Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Οἱ τρεῖς ἀναστάσεις

Χριστός Ἀνέστη.
 anastasiΤό μεγαλύτερο γεγονός στήν πανανθρώπινη ἱστορία εἶναι ἀσφαλῶς ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι δέν τό παραδέχονται προσπαθοῦν μέ διάφορα ἐπιχειρήματα νά τό ἀνατρέψουν, μά δέν τό κατορθώνουν. Ἡ ἀνάσταση δέν εἶναι οὔτε θεωρία οὔτε ἰδέα οὔτε σύστημα οὔτε φιλοσοφία οὔτε ἐπιχείρημα, ἀλλά γεγονός. Τά γεγονότα δέν ἀνατρέπονται ὅσο καί ἄν τό θέλουμε, ὅσο καί ἄν μᾶς ἐνοχλοῦν. Τά ἐπιχειρήματα τῶν ἀρνητῶν παλαιοτέρων καί νεωτέρων ἀνατρέπονται ἀπό τούς ἴδιους καί μένει μόνο ἕνα ἐπιχείρημα, καί τό ἐπιχείρημα αὐτό εἶναι: Δέν ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, γιατί αὐτό εἶναι θαῦμα, εἶναι ὑπερφυσικό, εἶναι ἀδύνατο να γίνει. Δηλαδή «οὐ μέ πείσεις κἄν μέ πείσεις». Ἄρα, ἡ ἀπιστία εἶναι προκατειλημμένη, εἶναι φανατισμένη καί δογματίζει. Ἐκ τῶν προτέρων ἀπορρίπτει τό θαῦμα καί μέ φανατισμό δέν παραδέχεται ἄλλη διάσταση ζωῆς. Τό ἴδιο θά ἔλεγε καί ὁ κάθε ἄπειρος καί ἀδαής γιά τό σπόρο πού μπαίνει στό χῶμα καί σαπίζει ἄν τοῦ ἔλεγαν ὅτι θά ἀναστηθεῖ. Ποιός θά πίστευε, ἄν δέν ἤξερε τό μυστικό, ὅτι μπορεῖ νά βγεῖ ἀπό τό νεκρό αὐγό, ἀπό τή ρευστή ὕλη, ἕνα πουλάκι πού θά πετάει καί θά κελαηδάει.
 Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρωπίνου λογικοῦ δέν ἔχει δικαίωμα καί οὔτε μπορεῖ νά ἀποκλείσει τή δυνατότητα τῆς ἀναστάσεως. «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως». Ὁ Χριστός πράγματι ἀναστήθηκε καί τό βεβαιώνουν αὐτό μάρτυρες αὐτόπται καί αὐτήκοοι. Μάρτυρες ἀξιόπιστοι.
 Νά, γιατί θέλουμε δέν θέλουμε, πιστεύουμε δέν πιστεύουμε, μᾶς συμφέρει δέν μᾶς συμφέρει, ὁ Χριστός ἀναστήθηκε.
 Καί τό γεγονός αὐτό ἐπισκιάζει ὅλα τά γεγονότα τῆς πανανθρώπινης ἱστορίας. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό περιεχόμενο τοῦ εὐαγγελίου, τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας, τό ἀντικείμενο τῆς πίστεως, τόν ἄξονα τῆς ἐλπίδος, τήν πηγή τῆς ἀγάπης, τό ἀποκορύφωμα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, τό φωταγωγό τῆς αἰωνιότητος, τή λύση τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, τήν ἐγγύηση καί προκαταβολή τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως.

Καί ἡμεῖς ἀνέστημεν.
  Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ πρώτη ἀνάσταση. Ἡ δεύτερη ἀνάσταση, ἀποτέλεσμα τῆς πρώτης, εἶναι ἡ δική μας ἠθική ἤ πνευματική ἀνάσταση πού συμβαίνει στόν κόσμο αὐτό. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας, μιλάει γιά τήν ἀνάσταση αὐτή. Ἀκοῦστε παρακαλῶ τά λόγια του· «Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν. Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καί νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροί ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καί οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (Ἰω 5,24-25). Μέ δύναμη καί σαφήνεια ὁ Κύριος τονίζει ὅτι ὅποιος ἀκούει τά λόγια του καί ὑπακούει στό θέλημά του καί πιστεύει στό Θεό, αὐτός ἀνασταίνεται, μεταβαίνει ἀπό τό θάνατο στή ζωή, ἔχει ἀπό δῶ κιόλας ζωή αἰώνια. Ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα τῆς ἀναστάσεως «νῦν ἐστιν», τώρα στό παρόν, σ’ αὐτή τή ζωή. Ὅσοι εἶναι νεκροί ἀπό τήν ἁμαρτία –καί ποιός δέν εἶναι-, ὅλοι ὅσοι πληγώθηκαν ἀπό τήν παράβαση καί θανατώθηκαν ἀπό τά πάθη, ὅσοι κατοικοῦν μέσα στά μνήματα τῶν ἐπιθυμιῶν καί σαπίζουν καί ἀποσυντίθενται μέσα στόν σκοτεινό τάφο, ὅλοι αὐτοί ἀνασταίνονται μέ τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἀναστάς Κύριος νίκησε τόν Σατανᾶ, θανάτωσε τό θάνατο καί χαρίζει ζωή πνευματική, ζωή αἰώνια, ζωή ἀληθινή σέ ὅλους ἐκείνους πού πιστεύουν καί μετανοοῦν καί γίνονται ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

 Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
 Νά, ἡ ἀνάσταση καί ἡ ζωή πού μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός σ’ αὐτόν τόν κόσμο. Ἀμφιβάλλετε γιά τήν ἀνάσταση αὐτή; Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι στήν ἱστορία, χιλιάδες ἄνθρωποι γύρω σας τό ὁμολογοῦν καί τό βεβαιώνουν.Ἦταν νεκροί ἠθικά καί πνευματικά καί τούς ἀνέστησε ὁ Χριστός μέ τό κήρυγμά του, στό ὁποῖο πίστεψαν καί μετανόησαν. Ὅλοι αὐτοί πιστεύουν καί ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε καί περιμένουν τήν Τρίτη ἀνάσταση. Κάθε τόσο τό διακηρύττουν· «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν».
 Νά, ποιά εἶναι ἡ τρίτη ἀνάσταση. Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν σωμάτων ἀπό τούς τάφους, ἀπό τό θάνατο ὅπου καί ἄν εἶναι θαμμένα ἤ ἐξαφανισμένα τά σώματα.
  Ὁ Κύριος ἀμέσως μετά τήν πνευματική ἀνάσταση, μιλάει γιά τήν ἀνάσταση τῶν σωμάτων· «Μή θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως» (Ἰω 5,28-29). Γιά ἀνάσταση σωμάτων μιλάει ὁ Κύριος, ὄχι γιά ἀνάσταση ψυχῶν. Οἱ ψυχές εἶναι ἀθάνατες. Θάνατος ψυχῆς εἶναι ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό Θεό, ὅπως θάνατος τοῦ σώματος εἶναι ὁ χωρισμός τοῦ σώματος ἀπό τήν ψυχή. Μέ τήν ἠθική ἤ πνευματική ἀνάσταση ὁ Χριστός ἀνασταίνει τίς ψυχές μας, δηλαδή ἑνώνει τίς ψυχές μας μέ τό Θεό, τίς χαριτώνει μέ τό ἅγιο Πνεῦμα· μέ τήν σωματική ἀνάσταση θά ἑνώσει καί πάλι τά σώματα μέ τίς ψυχές. Τά σώματα θά εἶναι μέν τά ἴδια ἀλλά πολύ διαφορετικά· θά εἶναι ἄφθαρτα, ἀθάνατα, χωρίς πάθη καί ἀδυναμίες, θά εἶναι σάν τό σῶμα πού πῆρε ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάσταση.
 Ὅσο κι ἄν φαίνεται δύσκολο καί καταπληκτικό, εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀναστηθοῦμε μιά μέρα. Τό ἀποδεικνύει ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τό μεγάλο αὐτό πείραμα, τό βεβαιώνει ἡ πνευματική ἀνάσταση ἐκείνων πού πίστεψαν καί μετανόησαν. Ὁ παντοδύναμος Θεός, πού ἔκανε τά πάντα ἀπό τό μηδέν, ἔχει τή δύναμη ν’ ἀναστήσει τά σώματα ἄφθαρτα καί ἀθάνατα ἀπό τό θάνατο καί τή φθορά. Ἔστω κι ἄν σάπισαν, ἔστω κι ἄν πνίγηκαν στή θάλασσα ἤ κάηκαν ἠ ἄν ἐξαφανίστηκαν μέ βομβαρδισμό, ὁ Θεός θά ἀναστήσει τούς νεκρούς. Ὁ Ἰωάννης γράφει στήν Ἀποκάλυψη· «Καί ἔδωκεν ἡ θάλασσα τούς νεκρούς τούς ἐν αὐτῇ, καί ὁ θάνατος καί ὁ ᾅδης ἔδωκαν τούς νεκρούς τούς ἐν αὐτοῖς, καί ἐκρίθησαν ἕκαστος κατά τά ἔργα αὐτῶν» (Ἀπ 20,13).
  Ἀδελφοί μου, θέλετε ἀποδείξεις γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἐπιβεβαίωση γιά τήν μελλοντική ἀνάσταση τῶν σωμάτων; Τίς ἔχετε. «Ἔρχου καί ἴδε». «Γεύσασθε καί ἴδετε». Δοκιμάστε καί θά βεβαιωθεῖτε. Δοκιμάστε. Ἡ δοκιμή εἶναι μία, ἁπλή, χειροπιαστή. Ἡ πίστη καί ἡ μετάνοια. Τότε θά διαπιστώσετε τήν ἀλλαγή τοῦ ἑαυτοῦ σας, θά ζήσετε τήν ἀνάστασή σας καί θά εἶστε βέβαιοι γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πεπεισμένοι ὅτι μιά μέρα θ’ ἀναστηθεῖτε ἀπό τά μνήματα. «Χριστός ἀνέστη», κηρύττει τό Εὐαγγέλιο. «Ἀληθῶς ἀνέστη», βεβαιώνει ἡ δική μας ἀνάσταση. Καί μέ τίς δύο ἀναστάσεις περιμένουμε τήν τρίτη· «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν».

Στέργιος Σάκκος
Ἀπολύτρωσις 36 (1981) 72-73