Μουσουλμάνοι στή θέση τῶν Ἑλλήνων

  Ἄρχισαν πλέον νά φαίνονται οἱ συνέπειες τοῦ δημο­γρα­φικοῦ καί τῆς μαζικῆς φυγῆς τῶν νέων στό ἐξωτερικό τά τελευταῖα χρόνια. Παρατηροῦνται μεγάλες ἐλ­λείψεις ἐργατικοῦ δυναμικοῦ, ἐνῶ τό ἀσφαλιστικό σύστημα χειροτερεύει ὅλο καί περισσότερο. Δυ­­στυχῶς ὅμως, ἀντί νά ληφθοῦν γενναῖα μέ­τρα γιά τό δημογραφικό, τό πολιτικό μας σύστημα ἐπέλεξε νά νομιμοποιήσει ὅ­σους, μουσουλ­­- μάνους στή συντριπτική πλειοψηφία, ἦρ­θαν μέσῳ Τουρκίας παράνομα στή χώρα μας. Μέ τόν τρόπο αὐτό κλείνει τό μάτι σέ ὅσους ὀνειρεύ­ονται τό μέλλον τους στήν Εὐρώπη καί εἶναι ἑκα­τομμύρια. Δηλαδή, ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες δέν κάνουν παιδιά, ἄς φέρου­με στή θέση τους μουσουλ­μάνους ἀπό τό Ἀφγανιστάν καί τό Πακιστάν. Ἐθνική αὐτοκτονία!

Χρυσομηλιά: Τό χωριό τῶν πολυτέκνων

 
  Ἡ Χρυσομηλιά εἶναι ἕνα ὀρεινό χω­ριό στά 900 μέτρα ὑψόμετρο, κοντά στήν Καλαμπάκα. Αὐτό πού τήν ξεχωρίζει εἶ­ναι τό γεγονός ὅτι ἀπό τούς 600 κατοίκους, οἱ 120 εἶναι παιδιά, καθώς στό χω­ριό ὄχι μόνον ὑπάρχουν ἀρκετοί πολύτεκνοι, ἀλ­λά καί οἱ νέοι δέν φεύγουν πρός τήν πό­λη. Ἔτσι, σέ ἀντίθεση μέ ἄλ­λα χω­ριά, ὅ­που ἐπικρατεῖ ἡσυχία κι ἐρήμωση, ἡ Χρυσομηλιά ἀντηχεῖ ἀπό τίς φωνές τῶν παιδιῶν. Ἡ ἀγάπη τῶν κατοίκων γιά τόν τό­πο τους, ἀλλά καί οἱ ἀν­θρώπινες συνθῆ­κες γιά τό μεγάλωμα τῶν παιδιῶν συντέλεσαν τά μέγιστα σ’ αὐτό τό ἀποτέλεσμα.
  Δυστυχῶς, οἱ Χρυσομηλιές ἀποτελοῦν πλέον μία ἀπό τίς σπάνιες ἐξαιρέσεις, ἀλλά λειτουργοῦν ὡς παράδειγμα γιά νά ἀλ­λά­ξουμε, καί νά ζωντανέψουν τά χωριά μας.

Γάμος καί ὑγεία

 
  Σύμφωνα μέ τή Harvard Study of Adult Development, ἕνας ἀπό τούς πιό ἰσχυρούς παράγοντες καλῆς ὑγείας στήν τρίτη ἡλικία εἶναι ὁ σταθερός γά­μος κατά τή διάρκεια τῆς μέσης ἡλικίας. Ὁ σταθερός γάμος στά 50 ὁδηγεῖ σέ αὐ­ξημένες πιθανότητες νά εἶσαι ὑγιής στά 80.
Ἐπίσης, σύμφωνα μέ τό Psychology Today, ἡ ἀπουσία τοῦ πατέρα ἀπό τό σπίτι ἔχει συσχετιστεῖ μέ αὐξημένη πιθανότητα κατάθλιψης, μειωμένη ἐπίδοση στό σχολεῖο, χειρότερες ἐπαγγελματικές προοπτικές καί μιά σειρά ἀπό ἄλλα ἀρ­νητικά ἀποτελέσματα γιά τά παιδιά.
  Ἡ παραδοσιακή οἰκογένεια, πού προ­­βάλλει καί ἡ Ἐκκλησία μας, εἶναι τό καταλληλότερο πλαίσιο ὄχι μόνο γιά τά παιδιά μας, ἀλλά καί γιά μᾶς τούς ἴδιους. Γι’ αὐτό καί τά χτυπήματα πού δέχεται τόν τελευταῖο καιρό εἶναι καταστροφικά γιά τήν κοινωνία μας.