Ἄγγελος ἐπί γῆς…

  Ἄν μᾶς ρωτήσει κάποιος ἄν ἔχουμε δεῖ Ἀγγέλους, μποροῦμε νά ἀπαντήσουμε μέ σιγουριά: «Μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά τούς δοῦμε στό πρόσωπο τοῦ π. Αὐγουστίνου, πού σήμερα (28-12-2020) φτερούγισε γιά τούς οὐρανούς, γιά νά συμμετέχει στήν οὐράνια ἀγγελική συμφωνία τῶν δοξολογούντων τόν Ὕψιστο.

  Ἠθέλησε ὁ Κύριος νά μᾶς στερήσει τήν ἐπί γῆς παρουσία τοῦ Ἀγγέλου Του, γιά νά τόν κατατάξει στήν οὐράνια, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Αὐγουστίνου Μύρου, τοῦ ἀγαθοῦ ἱεροκήρυκος, τοῦ σεβασμίου λευΐτου, τοῦ ἰσάγγελου ἀσκητῆ, τοῦ πνευματικοῦ φάρου του Παλαιογράτσανου, ψηλά στά Πιέρια, ὅπου αὐτός εἶχε κτίσει σέ πάτρια χώματα τήν ἀσκητική του παλαίστρα.

  Ἠθέλησε ὁ Κύριος νά πάρει στά σκηνώματα τῆς δόξης Του τόν ἀγωνιστή μέ τό ἀδούλωτο φρόνημα, τόν ὀρθοφρονοῦντα καί ὑπερμαχοῦντα τῆς ἀληθείας, τόν ἱεροπρεπέστατο, πνευματοκίνητο, ταπεινό ἱερωμένο, τόν ἐπιδιώκοντα πνευματικές ἀξίες καί ὄχι ἀξιώματα, τόν πνευματικό, τοῦ ὁποίου ἡ αὔρα τοῦ προσώπου ἀνέψυχε πολλές ψυχές ἀπό τόν καύσωνα τῆς ἡμέρας.

  Ἠθέλησε ὁ Κύριος νά καταστήσει οὐρανοπολίτη τόν π. Αὐγουστῖνο, τό γνήσιο τέκνο τοῦ μεγάλου ἱεροκήρυκος τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, τοῦ μοναδικοῦ Ἐπισκόπου Φλωρίνης, π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, τοῦ ὁποίου ἐπαξίως ἔφερε τό ὄνομα.

  Ἠθέλησε ὁ Κύριος νά συντάξει στήν χορωδία τῶν Ἀγγέλων πού ἔψαλαν κατά τήν Γέννησή Του τό «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» τόν π. Αὐγουστῖνο, πού σέ ὅλη του τήν ζωή, ἀπό τά παιδικά του χρόνια στήν Κοζάνη, τά νεανικά του στήν Φλώρινα, τά φοιτητικά του στήν Ἀθήνα, τά κηρυκτικά του σέ ὅλη τήν Δυτική Μακεδονία καί τά ἡσυχαστικά του στό Παλαιογράτσανο, Τόν δόξασε μέ ἔργα καί λόγια, ἀφοῦ εἶχε βρεῖ «τήν πρᾶξιν εἰς θεωρίας ἐπίβασιν».

  Ἠθέλησε ὁ Κύριος νά ἔχει συνδαιτυμόνα Του στό μεγάλο δεῖπνο τῆς αἰωνιότητος τόν π. Αὐγοστῖνο, τόν διακονητή ὅλων τῶν ψυχῶν πού τόν πλησίαζαν, τόν χαρούμενο, προσηνῆ, εὐπροσήγορο, εὔχρηστο εἰς διακονίαν, τηρητή ἀπόλυτο τῶν λόγων Του: «Οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι» (Ματθ. 20,28).

  Σεβαστέ μας, π. Αὐγουστῖνε, εἶσαι πλέον γραμμένος στίς δέλτους τοῦ οὐρανοῦ, στά δίπτυχα τῆς μακαρίας ζωῆς. Στερούμεθα τῆς παρουσίας σου, τοῦ μεστοῦ καί ἐποικοδομητικοῦ λόγου σου, τοῦ παιδικοῦ σου ἁγνοῦ χαμόγελου, τῆς διακονικῆς σου ἀγάπης.

  Ἡ παρουσία σου, ὅμως, στά τάγματα τῶν Ἀγγέλων μᾶς χαροποιεῖ, μᾶς γεμίζει αἰσιοδοξία καί δύναμη καί πεποίθηση ὅτι, «ὡς οἰκεῖο ἐν Ἰερουσαλήμ» (Ἠσ. λα΄ 9), θά σέ ἔχουμε πρεσβευτή, ὅταν ὁ Κύριος ζητήσει καί ἀπό ἐμᾶς νά ξεπληρώσουμε τό κοινό χρέος.

  Δοξάζουμε τόν Κύριο πού μᾶς ἀξίωσε νά σέ γνωρίσουμε, ἰσάγγελε ἐπί γῆς καί νῦν φωτόμορφε Ἄγγελε τοῦ οὐρανοῦ.

Καθηγητής Δρ. Χαράλαμπος Μπούσιας
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας