Στή χορεία τῶν δώδεκα μικρῶν προφητῶν καταλέγεται ὁ γιός τοῦ Βαθουήλ, ᾿Ιωήλ (19 ᾿Οκτωβρίου). ῾Η διδαχή του, σέ πεῖσμα ἐκείνων πού καταφέρονται ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, φθάνει στίς μέρες μας δυνατή καί ἐπίκαιρη. Δυόμισυ καί πλέον δεκαετίες αἰώνων δέν ἐμποδίζουν τό φῶς τῆς ἐλπίδος πού ἀναδίδει ὁ λόγος του νά γλυκάνει καί τή δική μας ἐποχή, σηματοδοτώντας καί γιά μᾶς, ὅπως γιά τούς συγχρόνους του, τό δρόμο πρός ἀνόρθωση καί ἀνανέωση.
    ῏Ηταν ὁλότελα ἀφοσιωμένος στήν ὑπηρεσία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ὁ ᾿Ιωήλ, ὅπως διακηρύττει καί τό ὄνομά του, πού σημαίνει «ὁ Γιαχβέ (=Κύριος) εἶναι ὁ Θεός». Μέ τή θεϊκή ἔμπνευση καί καθοδήγηση ἀπευθύνει στό λαό «λόγον Κυρίου», τά λόγια πού ὁ Κύριος τοῦ ὑπαγορεύει. ῾Η προφητική του φωνή ἠχεῖ σέ μία ἐξαιρετικά δύσκολη περίοδο· Οἱ ἀλλεπάλληλες ἐπιδρομές τῶν ἀκρίδων, ἡ ξηρασία καί οἱ ἐχθροπραξίες τῶν γειτόνων εἶχαν προξενήσει πρωτοφανῆ ἐρήμωση στόν τόπο, στέρηση στούς ἀνθρώπους, ἀπόγνωση στίς καρδιές. Καλεῖ τούς ἰουδαίους νά ἀναλογισθοῦν τήν αἰτία ὅλων τῶν δεινῶν τους, τήν ἁμαρτία τους. ῾Ωστόσο, τούς ἐνθαρρύνει. ῾Υπάρχει ἐλπίδα! Θά λείψουν τά δεινά καί ὁ Κύριος θά ἐπισκεφθεῖ τό λαό του. Θά ἐπανορθώσει τίς ἀπώλειες, ὑλικές καί πνευματικές. Μάλιστα, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν θά περιορισθεῖ μόνο στήν ἀποκατάσταση τῶν ἰουδαίων, ἀλλά θά ἁπλωθεῖ σέ ὅλη τή γῆ. Σέ ὅλο τόν κόσμο θά χαρίσει ὁ Θεός τό ἔλεος καί τή χάρη του καί ὅλους θά τούς ἐπισκιάσει τό Πνεῦμα του τό ἅγιο.
    Εἶναι ὁ προφήτης τῆς Πεντηκοστῆς ὁ ᾿Ιωήλ. Τή δική του προφητεία ἐπικαλεῖται ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος Πέτρος ἑρμηνεύοντας τό γεγονός τῆς ἐκχύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος κατά τήν Πεντηκοστή (Πρξ 2,17-22), ὅταν ἡ εὐλογημένη βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ᾿Εκκλησία, κάνει τά πρῶτα βήματά της πάνω στή γῆ. Γιά νά συντελεσθεῖ ἡ ποθητή κοσμοσωτήρια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἔρθει στόν κόσμο τό ἅγιο Πνεῦμα, τονίζει ὁ ᾿Ιωήλ, πρέπει νά προηγηθεῖ ἡ μετάνοια.
    Στό ἀδιέξοδο τῆς ἁμαρτίας καί στό σκοτάδι τῆς ἀποτυχίας ὁ προφητικός λόγος ἀνοίγει τήν ποθητή διέξοδο, ἁπλώνει τό οὐράνιο τόξο τῆς ἐλπίδος, τήν ἀδιάψευστη ὑπόσχεση τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ· «ἐπιστράφητε πρός Κύριον τόν Θεόν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καί οἰκτίρμων ἐστί, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί μετανοῶν ἐπί ταῖς κακίαις» (᾿Ιλ 2,13). ῞Ολες μας τίς κακίες, πού βαραίνουν τήν καρδιά καί μαυρίζουν τή ζωή μας, τίς συγχωρεῖ ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά μετανοήσουμε. Νά τοῦ προσφέρουμε μετάνοια βαθειά καί συγκλονιστική· «διαρρήξατε τάς καρδίας ὑμῶν καί μή τά ἱμάτια», ξεσχίστε τίς καρδιές σας κι ὄχι τά ροῦχα σας, συμβουλεύει ὁ προφήτης.
    Μή μᾶς ἀπελπίζει ἡ ἀσχήμια τοῦ κόσμου, ἡ μιζέρια τῆς ζωῆς, ἡ φτώχεια τῆς ψυχῆς μας! Μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί θέλει νά μᾶς σώσει. Ζητᾶ νά κάνει δική μας τή χάρη, τή χαρά, τήν εὐλογία του· νά πνεύσει στήν καρδιά μας τό Πνεῦμα του τό ἅγιο. Μά ἐμεῖς θά τοῦ ἀνοίξουμε τό δρόμο· μέ τή μετάνοια. Αὐτή εἶναι ὁ σίγουρος τρόπος γιά τήν ἀνόρθωση τῆς ψυχῆς καί τοῦ κόσμου μας, τό μήνυμα γιά τό μήνα πού διανύουμε καί, μακάρι, γιά τή ζωή μας ὅλη.
 

Στέργιος Ν. Σάκκος

Ἀπολύτρωσις 58 (2003) 195