Πρός τόν πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

Ἀξιότιμε κ. πρωθυπουργέ,

  Κανονικά ἔπρεπε νά ἀφιερώσω αὐτή τή στήλη σέ κάποιο πνευματικό θέμα, τό ὁποῖο νά ἀποβλέπει στήν οἰκοδομή καί στόν καταρτισμό τῶν Χριστιανῶν. Αὐτή εἶναι ἡ παράδοση τούτου τοῦ περιοδικοῦ, ἀλλά καί τῆς μικρῆς αὐτῆς Ἀδελ­φό­τη­τας, ἡ ὁποία ἐπί ἕναν αἰώνα τώρα διακονεῖ μέ πιστότητα, ἄκρα ἀνιδιοτέλεια καί θυσίες Ἐκκλησία καί Γένος. Δυστυχῶς ὅμως ἡ ἐπικαιρότητα μέ ἀναγκάζει νά ἀσχοληθῶ μέ τό ζήτημα τοῦ «γά­μου» μεταξύ ὁμοφύλων, πού προωθεῖ, ὡς μή ὤφειλε, ἡ κυβέρνησή σας, καί ἀναλάβατε νά διαχειριστεῖτε ἐσεῖς προσωπικά.
  Θά εἶμαι ἀπό σύντομος ἕως ἐπιγραμματικός. Θέλω δέ νά ξεκαθαρίσω ἐξαρ­χῆς ὅτι δέν σᾶς ἀπευθύνομαι ὡς θεολόγος ἤ ἔστω ὡς Χριστιανός. Γιά τήν Ἐκ­κλησία τοῦ Χριστοῦ -τό ξέρετε καλά- τό θέμα αὐτό ἀποτελεῖ κόκκινη γραμμή. Δέν πρόκειται γιά ἰδεοληψία. Ἡ ὁμοφυλοφυλία εἶναι σύμφωνα μέ τήν ἁγία Γραφή ἀτί­μωση τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου, πού ἀποτελεῖ ναό τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ἁμαρτία, καί μάλιστα ἰδιάζου­σα, καί ὡς τέτοια δέν μπορεῖ σέ καμιά ἀπολύτως περίπτωση νά εὐλο­γη­θεῖ ἤ νά γίνει ἀποδεκτή ἀπό τούς Χριστιανούς. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή. Συνεπῶς, δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπηρετήσει τόν θάνατο.
  Σᾶς ἀπευθύνομαι αὐτή τή στιγμή ὡς Ἕλληνας πολίτης, ὅπως εἶστε καί ἐσεῖς, σχεδόν συνομήλικός σας, ὁ ὁποῖος θέλει νά διατηρηθεῖ ζω­ντα­νή ἡ ταυτότητα τοῦ ἔθνους του. Καί εἶμαι βέβαιος ὅτι δέν ἀγνοεῖτε τί συνιστᾶ τό «εἶναι» τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους: Εἶναι ἀσφαλῶς ἡ γλώσσα του, ἀλλά πολύ περισσσότερο ἀπό τή γλώσσα του εἶναι ἡ ὀρθόδοξη χρι­στιανική πίστη. Αὐτή σφράγισε τήν ἱστορία του. Ἄλλωστε ἡ χριστιανική πίστη ἀποτελεῖ τό θεμελιῶδες χαρακτηριστικό τῆς ταυ­τότητας ὁλό­κλη­ρου τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Εἶναι ἐνδεικτικό ὅτι ἀκόμη καί ἔγκυροι «προο­δευτικοί» ἀναλυτές, ὅταν ἀναζητοῦν τό οὐσιῶδες κριτήριο πού δια­φοροποιεῖ τή Δύση ἀπό τήν Ἀνατολή, δέν βρίσκουν κάτι ἄλλο ἐπαρκέστερο πέρα ἀπό τόν Χριστιανισμό (βλ. Ἰ. Κ. Πρετεντέρης, ἐφημ. «Τά Νέα» 22/12/2023).
  Καί ἐπειδή δέν θά βοηθοῦσαν αὐτή τή στιγμή οἱ φιλοσοφικές ἤ οἱ ἱστορικές πτήσεις, θά σᾶς προέτρεπα πρακτικά νά ἀναλογιστεῖτε ὅλους τούς σύγχρονους δυτικούς τεχνοκράτες καί πνευματικούς ἀνθρώπους καί νά τούς ἀποτιμήσετε ὅσο τό δυνατόν πιό ἀντικειμενικά: Ὅλοι αὐτοί μαζί θά ἦταν ἄραγε σέ θέση νά πλη­σι­άσουν ἔστω τό 1/100 τῆς ἔμπρακτης κοινωνικῆς, ἠθικῆς καί πολιτισμικῆς προ­σφορᾶς ἑνός ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας Ἀναστασίου ἤ μιᾶς μητέρας Τερέζας; Ἡ ἐρώτηση βέβαια εἶναι ρητορική... Ποιός λοιπόν ἐνέπνευσε αὐτές τίς δύο ἐμβλη­ματικές προ­σωπικότητες, πού διασώζουν τήν τιμή τοῦ δυτικοῦ κόσμου; Ἡ χριστια­νική πίστη. Τό Εὐαγγέλιο. Αὐτό πού ἡ ἐπίμαχη πρωτοβουλία σας προσ­βάλ­λει προκλητικά στίς ἴδιες του τίς ρίζες.
