Φῶς καί φωτιά

Screenshot

  Λίγες ψυχές ἔχει ὁ ζωοδότης Κύριος νά ἀναπαύεται, νά ἐμπιστεύεται τούς ἀκριβούς αἰώνιους θησαυρούς του. Τίς ἐκλεκτές ψυχές, πού μέσα στό πέρασμα τῶν αἰώνων δέν παύουν νά ὑπάρχουν. Σημειώνει τό πέρασμά Του ἀπό ἕναν τόπο μέ τήν ταπεινή, ἀλλά καί σταθερή παρουσία τῶν πολύ δικῶν του.

   Γύρω στά 290 μ.Χ., στήν πλούσια, πολυπληθῆ Νικομήδεια ὁ Ἰησοῦς βρῆκε κατάλυμα στή ζεστή καρδιά τῆς ἀρχόντισσας Θεοδότης. Ψυχή ἐκλεκτή, πού ἀθόρυβα καί ταπεινά λάτρευε τόν ἕναν καί ἀληθινό Θεό. Μέσα στό ὑπέρλαμπρο φῶς τῆς νέας πίστης δέν ἔφτανε καμιά σκιά, κανένας φόβος στήν καρδιά τῆς νεαρῆς γυναίκας.

   Τί κι ἄν ὅλη ἡ πόλη σειόταν ἀπό τήν τρομακτική παρουσία τοῦ σκληροῦ εἰδωλολάτρη αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ; Τί κι ἄν οἱ παλατιανοί -κάπου ἐκεῖ κοντά της- ἐξέδιδαν πολύ συχνά διατάγματα ἀπειλητικά γιά τούς ὀπαδούς τοῦ Ναζωραίου; Δέν δείλιαζε ἡ εὐλογημένη Θεοδότη. Κι ἄς ἔχασε νωρίς τόν σύζυγό της. Στῆς χηρείας τή μοναξιά κατέφευγε στήν ἀγάπη τοῦ θείου Νυμφίου, τοῦ Ἰησοῦ. Πυρπολούμενη ἀπό θεῖο ζῆλο δεόταν: «Θές με, Κύριε, ὡς σφραγῖδα ἐπὶ τὴν καρδίαν σου, ὡς σφραγῖδα ἐπὶ τὸν βραχίονά σου». Νά βρεῖ ἀσφάλεια στοῦ Κυρίου της τήν παντοδύναμη παρουσία. Σέ Κεῖνον νά ἐμπιστευθεῖ καί τά τρία μικρά της παιδιά. «Φίλτρῳ Θεοῦ ζέουσα», ποθοῦσε νά ἀνάψει αὐτή ἡ μικρή φλόγα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στίς παιδικές καρδιές. Νά ὁπλίσει τίς ψυχές τους μέ τοῦ Εὐαγγελίου τήν ἰσχυρή πανοπλία, γιά νά ἀντέξουν στήν ἀδυσώπητη εἰδωλολατρική μανία. Ποιό ἄλλο δῶρο μεγαλύτερο εἶχε νά ἀντιπροσφέρει στόν εὐεργέτη της Κύριο ἀπό τούς «ἐνθέους βλαστούς» της; Μά καί ποιός νά τή στηρίξει καί νά τῆς συμπαρασταθεῖ σ᾽ αὐτή τήν ἱερή διακονία της; Θαυμαστά ὁ σπλαχνικός Πατέρας τῆς χάρισε συναγωνίστρια, φίλη καί ἀδελφή, τήν Ἀναστασία ἀπό τή Θεσσαλονίκη. Ἔλαβε θάρσος, πῆρε χαρά! Ἀπρόσμενα βρῆκε καί καθοδηγητή μέσα στά σκοτάδια πού ἐπικρατοῦσαν γύρω της. Ὁ σοφός δάσκαλος τῆς Ἀναστασίας Χρυσόγονος χειραγώγησε φωτισμένα τή φιλόθεη ψυχή τῆς Θεοδότης.

   Μιά ὑψηλή ἀποστολή ἀξιώθηκαν νά ὑπηρετήσουν οἱ δύο μαθήτριες μέ τόν δάσκαλό τους. Στῶν φυλακῶν τά ὑπόγεια νά ρίχνουν φῶς Χριστοῦ στίς ψυχές. Νά περιθάλπουν τά μαρτυρικά σώματα. Νά τά ἀνακουφίζουν φιλόστοργα. Διπλό τό «ἔλαιον» πού ἐφοδιάζονταν οἱ εὐλογημένες διακόνισσες τῆς ἀγάπης. Νά θεραπεύσουν -ἀπό τή μιά- τίς βαθιές οὐλές τοῦ σώματος μέ τό φυσικό λάδι. Νά περιποιηθοῦν τίς ψυχές τῶν ἡρωικῶν μαρτύρων μέ τῆς εὐσεβείας τό «ἔλαιον». Νά ξεφεύγουν ἀπό τίς λαβές τῶν ἐχθρῶν, νά γλιστροῦν. Νά διατηροῦν φρόνημα γενναῖο καί ἄκαμπτο, ἄπιαστο καί ἀσύλληπτο ἀπό τόν ἐχθρό.

   Μιά ἱερή σπουδή κατέκαιγε τήν καρδιά τῆς Θεοδότης: Νά ἀνταποδίδει στόν Κύριο καί Θεό της τήν εὐεργεσία νά τήν κάνει παιδί του. Νά δίνει στούς ἀνθρώπους Θεό. Νά διακονεῖ στ᾽ ἀδέλφια της τόν ἴδιο τόν Κύριο. Νά σπογγίζει τά αἵματα τῶν μαρτύρων μέ τή θυσιαστική ἀγάπη της. Νά ἀσπάζεται σεβαστικά τίς πληγές τους. Νά μποροῦσε νά μπεῖ κι αὐτή στόν χορό τῶν μαρτύρων! Θά ἀξιωθεῖ ἄραγε; Ἀσίγαστος ὁ πόθος της. Σάν μιά φωτιά πού ὅλο καί ζωήρευε.

   Στοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ τό παλάτι ἔφτασαν κακόγνωμα τά νέα γιά τή δράση τῶν χριστιανῶν στίς φυλακές. Γιά τή σεμνή Θεοδότη μηχανεύθηκε τήν παγίδα τοῦ εὐγενῆ εἰδωλολάτρη Λευκάδιου. Τόν πρότεινε γιά σύζυγο καί προστάτη της. Σκοπός του νά τήν παραπλανήσει στήν εἰδωλολατρία. Ἀρνήθηκε τά δελεάσματα ἡ Θεοδότη. Ποιός μποροῦσε νά κλονίσει τήν κραταιά ἀγάπη της γιά τόν Θεό; Πῶς νά σβήσει αὐτή ἡ φλόγα στοῦ λυχναριοῦ της τό δοχεῖο, πού ἀνέμενε μέ λαχτάρα τόν νυμφίο της Χριστό; Ὁλόφωτη καί θαρρετή στάθηκε μπροστά στόν ἄρχοντα τῆς Βιθυνίας Νικήτιο. Κυκλωμένη ἀπό τά τρία παιδιά της ἄφησε ἀσυγκίνητο τόν ὕπατο. Πύρινη ἡ ὁμολογία της γιά τήν πίστη της στόν ἕναν Θεό. Τό ἀνταπόδομα σκληρό. Ράβδισαν μέ μανία τά παιδιά της, μήπως λυγίσει ἡ μαρτυρική μάνα… Στάθηκε ἀντάξιος τοῦ ζήλου της ὁ μεγάλος της γιός, Εὔοδος. Κοσμημένο μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου του καί μέ τό φῶς τῆς μαρτυρίας του τόν καμάρωσε ἡ χριστιανή μητέρα. Στό θυμιατό τῆς καρδιᾶς της ἀνέπεμψε θερμές δοξολογίες στόν Θεό, πού τήν ἀξίωσε μιᾶς τέτοιας τιμῆς.

   Στίς 22 Δεκεμβρίου 304 μ.Χ. μέ ἐντολή τοῦ δικαστῆ ἔριξαν τήν ἡρωική Θεοδότη καί τά παιδιά της στή φωτιά, γιά νά σβήσουν γιά πάντα τά ὀνόματά τους. Μόνο πού ἡ φλόγα αὐτῆς τῆς πυρκαγιᾶς φτάνει σάν πύρινη σκυτάλη στίς μανάδες τοῦ σήμερα, νά ἀγρυπνήσουν μέ ἐλπίδα στίς μικρές φλογίτσες τῶν παιδιῶν τους, γιά νά φυλαχτεῖ ὁ θησαυρός τῆς ὀρθόδοξης πίστης. Τό φῶς της διαρκεῖ αἰῶνες τώρα, γιά νά ὁδηγεῖ τά βήματα τῶν νέων μας στόν Θεό τῆς ἀγάπης. Ἔχει λάμψη ἀπό τοῦ ἄστρου τό φῶς, τό αἰώνιο Φῶς τῆς Βηθλεέμ, πού διαλύει κάθε σκοτάδι.

Οὐρανοδρόμος

“Ἀπολύτρωσις”, Δεκ. 2025