Ποιά ἱστορική συγκυρία, ἄραγε, σημείωσε τά ματωμένα ὁρόσημα τῆς ἱστορίας τῆς Θράκης στίς σελίδες τοῦ Σεπτεμβρίου; Ἦταν Σεπτέμβρης τοῦ 1885, ὅταν ἐντελῶς πραξικοπηματικά ὁ βούλγαρος ἡγεμόνας Ἀλέξανδρος κήρυξε τήν ἕνωση τῆς ἡμιαυτόνομης Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας (Βόρεια Θράκη) μέ τή Βουλγαρία. Ἡ προκλητική αὐτή κίνηση ἔμελλε νά ἐπισημοποιηθεῖ -παρά τίς ἀκατάπαυστες καί αἱματηρές ἀντιδράσεις τῶν Θρακιωτῶν- ὄχι ἀπό διεθνεῖς συμφωνίες ἀλλά ἀπό τήν ἀδράνεια τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης καί τήν κώφευση τῶν τότε Δυνάμεων. Ἔτσι χάσαμε τήν Ἀνατολική Ρωμυλία, τή Βόρεια Θράκη...
Τίς ἑπόμενες σελίδες τῆς ἱστορίας τῆς Ἀν. Ρωμυλίας τίς κάλυψε ἡ βία καί τό αἷμα· ἄφθονο χύθηκε, γιά νά ἐπέλθει ὁ πλήρης ἐκβουλγαρισμός τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ πού ἀποτελοῦσε καί τήν πλειονότητα στήν περιοχή.
Ἦταν Σεπτέμβρης πάλι, ὅταν στά 1922 μέ τή συνθήκη τῶν Μουδανιῶν ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ὑπέγραψε τήν ἐκκένωση τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης ἀπό τόν ἑλληνικό στρατό!!! Ὁ λόγος; Οἱ δυτικές πιέσεις καί ἡ κατάσταση ἀπό τό 1885 καί ἔπειτα, ὅπως δημιουργήθηκε ἀπό αὐτή τήν ἴδια τήν ἑλληνική ἀδιαφορία. Ἔτσι ἡ Ἀνατολική Θράκη περιέρχεται στούς Τούρκους.
Ἡ τουρκική θηριωδία συνεχίζει πλέον ἀνενόχλητη τήν ἐφαρμογή τοῦ μεγαλεπίβολου σχεδίου της. Ἤδη ἀπό τό 1915 πραγματοποιεῖ τήν ἐξόντωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς περιοχῆς.
Ἀπό κεῖνο τό Σεπτέμβρη δυστυχῶς δέν σταμάτησαν οὔτε οἱ ἐχθρικές βλέψεις τῆς «φίλης» Τουρκίας οὔτε καί τά λάθη τῆς ἑλληνικῆς διπλωματίας νά ταλανίζουν καί τήν ἐναπομείνασα σέ ἑλληνική δικαιοδοσία Δυτική Θράκη. Στό ἀπομεινάρι αὐτό τῆς ἔνδοξης ἑλληνικότατης Ρωμυλίας ἀπό Ἐλευθερίου Βενιζέλου μέχρι σήμερα ἔχουν συσσωρευθεῖ τόσα πολιτικά καί ἐθνικῶς ἐπιζήμια λάθη (ἤ ὑπαγορευμένες ὑποχωρήσεις;):
- Ἐγκατάσταση κεμαλιστῶν, ὀργάνων τῆς Ἄγκυρας.
- Δημιουργία τουρκικοῦ προξενείου στήν Κομοτηνή, ἀρχή δεινῶν.
- Καθιέρωση τῆς τουρκικῆς στήν ἐκπαίδευση ὡς τῆς μόνης μειονοτικῆς γλώσσας.
- Εἰσαγωγή τουρκικῶν βιβλίων ἡ ὁποία διευκόλυνε τελικά τή μετατροπή τῆς θρησκευτικῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας σέ ἐθνική, τουρκική.
- Ἐπίσημη ἀναγνώριση τουρκικῆς μειονότητας στήν ἑλληνική Θράκη.
Ὅσο γιά τό Σεπτέμβρη τοῦ χρυσοῦ 2004; Γίνεται ἀκόμη πιό αἰσθητή ἡ ἐγκατάλειψη καί ἡ ἀδιαφορία γιά τά προβλήματα (π.χ. ὑπογεννητικότητα στήν ἑλληνική οἰκογένεια, ἐνῶ οἱ μουσουλμάνοι διπλασιάζονται - μεταφορά τῆς ἑλληνικῆς γῆς σέ τούρκους ὑπήκοους κ.ἄ.) σέ ἀντίθεση μέ τήν ἔνταση τῆς τουρκικῆς προπαγάνδας, ἡ ὁποία διαλαλεῖ τήν καταδυνάστευση τῆς τουρκικῆς μειονότητας στήν ἑλληνική Θράκη!!!
Ἡ χειρότερη μάστιγα ὅμως εἶναι ἡ ἄγνοια, ὁ ἐφησυχασμός καί ἡ μοιρολατρία τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων γιά τά ἐθνικά μας θέματα.
Ἀπό ποιόν μάθαν οἱ ἀπόγονοι τοῦ Μεγαλέξανδρου καί τοῦ Λεωνίδα, τά ἐγγόνια τοῦ Κολοκοτρώνη καί τῶν ἐθνομαρτύρων τοῦ ᾿21, τά παιδιά τοῦ «ΟΧΙ» τοῦ ᾿40 νά ζοῦν μέ σκυμμένο τό κεφάλι καί κλειστά τά μάτια στίς πυορροοῦσες πληγές τοῦ Ἔθνους;
Σάμπως ἡ καλοπέραση νά μπούκωσε τή μνήμη μας μέ λήθη!
Κρής
Ἀπολύτρωσις 59 (2004) 176-177