«Ὑποφέρει καί πάσχει ὁ λαός μας. Ἀπ’ ὅλα τά σημεῖα τῆς χώρας ἔρχονται τά μηνύματα τῆς συμφορᾶς. Ἐδῶ ἕνα ἐργοστάσιον ἀσπλάγχνως κλείει καί πετᾶ εἰς τούς δρόμους ἑκατοντάδας ἐργατῶν. Ἐκεῖ... ἕνα μικρόν κατάστημα βιοπαλαιστοῦ κλείει καί κρεμᾶ ἀπ’ ἔξω ἀπό τήν πόρταν πινακίδα μέ τήν ἐπιγραφήν: “Κλειστόν λόγῳ ἐφορίας”. Δέν ἔχει νά πληρώνῃ φόρους ὁ πτωχός, ἐνῶ ἡ φοροδιαφυγή τῶν μεγάλων ἔχει λάβει τεραστίας διαστάσεις. Ἱδρύματα κοινωφελῆ κινδυνεύουν νά κλείσουν... Χιλιάδες ἄνεργοι νέοι...».
Μέ τέτοια ζωηρή γλῶσσα ὁ π. Αὐγουστῖνος ζωγράφιζε τή ζοφερή πραγματικότητα τῆς ἐποχῆς του καί πρόσθετε: «Πρό ἡμερῶν εἰς μίαν καί μόνον ἡμέραν ἑπτά ἀπόπειραι αὐτοκτονιῶν (συνέβησαν), αἱ ὁποῖαι ὀφείλονται κυρίως εἰς οἰκονομικάς αἰτίας, εἰς πενίαν ἀφάνταστον, εἰς ἀστοργίαν κοινωνίας καί κράτους». Τί θά ἔλεγε ὁ φλογερός ἀκρίτας μητροπολίτης σήμερα, πού ἐπαναλαμβάνονται οἱ ἴδιες σκηνές;
Καθώς στίς 28 Αὐγούστου συμπληρώνονται τρία χρόνια ἀπό τήν ἐκδημία του, ἡ σκέψη καί ἡ καρδιά μας ἀναπολοῦν τά πύρινα κηρύγματά του -θησαυρισμένα στά βιβλία του- πού ἔκαναν τόν ἄμβωνα νά σείεται καί τό ἀκροατήριο νά ἀναρριγεῖ ἀπό παλμό καί ἐνθουσιασμό.
Καί εἶναι πανθομολογούμενο ὅτι τόν ἀποζητοῦμε, σήμερα προπαντός πού, ὅπως ἔγραφε, «τά ἤθη ραγδαίως καταπίπτουν· ὁ κιναιδισμός ὑψώνει θρασεῖαν τήν κεφαλήν του· τό πᾶν διαλύεται». Ἔχουμε ἐπείγουσα ἀνάγκη ἀπό τό ἐγερτήριο σάλπισμά του: «Αἱ ἡμέραι ἡμῶν ὥσπερ αἱ ἡμέραι Νῶε καί Λώτ. Καί ὁ κόσμος παρά τάς σαφεῖς προειδοποιήσεις τῶν Γραφῶν, παρά τά σημεῖα τῶν καιρῶν, ὁ κόσμος κοιμᾶται ἀμέριμνος ἐνῶ ἡ θύελλα ἔρχεται. Τίς θά ξυπνήσῃ; Τίς θ’ ἀγωνισθῇ διά τήν σωτηρίαν ἑαυτοῦ καί τῶν ἄλλων;».
Ὡς νοῦς ἐγρήγορος παρακολουθοῦσε τά τεκταινόμενα. Ἀνυποχώρητος πάντα καί ἀσυμβίβαστος τολμοῦσε μέ λεβεντιά νά ἀσκεῖ κριτική κατά παντός ὑπευθύνου: «Κράτος καί Ἐκκλησία! Πόσα ἠδύνασθε νά πράξητε ὑπέρ τοῦ λαοῦ μας καί δέν πράττετε!».
Ἀλλά καί ὡς γίγαντας τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τή σφενδόνη τοῦ πνεύματος πόσα δέν θά ἔγραφε τώρα καί δέν θά ξεσήκωνε τόν λαό, γιατί «κῦμα αἱρέσεων κατακλύζει ὅλην τήν πατρίδα μας... Ἀγών μέγας ἐπίκειται· ὁ ἀγών τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τῶν αἱρέσεων». Καί σέ ἄλλο κείμενό του μέ εὐθυβολία καί πατερική σοφία σημείωνε: «Ἡ διαχωριστική γραμμή μεταξύ ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν συνεχῶς ἐξασθενίζει καί τείνει νά ἐξαφανισθῇ, ἡ δέ παναίρεσις τοῦ οἰκουμενισμοῦ... τείνει νά κατακλύσῃ τήν Ὀρθοδοξίαν».
Ποῦ εἶσαι, πάτερ Αὐγουστῖνε, νά ὑψώσεις στεντόρεια φωνή γιά τήν ἀπρεπῆ καί ἀναιδῆ ἐμφάνιση ἀκόμη καί -ἐν πολλοῖς- τῶν ἐκκλησιαζομένων καί νά διαμαρτυρηθεῖς. Μέ τόν πύρινο λόγο του στηλίτευσε τό κακό, ὅπου κι ἄν τό συνάντησε: «Ὦ κράτος, πῶς νά σέ ὀνομάσω; Ἄνομον, ἁμαρτωλόν, μασονικόν, τραγελαφικόν τέρας, πλῆρες ἀντινομιῶν; ... Πατρίς Ἑλληνική! Σύ πού ἐγέννησες σοφούς νομοθέτας, Σόλωνας, Λυκούργους, Ἰουστινιανούς, εἰς τά χέρια ποίων ἀνθρώπων ἔπεσες; Νά ἐκδίδουν Νόμους, τούς ὁποίους δέν διστάζομεν νά ὀνομάσωμεν προαγωγούς -μαστρωπούς πού κρατοῦν τό φανάρι καί δεικνύουν εἰς τήν Νεολαίαν μας τήν ὁδόν τοῦ ἐκφυλι- σμοῦ. Νόμοι προστᾶται τῆς ἀνηθικότητος!»