  Κάποιοι βέβαια ἐπικαλοῦνται ἀπόψεις χριστιανῶν θεολόγων ἤ κλη­ρικῶν, ἤ καί ὁμολογιῶν, πού ἀμνηστεύουν τήν ὁμοφυλοφιλία. Ὡστόσο, πάντοτε ὑπῆρχαν τέτοιες περιπτώσεις ἔκπτωσης ἀπό τόν κανόνα τῆς Πίστης -δέν πρόκειται γιά κάτι νέο. Ὁ Χριστιανός, ναί, ὀφείλει νά σέβεται ΚΑΘΕ ἄνθρωπο, ἀλλά ὄχι νά υἱοθετεῖ ὁπωσδήποτε καί ἄκριτα τίς ἀπόψεις του.
  Γιά νά ἔρθω ὅμως στά καθ’ ἡμᾶς, ξέρετε, κ. Πρωθυπουργέ, τί σημαίνει γιά τόν Ἕλληνα τό ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξος; Ξέρετε πράγματι τί θά πεῖ Ἐκκλησία καί παπάς ἰδίως γιά τήν ὕπαιθρο, ἀλλά ἐν πολλοῖς καί γιά τά ἀστικά κέντρα; Γνωρίζετε ὅτι ἡ περιφρονημένη ἀπό ὅλους μας ἐπαρχία ζεῖ, εἴτε συνειδητά εἴτε ἀσυνείδητα, γύρω ἀπό τήν Ἐκκλησία; Ὅτι οἱ ἱερεῖς εἶναι οἱ πρῶτοι πού θ’ ἀναλάβουν χωρίς ὡράρια, «ἐργασιακά δικαιώματα» καί διαφήμιση νά συντρέξουν σέ κάθε δυσκολία, νά συμπαρασταθοῦν ἠθικά καί ὑλικά τόν καθένα πού ἔχει ἀνάγκη; Γνωρίζετε πόσοι συ­μπατριῶτες μας καταφεύγουν στούς ἱερεῖς γιά ψυχολογική στήριξη; Ὅτι οἱ πνευματικοί πατέρες ἐξομολογοῦν, ξεχνώντας τόν ἑαυτό τους, πολλές φορές πολύ πέραν τοῦ μεσονυχτίου, ὄχι μόνο γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν ἀλλά καί γιά τήν ἐνίσχυση ἄπειρων ἀνθρώπων στά παντοειδῆ προ­βλήματά τους; Καί, ναί, ἔχουν ἐλλείψεις -ποιός ἀπό μᾶς δέν ἔχει; Εἶναι ὅμως ἐκεῖ, καί δίνουν ὅ,τι καλύτερο μποροῦν, χωρίς νά περιμένουν τίποτε ἀπό κανέναν.
  Γνωρίζετε ἀκόμη ποιός ὀργανισμός ἦταν αὐτός πού στήριξε οὐσια­στικά τήν ἑλληνική κοινωνία στά χρόνια τῆς οἰκονομικῆς κρίσης; Τό ὁμολογοῦν ἀκόμη καί οἱ μή Χριστιανοί: ἡ Ἐκκλησία. Ξέρετε ὅτι ἡ συ­ντριπτική πλειονότητα τῶν τρίτεκνων καί πολύτεκνων οἰκογενειῶν, πού αἱμοδοτοῦν μέ ἀσύλληπτες θυσίες τό ἔθνος, εἶναι ἱερατικές ἤ εἶναι οἰκογένειες πού συνδέονται στενά μέ τήν Ἐκκλησία καί τή χριστιανική πίστη; Ὅτι σ’ ἕνα μεγάλο βαθμό πίσω ἀπό κάθε οἰκογένεια πού σ’ αὐτούς τούς ἀνισόρροπους καιρούς κατορθώνει νά ξεπερνᾶ τόν κίνδυνο τῆς διάλυ­σης, ὑπάρχει ἄμεσα ἤ ἔμμεσα τό ἀποκούμπι τῆς χριστιανικῆς παρά­δοσης; Ὅλα αὐτά δέν εἶναι φαντασίες, ἀλλά χειροπιαστή πραγματικότητα πού μπορεῖτε εὔκολα νά ψηλαφήσετε. Ἐπισκεφθεῖτε κάποια στιγμή ὡς ἁπλός προ­σκυνητής τό Ἅγιον Ὄρος, καί θά δια­πιστώσετε μέ κατά­πλη­ξη πόσοι κουρασμένοι συνάνθρωποί μας, ὄχι ἄνθρω­ποι τῆς Ἐκκλησίας, βρίσκουν τόν ἑαυ­τό τους μέσα ἀπό τήν ταπεινή καί ἀνι­διοτελῆ, ἀληθινά χριστιανική ἀγάπη τῶν πατέρων. Ναί, ἡ Ἐκκλησία δέν νο­μοθετεῖ. Νο­μοθετεῖ ἡ κυβέρνηση. Δι­καιοῦται ὅμως μιά κυβέρνηση νά νο­μο­θετεῖ ἐνάντια στίς ἀξίες πού ὄχι ἁπλά στηρίζουν, ἀλλά δίνουν ὑπό­στα­ση στήν κοινωνία μας; Δέν εἴμαστε μόνον οἰκο­νομία, κ. Πρωθυπουργέ, μήν τό λησμο­νεῖτε αὐτό.
  Καί ἐπειδή ὁ λόγος περί οἰκογέ­νειας, χρειάζεται ἄραγε συζήτηση ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ θεσμός πού προωθεῖτε ὑπονομεύει τήν παραδοσιακή, φυσιο­λογική οἰκογένεια μέ ὅ,τι θά σημάνει αὐτό γιά τόν λαό καί τόν τόπο μας; Οἱ κυβερνήσεις, καί μάλιστα ὅταν νομο­θετοῦν, δημιουργοῦν ἦθος καί ἐπι­βάλ­λουν ἦθος. Ἀναλογίζονται ὅσοι σᾶς συμβουλεύουν «νά προχωρήσετε, ἀδιαφορώντας γιά τίς ἀντιδράσεις», ἄν, ἔ­στω μακροπρόθεσμα, θά ἄντεχε μιά κοινωνία τῶν πολλῶν, πολύχρωμων καί πολύ­σημων «φύλων» ἀπέναντι στή συ­μπαγῆ, τυπική κοινωνία τῆς γείτο­νος;…

