Ἐκεῖνα τά σκόρπια σύννεφα πού χρύσιζαν πάνω ἀπό τά βουνά, ἐκείνη ἡ ἀπότομη...
ΠερισσότεραΠρωταπριλιά!
Ξύπνησε μέ ἕνα βάρος ὁ Ἀντρέας. Τό κόκκινο πανί πού ἀνέμιζε ἀπέναντί του μολύνοντας τόν ἀέρα ἔκανε τό βάρος ἀκόμα πιό ἀβάσταχτο. Πρώτη τοῦ Ἀπρίλη...
ΠερισσότεραΣτά σκαλοπάτια τοῦ Ἁγίου Δημητρίου
Τά σκαλοπάτια τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἦταν γεμάτα ἀπό κόσμο. Καί δέν ἦταν μονάχα οἱ συνηθισμένοι προσκυνητές οὔτε μονάχα οἱ ἀμέτρητοι ζητιάνοι πού μ᾽ ἁπλωμένο τό...
ΠερισσότεραΔέν ἦταν τυχαῖο!
Τυχαῖο συναπάντημα νά τό πεῖς; Καρτέρι τῆς μοίρας νά τό πεῖς; Ἤ ὥρα τῆς κρίσης τοῦ Θεοῦ;Περπατοῦσε ὁ Μίλτος καί τρίκλιζε. Οἱ περαστικοί παραμέριζαν γιατί...
ΠερισσότεραΠοτέ δεν είναι αργά
Τά δυό σπίτια, τό ἕνα δίπλα στό ἄλλο, μέ τό ἴδιο σχέδιο καί τήν ἴδια αὐλή, σχεδόν πανόμοια δέν μποροῦσες νά ξεχωρίσεις, ἀπ’ ἔξω τουλάχιστον...
ΠερισσότεραὉ Θεός τῆς ἀγάπης
Κάθε π᾿ ἀστράφτει καί βροντᾶ κι ὁ οὐρανός ἀνοίγει τούς κρουνούς του, θέλω δέ θέλω, μιά δύναμη πού εἶναι πάνω ἀπό μένα -μπορεῖ συνειρμός...
ΠερισσότεραΚαλόν νέον ἔτος
Τούς φίλους μου τούς παιδικούς δέν τούς ξέχασα ποτέ. Οἱ σύντροφοι τῶν παιχνιδιῶν μου στά ξένοιαστα χρόνια τῆς ζωῆς μου ἔρχονται συχνά-πυκνά στή σκέψη μου...
ΠερισσότεραΤά ὡραιότερα κάλαντα
Τούς περίμενε ὅλους ἡ γιαγιά Εὐγενία, παιδιά, νύφες, γαμπρούς κι ἐγγόνια. Τούς περίμενε ὅπως κάθε χρόνο γιά νά γιορτάσουν ὅλοι μαζί μέσα στό ἁπλόχωρο σπίτι της...
ΠερισσότεραΠροσμένουνε τήν ὥρα
Στόν τόπο μου τό καλοκαίρι βαστᾶ μέχρι πού νά ᾽βγει καί ὁ Σεπτέμβης, μά ὅλοι τό ξέραμε πώς στήν οὐσία στά τέλη τ’ Αὐγούστου τέλειωνε...
ΠερισσότεραΚαί ἐπί γῆς εἰρἠνη
Ὁ Μανώλης τράβηξε τήν κουρτίνα τοῦ παραθύρου του καί εἶδε μέ ἱκανοποίηση ὅτι ὁ καιρός τό γύρισε σέ χιόνι. Ὅλη τή μέρα ἔβρεχε, μά μέσα...
ΠερισσότεραἈγρύπνια τῶν ἀγγέλων
Περασμένα μεσάνυχτα. Ὥρα καλή γιά κείνους π᾿ ἀγρυπνοῦν μετρώντας κόμπο-κόμπο τά «Κύριε ἐλέησον» ἤ διαβάζοντας τό Μεσονυκτικό. Ὥρα καλή, πού μέσα στή σιωπή της γίνεται...
ΠερισσότεραΣάν ἄλλοτε Χριστούγεννα
Ἡ πολυτέλεια τοῦ μεγάλου σαλονιοῦ τοῦ σπιτιοῦ τῆς κ. Ἀλίκης μαρτυροῦσε τόν πλοῦτο καί τήν μεγάλη οἰκονομική ἄνεση. Ἡ χλιδή συνταιριασμένη μέ τό γοῦστο τῆς...
