ΑΡΘΡΑ
Ὑψωθήκαμε μαζί Του!
Τούς τό εἶχε ὑποσχεθεῖ· «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου … πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν» (Ἰω 14,2). Καί νά! μπροστά στά μάτια τους τώρα πραγματοποιεῖ τήν ὑπόσχεση. Ὑψώνεται ὁ Ἰησοῦς πάνω ἀπ᾿ τούς ἀγαπημένους του καί παίρνει τή θέση του στά δεξιά τοῦ Πατρός. Ἀλλά ἐδῶ εἶναι τό θαυμαστό: φέρνει μαζί του τούς δικούς του. Ἐπιστρέφει στόν οὐρανό, στή δόξα του, ἑνωμένος μέ τήν ἀνθρώπινη φύση. Κι αὐτό σημαίνει γιά κάθε μαθητή του κάτι πολύ μεγάλο. Ὁ Κύριος ἔζησε καί πέθανε καί τό ἴδιο θά συμβεῖ καί μέ μᾶς. Κι ὅπως ἀναστήθηκε Ἐκεῖνος, ἔτσι θά ἀναστηθοῦμε ὅλοι οἱ θνητοί. Στήν Ἀνάληψη ὅμως θά συμμετέχουν μόνο οἱ δικοί του. Αὐτοί πού γιά χάρη του πέθαναν πρίν νά πεθάνουν, νεκρώνοντας τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό τους μέ τή μετάνοια. Αὐτοί θά πορευτοῦν πρός τόν Κύριό τους ἀναλαμβανόμενοι στόν ἀέρα ὅπως Ἐκεῖνος.
Κατέβηκαν στήν Ἰερουσαλήμ ἀπό τό ὄρος οἱ μαθητές «μετά χαρᾶς μεγάλης». Δέν ἔβλεπαν πιά τό δάσκαλό τους μέ τά σαρκικά τους μάτια, ἀλλά τόν ψηλαφοῦσαν μέ τίς πνευματικές αἰσθήσεις τους κι αὐτό τούς γέμιζε «χαρά μεγάλη». Ἄς συγκεντρωθοῦμε κι ἐμεῖς στό ὑπερῶο μας, δηλαδή στό νοῦ μας, κι ἐπιμένοντας ἐκεῖ στήν προσευχή, ἄς καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό τούς ἐμπαθεῖς καί γήινους λογισμούς.
Ἔτσι θά ὑποδεχθοῦμε καί τήν ἐπιδημία τοῦ Παρακλήτου καί θά προσκυνήσουμε «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» τόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό ἅγιο Πνεῦμα καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τόν αἰώνα τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Γρ. Παλαμᾶ, «Ὁμιλία 22α, εἰς τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἐν ᾗ καί περί παθῶν καί ἀρετῶν» ΕΠΕ 10,66-68
Ἐλεύθερη ἀπόδοση Β. Σ.