Θά μᾶς σώσεις, Κύριε!

analipsi 2
  Κανένα ἄλλο γεγονός δέν ἀποδίδει τόσο ἐκφραστικά, ζωηρά καί περίλαμπρα τό μεγαλεῖο καί τή δόξα τοῦ λυτρωμένου ἀνθρώπου, ὅσο τό γεγονός τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου. Μέ τήν ἄνοδό του στόν οὐρανό ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἐγκαινίασε «ὁδόν πρόσφατον» (Ἑβ 10,20). Μᾶς ἄνοιξε καινούργιο δρόμο, τό δρόμο γιά τόν οὐρανό, κι ἔγινε ὁ πρόδρομός μας, ὥστε νά τόν ἀκολουθήσουμε καί νά ἀνεβοῦμε στόν οὐρανό καί ὅλοι ἐμεῖς, οἱ πιστοί καί ἀφοσιωμένοι του.
  Μελετώντας τήν ἀσύλληπτη θεϊκή τιμή ὁ ἅγιος Χρυσόστομος παρατηρεῖ: Τά Χερουβίμ, πού κάποτε φύλαγαν τόν παράδεισο ἀπό τόν ἄνθρωπο, μέ χαρά καί κατάπληξη τώρα τόν βλέπουν νά ἀνεβαίνει στόν οὐρανό, στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, καί μεριάζουν νά διαβεῖ ψάλλοντας· «Ἄρατε πύλας… καί ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καί εἰσελεύσεται ὁ βασιλεύς τῆς δόξης» (Ψα 23,7).
  Ἐνθουσιασμένος ὁ χρυσορρήμων διδάσκαλος ἀναφωνεῖ: Ἔχουμε ἤδη ἀρραβώνα τῆς ζωῆς μας στόν οὐρανό, ἀφοῦ ἀναληφθήκαμε μαζί μέ τόν Χριστό. Κατά τήν ἀρχαιότητα, ὅταν δύο λαοί σύναπταν μεταξύ τους συνθήκη, ὡς ἐγγύηση γιά τήν τήρησή της συνήθιζαν νά ἀνταλλάσσουν ὁμήρους. Παρόμοια κι ἐμεῖς, κρατοῦμε τόν Ἰησοῦ Χριστό ὅμηρο, δεμένο μέ τήν ἀνθρώπινη φύση μας, τήν ὁποία ἔχει προσλάβει καί ἔχει ἀνεβάσει στό θρόνο τοῦ Πατέρα. Κύριε, δέν μπορεῖς νά ἀκυρώσεις τή διαθήκη τῆς σωτηρίας μας. Σέ ἔχουμε στό χέρι μας. Κρατοῦμε ὅμηρο τόν Υἱό σου. Θά μᾶς σώσεις, Κύριε!

 

Ἰω Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Ἀνάληψιν, 16· ΡG 52,789· Εἰς Ἐφεσίους 2,2· ΡG 62,19