ΠερισσότεραΠαραλειπόμενο τῆς κατοχῆς
Ὁ Ἠλίας ἔσκυψε γιά τελευταία φορά καί φίλησε τόν τάφο τῶν γονιῶν του. Τό νιόσκαφτο χῶμα τό ἔνιωσε νά λαφραίνει καί μαζί του λάφρυνε κι ἡ...
ΠερισσότεραἈνήμερα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου
Τόν Δημήτρη τόν Δαμπίζα ποιός δέν τόν γνώριζε; Μέ τό μισό του πόδι στόν τάφο καί μέ τ᾿ ἄλλο του μισό νά σέρνεται στούς δρόμους...
ΠερισσότεραἩ Ἄνοιξη τῆς λευτεριᾶς
- Ἄσε με, μάνα, σοῦ λέω, δός μου τήν εὐχή σου! Μή μέ κρατᾶς ἄλλο δεμένο στά φουστάνια σου. Δέν τό βλέπεις, λοιπόν, πώς ἔγινα...
ΠερισσότεραΜέ τό καριοφύλλι καί τό κοντύλι
- Τί σ᾿ ἔπιασε σήμερα, ὠρέ Νώντα, κι ὅλο βαριαναστενάζεις; Τί σέ χολόσκασε καί σκοτείνιασες, ὠρέ; Ὁ καπετάν Νώντας κοίταξε συλλογισμένος τόν καρδιακό του φίλο. - Ἔλα...
ΠερισσότεραΣτούς τελευταίους Χαιρετισμούς
Ἡ γριά ἡ Παντέλαινα ἦταν μιά φοβερή γριά. Δέν ξέρω σήμερα νά πῶ ἄν ἦταν ἄσχημη ἤ ὄχι. Ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι πώς ἀπό τή...
ΠερισσότεραἩ Μυρτιδιώτισσα
Τά Κύθηρα στήν πιό ἤρεμη, γλυκειά τους ὥρα. Μόλις εἴχαμε γυρίσει, μαζί μέ τή γυναίκα μου, ἀπό ἕναν ῾Εσπερινό στά Μυρτίδια. Προσπεράσαμε τήν Παλιόπολη καί...
ΠερισσότεραΤῆς Παναγιᾶς τό θαῦμα
Ὅλα μου τά ρωτήματα καί τίς παιδικές μου ἀπορίες τά ἔλεγα ἀπό μωρό στή μάνα μου. Ἡ μάνα μου πῆγε ὥς τήν τρίτη τάξη τοῦ...
ΠερισσότεραΜέ τιμιότητα
- Ἕνας ἁι-Βασίλης, δύο, τρεῖς... Ἡ καρδιά τοῦ Μπασάμ κόντεψε νά σπάσει, ὅταν εἶδε τό μικρό ἀγόρι νά στέκεται μπροστά του καί νά τόν κοιτᾶ στά...
ΠερισσότεραΣτήν παγωνιά τοῦ Φλεβάρη
Ὁ μανιασμένος ἄνεμος καί τό -5oC πού ἔδειχνε τό ψηφιακό θερμόμετρο τῆς πλατείας ἔκαναν τήν Ἄννα νά τυλιχθεῖ ἀκόμα πιό πολύ στό μακρύ κασκόλ της...
ΠερισσότεραἘκεῖνο τό Φλεβάρη
Τέτοιο Φλεβάρη δέν θυμόταν ὅσο καί νά ἔφτανε στά βάθη τῶν χρόνων του οὔτε ὁ γερο-Μιχάλης ὁ ἑκατοχρονίτης. Καί τό ἔλεγε μέ πεποίθηση ὁ ἁπλός...
ΠερισσότεραΤί θά ντυθῶ τίς ἀπόκριες;
Βρέθηκε καί πάλι χωμένη μέσα στά βιβλία καί τά τετράδιά της καί ἔνιωσε τό ἴδιο ὄμορφο αἴσθημα πού ἔνιωθε μπροστά στά 25 παιδικά κεφαλάκια τῆς...
ΠερισσότεραἘπιστροφή τῶν ἀσώτων
Καλύτερα νά μήν ἄνοιγε τό στόμα της, καλύτερα νά μήν ἔλεγε κουβέντα. Τί τῆς ἦρθε ν’ ἀνακατευθεῖ; Μάνα καί γιός ἄς τά βρίσκανε. Πῶς τή...
