«Ἑτοιμάζου, Βηθλεέμ…»

 Χρειάζεται προετοιμασία γιά νά γιορτάσουμε ἕνα μεγάλο γεγονός. Καί ὅσο μεγαλύτερο εἶναι τό γεγονός, τόσο μεγαλύτερη καί καλύτερη προετοιμασία χρειάζεται. Πόσο μεγάλο εἶναι τό γεγονός τῆς γέννησης τοῦ ᾿Ιησοῦ; Τόσο ἀπροσμέτρητα μεγάλο, ὅσο ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ!

   Αὐτό τό κοσμοϊστορικό γεγονός ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τά Χριστούγεννα. «Ἑορτάζει» σημαίνει μᾶς τό προσφέρει, γιά νά τό ζήσουμε ὁ καθένας στήν προσωπική του ζωή. Ζῶ τή γέννηση τοῦ Ἰησοῦ, ὅταν ἀνανεώνω τήν προσωπική μου ἀναγέννηση. Ζῶ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ὅταν βιώνω σέ προσωπικό ἐπίπεδο τή θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

   Μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὁ κόσμος ἀδυνατεῖ νά προσεγγίσει τό νόημα τῆς μεγάλης γιορτῆς. Γι᾿ αὐτό ἀναλίσκεται σέ πολυδάπανες, φαντασμαγορικές προετοιμασίες, καί χάνεται σέ ὑποκατάστατα. Ἑτοιμάζει λαμπρούς ἑορτασμούς, χωρίς τό τιμώμενο πρόσωπο! Γιορτάζει Χριστούγεννα χωρίς Χριστό…

   Ἀντίθετα, μέσα στήν Ἐκκλησία καί τά στολίδια καί οἱ κάρτες καί τά καινούργια ροῦχα, τό καθαρό σπίτι καί τά ἐκλεκτά ἐδέσματα ἀποκτοῦν ἕνα ἰδιαίτερο νόημα· εἶναι ἀνθρώπινες ἐκδηλώσεις ἀγαλλίασης, πού ἐκφράζουν τήν εὐφροσύνη γιά τό μεγάλο γεγονός. Ἀπηχοῦν τήν καθαρότητα καί τόν στολισμό τῆς ψυχῆς, πού ἑτοιμάζεται νά ὑποδεχτεῖ τόν μεγάλο Ἐπισκέπτη… Ἐξασφαλίζουν μιά αἰσθητή ἀπόλαυση, πού παρα- πέμπει σέ μιά ἄλλη, ἀνέκφραστη ἀπόλαυση, τήν ὁποία χαρίζει ἡ μετοχή στό θεῖο τραπέζι. Ὁ Ἐπισκέπτης πού ἔρχεται μᾶς τό ὑποσχέθηκε: «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ» (Ἀπ 3,20).

   Ὁ Κύριος πλησιάζει· θά χτυπήσει καί φέτος τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας… Νά γιατί ἡ Ἐκκλησία αὐτόν τόν καιρό χτυπᾶ κάθε μέρα χαρμόσυνα τήν καμπάνα, τελεῖ σαρανταλείτουργο, ψάλλει Καταβασίες: «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε…». Καλεῖ μέ τήν κατήχηση καί τή λατρεία της: «Ἑτοιμάζου, Βηθλεέμ…».

   Ὁ κόσμος κωφεύει στό κάλεσμά της. Ἑτοιμάζει μόνο τόν ἐξωτερικό χῶρο μέ ὅ,τι πιό φανταχτερό. Ὁ πιστός ὅμως ρίχνει τό βάρος τῆς προετοιμασίας στό ἐσωτερικό τῆς ὕπαρξής του. Ἀγωνίζεται νά ἐνσκήψει στό βάθος του, νά δεῖ κατάματα τόν ἑαυτό του, νά τόν βάλει -γιατί ὄχι;- στό ἑδώλιο τοῦ κατηγορουμένου, νά ἀναγνωρίσει τήν ἀθλιότητά του, νά ταπεινωθεῖ, γιά νά συναντήσει ἔτσι τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού γιά χάρη μας τόσο ταπεινώθηκε. Τότε γιορτάζει Χριστούγεννα. Τότε βιώνει τήν ποθητή ἀναγέννηση· τότε ἀρχίζει νά βαδίζει στόν δρόμο πρός τή θέωση. «Καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Μθ 6,6), ὑπόσχεται ὁ μεγάλος Ἐπισκέπτης.

“Ἀπολύτρωσις”, Δεκ. 2025