ΑΠΟΛΥΤΡΩΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

«Ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν…»

    Τό ἀριστοτεχνικό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, τό πλασμένο «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» τοῦ Δημιουργοῦ του ἐπέλεξε νά διαρρήξει τή σχέση μαζί του. Βρέθηκε ἔτσι νά γεύεται τήν πίκρα τῆς φθαρτῆς ἐνδογήινης ζωῆς. Κι ἐνῶ δυστυχής καί τα­λαίπωρος ὁ ἄνθρωπος ἔσερνε τά βήματά του ὅλο καί μακρύτερα ἀπό τήν Ἐ­δέμ, ἦρθε πλάι του συνοδοιπόρος ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ προδομένος εὐεργέτης. Ντυμένος τήν ἀνθρώπινη φύση, χωρίς οὐράνια δόξα, χωρίς θεϊκό μεγαλεῖο. Θέλησε νά περπατήσει στά φτωχικά μονοπάτια τῆς γῆς, γιά νά δώσει στό πλάσμα του ὅ,τι ἡ ἀνταρσία του τοῦ εἶχε στερήσει, νά τό ὁδηγήσει καί πάλι στήν ἀγκαλιά τοῦ Πατέρα.
  Προκαλεῖ τή λογική μας ἡ ἐπιλογή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ νά ἐνανθρωπήσει. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει τήν παράδοξη ἀνταλλαγή: «Ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν» (Ἑβ 12,2). Ἀντάλλαξε τήν αἰώνια μακαριότητα μέ τόν φρικτό πόνο τοῦ σταυροῦ! Καί ἀλλοῦ: «Δι᾿ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε» (Β´ Κο 8,9). Πτώχευσε ὁ Θεός καί ἡ δική του πτώχευση ἔγινε γιά μᾶς πλούσια πηγή πού ἀναβλύζει περίσσεια ζωῆς: «Ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν» (Ἰω 10,10).
  Ἀντικοσμικό καί ἀντιλογικό τό μήνυμα τῆς θείας ἐνανθρώπησης: ἑκούσια ἐπιλογή τοῦ πόνου, ἠθελημένη πτωχεία… Κι ὅμως στό πέρασμα τῆς ἱστορίας τό παράδειγμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ βρῆκε μιμητές, καί ὄχι λίγους. Ὑπέροχες μορφές βιώνοντας τήν ὑπερβάλλουσα ἀγάπη τοῦ Θεοῦ προτίμησαν τόν πόνο τοῦ μαρτυρίου, τή θυσία κάθε γήινης ἀπόλαυσης, πτώχευσαν ἑκούσια γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ καί τῶν συνανθρώπων τους.
  Ἡ μνήμη δύο γυναικῶν πού μιμήθηκαν τόν Κύριο στήν παράδοξη αὐτή ἀνταλλαγή ἐπισφραγίζει τόν Δεκέμβριο, τόν μήνα τῶν Χριστουγέννων. Ἡ ἁγία Ἀνυσία (30/12) ἀπό τή Θεσσαλονίκη, πού μαρτύρησε ἐπί Διοκλητιανοῦ, καί ἡ ἁγία Μελάνη ἡ Ρωμαία (31/12), πού ἔζησε στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Ὁνώριου, κατάγονταν καί οἱ δύο ἀπό εὐγενεῖς οἰκογένειες. Στά χέρια τους περιῆλθαν μεγάλες περιουσίες, τίς ὁποῖες ἐκποίησαν καί διαμοίρασαν στούς πτωχούς. Ἀντάλλαξαν τήν πολυτέλεια καί τήν καλοπέραση μέ τόν πλοῦτο τῆς ἀγάπης καί τή χαρά τῆς θυσίας. Ἀκατανόητη φαντάζει μιά τέτοια στάση ζωῆς γιά τούς δικούς μας φίλαυτους καιρούς. Ἄν ἄγγιζε λίγο τίς καρδιές μας ἡ θεϊκή ἀγάπη, ἄν ἀντι­λαμβα­νό­μα­σταν τήν ταπείνωση τῆς ἐνανθρώπησης, ἄν ἡ γέννηση τοῦ Θεαν­θρώπου σήμαινε γιά μᾶς κάτι περισσότερο ἀπό μιά γιορτή τοῦ ἡμερολογίου…, τά ἀδύνατα θά γίνονταν δυνατά.

῾῾Ἀπολύτρωσις῾῾,
Τεῦχος Δεκεμβρίου 2024