Ἡ νίκη τοῦ Νοικοκύρη

  Ἡ χαρτούρα πού στοιβάζεται στά συρτάρια τοῦ γραφείου μου ἀπαιτεῖ κάθε μήνα ἕνα θαρραλέο ξεκαθάρισμα. Κάθε φορά πού ἀποφασίζω νά ἀπορρίψω τά περιττά καί ἄχρηστα, νά ἐπιλέξω τά ἀπαραίτητα καί στή συνέχεια νά τά ταξινομήσω στούς ἀντίστοιχους φακέλους, ἀπολαμβάνω αὐτή τήν ἀποφόρτιση. Ὥρα δραστικοῦ νοικοκυριοῦ. Ἡ τακτοποίηση τοῦ βασικοῦ χώρου ἐργασίας πάντοτε δημιουργεῖ ἕνα γενικότερο θετικό αἴσθημα. Συνειρμικά μέ παραπέμπει καί σέ μιά ἄλλη ἀπαραίτητη διαδικασία πού ἀπαιτεῖται ὄχι μόνο σέ μηνιαία βάση ἀλλά σέ καθημερινή.

   Εἶναι τό νοικοκύρεμα σέ ἐκεῖνα τά πολυδαίδαλα συρτάρια τοῦ νοῦ μου, πού μέσα στό ἑκάστοτε εἰκοσιτετράωρο γεμίζουν μέ ποικίλα ἀρχεῖα, συχνά μέ μορφώματα ἀκατάστατα. Ἕνας σωρός ἀπό σοβαρά ζητήματα μέχρι ἁπλούστατες μικροϋποθέσεις συνωστίζονται στό Νοητικό γραφεῖο καί ἀναμένουν. «Τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ». Συνήθως μέ τήν καθημερινή κεκτημένη ταχύτητα σπεύδω νά τά ρυθμίσω ὅλα μέ βάση τήν κρίση καί τίς γνώσεις μου. Ἡ πείρα τόσων ἐτῶν, ἡ λογική, οἱ εὐλογοφανεῖς σκέψεις μέ προτρέπουν μέ περισσή αὐτοπεποίθηση νά κουμαντάρω τάχιστα τά περιστατικά, ὅπως μοῦ φαίνεται πιό πετυχημένα.

   Ἐξάλλου, οἱ χρονοσταγόνες κυλοῦν ἀμείλικτα καί ἡ κλεψύδρα τῆς ἐποχῆς μας σμικραίνει ἀδυσώπητα τά ὅρια, καθώς στό ἑπόμενο ξημέρωμα θά προστεθοῦν κι ἄλλες «ἄκρως σημαντικές ὑποχρεώσεις», πού πρέπει νά δρομολογηθοῦν. Κι ἀναρωτιέμαι… Εἶναι ἄραγε ἀνένδεκτον ἡ νόησή μου νά κυριαρχεῖται ἀπό αὐτή τήν ἀσφυκτική νοοτροπία;

   Διαπιστώνω πώς αὐτή ἡ τεταμένη κίνηση μέ ἀπομακρύνει ἀπό τήν οὐσία. Οἱ μετρήσεις ὄχι πλέον τοῦ χρόνου ἀλλά τοῦ χώρου βεβαιώνουν μιά θλιβερή ἀπόσταση, μιά διπλοσημαίνουσα θεοαποστασία, ἐνῶ ἐπιθυμῶ τή θεογειτνίαση. Ἄλλο στοχεύω καί στό ἀντίθετο κοντεύω. Ὁ στόχος τῆς θεοεγκατοίκησης φαντάζει ἄπιαστο ὄνειρο μπροστά στήν ἄθελη ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ ἀπό μέρους μου. Πῶς ἐπιλέγω τελικά αὐτό πού δέν θέλω; Κάπου κάνω λάθος καί τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἐναγώνιου κόπου μου καταλήγει στό ἄλλο ἄκρο ἀπό τό ἐπιθυμητό.

   Μᾶλλον γέμισα τά ἐγκεφαλικά συρτάρια μέ ἀναρίθμητα βιοτικά. Οἱ ραθυμοτόκοι μέριμνες πνίγουν τή διάσταση τοῦ ὕψους, ὠθοῦν σέ βαλτώδεις ἀτραπούς, ὑλώδεις ἐπιλογές, φιλόσαρκες προτιμήσεις. Καί ὁ νοῦς μένει κουρασμένος καί ἀνικανοποίητος ἀπό τήν ὑπερφορτική λειτουργία του, πού δέν φέρει τούς ἀναμενόμενους εἰρηνοφόρους καρπούς.