ΠερισσότεραἩ ἐπιστροφή
Ἔκλεισε πόρτες καί μαντάλωσε παράθυρα ἡ κυρα-Λίζα. Τέτοια ντροπή, ὄχι, δέν μποροῦσε νά τή σηκώσει. Οὔτε τά γεμάτα οἶκτο βλέμματα τῶν χωριανῶν μποροῦσε, μά οὔτε...
ΠερισσότεραΧριστῳ συνεσταύρωμαι
Ποτέ της δέν συμβιβάστηκε ἡ κυρία Εὐθυμία μέ τό γάμο τοῦ γιοῦ της. Αὐτή ἄλλα ὄνειρα εἶχε γιά τόν μοναχογιό της. Τοῦ εἶχε ἑτοιμάσει κιόλας...
ΠερισσότεραἝν φοβερόν
Πρώτη του φορά μπάρκαρε ὡς ἁπλός ναύτης ὁ Μανώλης. Τό ᾿χε πάντα ὄνειρο νά γίνει θαλασσινός. Ἔδωσε ἐξετάσεις στή σχολή ἐμποροπλοιάρχων μά δέν τά κατάφερε...
ΠερισσότεραΖη ὁ Θεός!
῾Η κ. ῎Αννα, ἡ δασκάλα τῆς Δ´ τάξης, κοίταξε μέ χαρά τίς στοιβαγμένες σχολικές τσάντες πού εἶχε μπροστά της. ῞Ολες ἔμοιαζαν σάν καινούργιες. ῏Ηταν σοφή...
ΠερισσότεραἉπολύεται!
Πάντα τό ἔλεγε ὁ Χάρης πώς ὁ Ἰούνιος δέν εἶναι μήνας γιά ἐξετάσεις. Δηλαδή, κανένας μήνας δέν εἶναι γιά ἐξετάσεις, μά ὁ Ἰούνιος ἕνα παραπάνω...
ΠερισσότεραΤό να'σαι τοῦ Θεοῦ
Εἶχε περάσει μιά βδομάδα ἀπό τότε πού ἄνοιξαν τά σχολεῖα κι ὅλα εἶχαν μπεῖ σέ τάξη. Τά παιδιά ἔδειχναν πώς ἤδη εἶχαν προσαρμοστεῖ στό νέο...
ΠερισσότεραΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΝΑ
Νόμιζε πώς τίποτα δέν μαρτυροῦσε τήν πάλη τῆς καρδιᾶς της. Εἶχε τήν ἐντύπωση πώς κανείς δέν ἀντιλήφθηκε τόν πόνο πού κρυβόταν πίσω ἀπό τό χαμογελαστό...
ΠερισσότεραΕὐωδία ἀναστάσιμη
Τή γιαγιά τή Δέσποινα τήν ἀγαποῦσα ἀπό παιδί καί τή θαύμαζα. Δέν ἦταν πραγματική γιαγιά μου, μάνα τοῦ πατέρα μου ἤ τῆς μάνας μου, μά...
ΠερισσότεραΠοτέ δουλειά τήν Κυριακή
- Καλημέρα, Γιαννούλα! - Ἄχ καλή μου Λαμπρινή, τί κάνεις; Φώναξε ἡ Γιαννούλα καί τραβήχτηκε μήν τήν πατήσει ἡ ρόδα τοῦ κάρου πού σταμάτησε δίπλα της. -...
ΠερισσότεραΣυνειδητή ἐπιλογή
᾿Αντάριασε ἡ καρδιά, ξεστράτισε ὁ νοῦς, θόλωσε. Παραφέρθηκε ἡ κ. Δήμητρα, τό ὁμολογεῖ· ὅμως πῶς θά μποροῦσε νά μή χάσει τό μυαλό της μ᾿ αὐτό...
ΠερισσότεραὉ ἁι-Γιώργης ὁ σποριάς
Ἀπό μιά στάλα μωρό τό ἤξερα πώς ὁ ἁιΓιώργης δέν γιορτάζει μόνο τόν Ἀπρίλη. Στό μικρό ξωκλήσι του, πού ἦταν στή γειτονιά μου, λειτουργούσαμε δυό...
ΠερισσότεραΣτό λυκαυγές τῆς λευτεριᾶς
Ἦταν ξημέρωμα. Μόλις πού εἶχε ἀρχίσει ν᾿ ἀχνοφέγγει. Κάποια μακρινά γαυγίσματα σκύλων καί κάποια κραξίματα πετεινῶν ἔκαναν τήν καρδιά τῆς Κατερινιῶς νά κτυπήσει ἀκόμα πιό...
Περισσότερα
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