Σήμερα πού «ὁ γάμος διαλύεται, τά στέφανα ποδοπατοῦνται, τά παιδιά ρίπτονται εἰς τούς δρόμους καί... ἡ γῆ τῆς Ἑλλάδος σείεται», χρειαζόμαστε τόν διάτορο ὡς ἀπό βροντῆς λόγο του, γιά νά ὑπερασπίσει τήν κλυδωνιζόμενη οἰκογένεια: «Φόνου χειρότερον ἡ διάλυσις μιᾶς οἰκογενείας. Καί μόνον φόνου; Ἅδης κακῶν τό διαζύγιον». Καί λέγοντας «τά σῦκα σῦκα καί τήν σκάφην σκάφην» γιά τόν πολιτικό γάμο, ὁ ὁποῖος διαρκῶς ὑποσκελίζει τόν ἐκκλησιαστικό, κήρυττε: «Ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου χριστιανικῆς... ἱερῶν κανόνων καί ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ εἶνε πορνεία καί μοιχεία. Καί διά νά ὁμιλήσωμεν λαϊκώτερον, ὁ τοιοῦτος γάμος, στερούμενος πάσης εὐλογίας τῆς Ἐκκλησίας, εἶνε, κύριοι, γαϊδουρόγαμος!!».
Συνήθιζε νά ζυγίζει τήν εὐσέβεια καί τό ἐπίπεδο τῆς πνευματικότητος ἑνός τόπου μέ τόν ἁγιασμό τῆς Κυριακῆς ἡμέρας· τώρα, πού ἀνίερα καί σκοτεινά κέντρα βεβηλώνουν τήν τήρησή της, ἀκούγεται διαχρονική καί ἄκρως ἐπίκαιρη ἡ φωνή του: «Μόνον ἄνθρωποι μέ ἑβραϊκήν καί μασονικήν ψυχήν θέλουν νά γίνωνται τά παζάρια τάς Κυριακάς... Ἐάν θέλῃ (ὁ λαός) νά δυστυχήσῃ καί νά πεινάσῃ, ἕνας πρός τοῦτο ἀσφαλής τρόπος ὑπάρχει· καί αὐτός εἶναι ν’ ἀνοίγῃ τά καταστήματα τήν Κυριακήν καί νά ἐργάζεται. Τά κέρδη τῆς ἡμέρας αὐτῆς δέν εἶναι εὐλογία, ἀλλά κατάρα, ἀλλά φωτιά πού καίει τό πᾶν. Ἱστόν ἀράχνης ὑφαίνουσιν οἱ τάς Κυριακάς ἐργαζόμενοι».
Ἀδιαφορώντας γιά τό ὅποιο κόστος, εἶχε τήν παρρησία νά στηλιτεύσει: «Ἡ μασονία εἶναι λίαν ἐπικίνδυνος, διότι, ἐνῶ τό σύστημα αὐτό ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἀναλύσει του εἶναι Σατανᾶς, ἐν τούτοις ἀποκρύπτει τούς καταχθονίους σκοπούς του καί παρουσιάζεται ὡς ἄγγελος φωτός». Ἀκόμη καί πρός τήν «ἀνωτάτη κορυφή τοῦ Ἔθνους» ἀπηύθυνε τό ἐρώτημα: «Βασιλεῦ! Εἶσθε μασόνος;». Πόσα ἄρθρα καί βιβλία θά ἔγραφε σήμερα γιά τούς ὑψηλά ἱσταμένους-μέλη τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ καί τῶν παρόμοιων σχημάτων!
Μέ τό προφητικό του βλέμμα διέκρινε τήν ἀπειλή τοῦ τρίτου παγκόσμιου πολέμου καί προειδοποίησε· «θά ὑπερβῇ εἰς φρίκην πάντα προηγούμενον πόλεμον... Ἡ εἰρήνη κρέμαται ἀπό μίαν λεπτήν κλωστήν. Ἡ ἀνθρωπότης ἀγωνιᾶ». Ὡστόσο ὑπάρχει ἐλπίς ἀποτροπῆς τοῦ κακοῦ· ἀρκεῖ μόνον νά ἀκολουθήσουμε τή σωτήρια πρόσκλησή του: «Νινευϊτικῆς μετανοίας ἔχομεν καί ἡμεῖς ἀνάγκην, ἀδελφοί Ἕλληνες. Οὕτω καί μόνον θά σωθῶμεν... Ὦ Κύριε! Ἔλεος εἰς τήν Πατρίδα μας, ἔλεος εἰς τήν οἰκουμένην ὅλην». Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του.
Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Φιλόλογος - Θεολόγος
Πηγές Τά βιβλία τοῦ π. Αὐγουστίνου: -Τά σημεῖα τῶν καιρῶν
-Σφενδόνη A΄- Β΄
-Ἔλεγχος
-Βασιλεύει τό ἀγκάθι
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
