Θαβώρ

Πάρε με μαζί Σου
στίς μυστικές ἐνατενίσεις τ᾿ οὐρανοῦ,
ὅπως τότε, πού ἔπαιρνες τούς ἐκλεκτούς Σου.
Πάρε καί μένα, Κύριε,
κι ἀνάδειξέ με δοῦλο Σου ἐκλεκτό.

Κι ἄν εἶναι “ἡ σάρξ μου ἀσθενής”,
τό πνεῦμα πρόθυμο Ἐσέ ποθεῖ νά ἀντικρύσει,
στή θεϊκή Σου δόξα ἐνδεδυμένο,
καί τοῦ Πατέρα τή φωνή,
καθώς θά Σοῦ μιλᾶ, ν᾿ ἀκούσει.
Πάρε με, Κύριε, μαζί Σου
ἐκεῖ στήν κορφή τή θεϊκή.

Θαβώρ θά ᾿ναι γιά τή ζωή μου
ὅποια θελήσεις Σύ κορφή,
ὅποια κορφή δοκιμασίας,
ὅποιο Ὄρος Ἐλαιῶν,
κεῖ πού τήν ἰδέαν τοῦ Κυρίου μου
ἀτενίζοντας
μαζί Σου στά ὑπερκόσμια θά βρεθῶ.

Ἐπιποθῶ τά σκηνώματά Σου, Κύριε,
ὄχι δι᾿ ἐσόπτρου
ἀλλά πρόσωπον πρός πρόσωπον
νά Σέ δῶ…

Μαρκιανή