   Οἱ καθημερινές προσπάθειες φαίνεται νά ἔχουν γνώμονα τό καλό. Ἀποδεικνύονται ὅμως λαθεμένοι ἄθλοι ἑνός ἄθλιου ἐρασιτέχνη ἀθλητῆ. Φαινομενικά ἔχω στήσει τό προφίλ ἑνός πνευματικά καλλιεργημένου ἀγωνιστῆ, ἐνῶ τό κρυπτόμενον φιλοξενεῖ ἕναν ἀθεράπευτο θεληματάρη, πού πασχίζει νά νοικοκυρέψει τά ἀνοικοκύρευτα τοῦ νοῦ του μέ βάση τό ἐγώ του, προκρίνοντας τό ἴδιον θέλημα. Ἰδού ἡ ἀστοχία. Μία μόνον, ἀλλά ὀλέθρια ἀπροσεξία, πού εἶναι ὑπεραρκετή γιά νά προκαλέσει ἀταξία. Με- ταφέρω ὅλη αὐτή τήν κατάσταση στόν Οὐράνιο Πατέρα μου σέ ἱκεσία.

   Σέ μιά τέτοια κοπιώδη βραδιά δύστοκων νοητικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀναζήτησα κάτι χειρωνακτικό ὡς ἀντίβαρο στό μελίσσι τῶν ἀποθαρρυντικῶν λογισμῶν. Τό νοικοκύρεμα τοῦ γραφείου ἦρθε καί πάλι στό προσκήνιο γιά νά λειτουργήσει διττά. Κεντρική θέση πάνω δεξιά κατέχει μιά ὑπέροχη βυζαντινή εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Τήν πῆρα στά χέρια προσεκτικά γιά νά τήν ξεσκονίσω. Ὁ Εὐλογῶν. Καί καθώς μπῆκε ὁ Δεκέμβριος γιά τά καλά, ἦρθαν συνειρμικά τά παραδοσιακά κάλαντα στόν νοῦ μέ τίς δυό παραλλαγές πού ἔμαθα ἀπό μικρή: «κι ὁ νοικοκύρης τοῦ σπιτιοῦ αἰώνια νά ζήσει», ἀλλά καί τό ἀκόμη ὡραιότερο, «κι ὁ Νοικοκύρης τοῦ σπιτιοῦ νά ᾽ρθεῖ νά εὐλογήσει», ἐννοώντας τόν Κύριό μας.

   Εἶναι θαυμαστό πῶς ὁ Θεός ἀπαντᾶ μέ μοναδικό τρόπο στίς μυστικές διακαεῖς προσευχές μας. Ἐκείνη τήν ὥρα φωτίστηκε ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά. Ἰδού, ἡ ἀπάντηση ἁπλή καί ξεκάθαρη: γιά νά ζήσει ὁ νοικοκύρης αἰώνια, θά πρέπει νά ἀνοίξει στόν ἕναν καί μοναδικό Νοικοκύρη Κύριο, γιά νά μπεῖ καί νά τά εὐλογήσει ὅλα! Καί τότε ὄχι μόνο τό σπίτι θά εἶναι νοικοκυρεμένο κι ὄμορφο, ἀλλά καί ὁ νοῦς τακτοποιημένος καί ἡ καρδιά εὐπρεπισμένη κι ὅλες οἱ ἐργασίες θά ἔχουν νόημα, γιατί θά γίνονται μέ ἀφετηρία Ἐκεῖνον καί μέ ἀπώτερο στόχο καί πάλι Ἐκεῖνον. Μιά πυξίδα γιά ἐπαναπροσανατολισμό χρειάζομαι συχνά-πυκνά κι αὐτή τή στέλνει ὁ μακρόθυμος Νοικοκύρης τοῦ Νοῦ καί τῆς καρδιᾶς, ὅταν βλέπει πώς παραπατάω, ἀλλά καί πάλι Τόν ἀναζητάω!

Α.Τ.

“Ἀπολύτρωσις”, Δεκ. 2025