Ἄν τό φῶς τῆς ἡμέρας, τό ὁποῖο χύνεται ἀπό τίς ἀκτίνες τοῦ αἰσθητοῦ ἥλιου, εἶναι τόσο γλυκό καί εὐχάριστο στούς ἀνθρώπους, ὥστε γι᾽ αὐτό καί μόνο οἱ περισσότεροι δέν θέλουν νά πεθάνουν, γιά νά μή στερηθοῦν τή λάμψη του -λέει ἄλλωστε ὁ σοφός Ἐκκλησιαστής˙ «Γλυκύ τό φῶς καί ἀγαθόν τοῖς ὀφθαλμοῖς τό βλέπειν τόν ἥλιον» (11,7)- ἄραγε πόσο πιό γλυκό καί πιό εὐχάριστο εἶναι τό φῶς πού ξεχύνεται σήμερα στό Θαβώριο ὄρος ἀπό τόν νοητό Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης Χριστό τόν Θεάνθρωπο; Καί βέβαια τοῦτο τό φῶς τοῦ ὑπερούσιου Ἥλιου εἶναι τόσο ἀσύγκριτα γλυκύτερο καί ἡδονικότερο ὅσο ἀσύγκριτα διαφέρει ὁ νοητός Ἥλιος Χριστός ἀπό τόν αἰσθητό ἥλιο.
 Ἐλᾶτε, λοιπόν, ἄς γίνουμε κι ἐμεῖς ἄλλοι Πέτροι καί ἄλλοι Ἰωάννηδες καί Ἰάκωβοι καί ἄς ἀνεβοῦμε μαζί μέ τόν Σωτήρα Χριστό πάνω στό Θαβώριο ὄρος, ὅπου μεταμορφώνεται σήμερα. Ἄς δοῦμε νοερά τή δόξα καί τήν ἔλλαμψη τοῦ προσώπου του· ἄς ἐξετάσουμε τήν ἀκτινοβολία τῶν ἐνδυμάτων του καί ἄς παρακολουθήσουμε μέ προσοχή τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλία πού συζητοῦν μαζί του. Ἀλλά, ἀκόμη, μπαίνοντας στή φωτεινή νεφέλη ἄς ἀκούσουμε τή βροντερή φωνή τοῦ Πατρός πού βγαίνει ἀπό αὐτήν.
 Πῶς ὅμως θά μπορέσουμε νά ἀνεβοῦμε στό Θαβώρ καί ποιοί θά μᾶς ὁδηγήσουν στό δρόμο; Νά, κοντά μας βρίσκεται δυάδα θεϊκή, ὁ ποιητικότατος ἱεράρχης Κοσμᾶς καί ὁ πανηγυρικότατος πρεσβύτερος τῶν Ἰεροσολύμων Ἰωάννης Δαμασκηνός. Αὐτοί οἱ δύο μᾶς ὑπόσχονται σήμερα νά γίνουν καθοδηγητές μας καί νά μᾶς βοηθήσουν στήν ἀνάβαση. Σάν δύο σκάλες προσφέρουν τούς ἀσματικούς τους κανόνες καί μᾶς ἀνυψώνουν στήν πιό ψηλή κορυφή τοῦ Θαβώρ...
 ...Ψάλλοντας, λοιπόν, διαβάζοντας ἤ καί ἀκούγοντας αὐτούς τούς κανόνες νά ἀκολουθήσουμε τόν Κύριο καί τούς ἱερούς του μαθητές καί ἀποστόλους· καί ἀφοῦ περιφρονήσουμε τά χαμηλά καί γήινα καί καθαριστοῦμε ἀπό τά πάθη καί τούς πονηρούς, αἰσχρούς καί βλάσφημους λογισμούς νά ἀνεβοῦμε πάνω στήν κορυφή τοῦ ὄρους Θαβώρ...
 Ἄς προσθέσουμε φῶς στό φῶς· στό λιγότερο ἄς προσθέσουμε περισσότερο καί στό θαμπό ξεκάθαρο, ὥστε νά γίνουμε φωτεινοί, γιά νά μπορέσουμε νά ἑνωθοῦμε τό δυνατόν μέ τό φῶς. Καί τότε ὄχι μόνο τό ὑπέρλαμπρο πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί τό ἐκτυφλωτικό φῶς τῶν ἐνδυμάτων του θά ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε, ἀλλά καί νά εἰσέλθουμε στή νεφέλη μαζί μέ τόν φωτόμορφο καί ἡλιοστάλακτο Ἰησοῦ καί νά γίνουμε ἔνθεοι. Καί γιά ὅλα αὐτά πρέπει νά ὑμνήσουμε τήν ὁμοούσιο καί ζωοποιό Τριάδα πού ἐμφανίστηκε στό Θαβώρ. Σ᾽ αὐτήν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ τιμή καί ἡ προσκύνηση στούς αἰῶνες.

Ἁγίου Νικοδήμου,
 Ἑορτοδρόμιον, τόμ. Γ΄, σσ. 221-222.277-278.
 Ἀπόδοση Β. Σ.