  κ. Πρωθυπουργέ,
  Μήν ἐπιμείνετε σέ κάτι τόσο αὐ­το­νόητα ἐπικίνδυνο. Μή θυσιάσετε τό δά­σος χάριν κάποιων δέντρων. Ἐπι­τρέ­ψτε μου νά σᾶς ὑπενθυμίσω ὅτι αὐτό πού ἀποδεικνύει τή μεγαλοσύνη ἑνός ἡγέτη, πέρα ἀπό λαϊ­κισμούς, δέν εἶναι τόσο ἡ ἐπιμονή του στίς ἀποφάσεις του, ὅσο ἡ τόλμη του νά τίς ἀνα­θεωρεῖ, ἄν αὐτές εἶναι ἀσύμφορες γιά τό κοινωνικό σῶμα. Εἶναι αὐτό πού ὁ Ἕλλη­νας ὀνομάζει φιλότιμο καί γεν­ναιότητα, καί ὁ Χριστιανός ταπείνωση, ἀρετή πού ἀποτελεῖ τό θεμέλιο κάθε ἄλλης.
  Σᾶς εὐχαριστῶ γιά τόν χρόνο σας.

Εὐάγγελος Ἀλ. Δάκας
Δρ. Θεολογίας-Φιλόλογος

"Ἀπολύτρωσις", Φεβρ. 2024