«Ὦ Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς! Θεέ τοῦ Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ, Θεέ τῶν ἀποστόλων, τῶν πατέρων καί διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας. Μέσα εἰς τήν σύγχρονον γενεάν ἀκούεται καί πάλιν ἡ φωνή Σου, φωνή πού καλεῖ εἰς θυσίαν ὁλοκληρωτικήν τούς πιστούς. Ὁ κόσμος διά νά ἐξυπνήσῃ ἀπό τόν λήθαργον τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, ἀπό τήν κατάστασιν τῆς νεοειδωλολατρίας πού ζῇ, ἔχει ἀνάγκην ἡρωϊκῶν παραδειγμάτων ὑψίστης ἀγάπης πρός Σέ. Ἡ ἀγάπη αὐτή, ἡ αὐτοθυσιαστική ἀγάπη, διεγείρει τά νωθρά πνεύματα καί συγκλονίζει τόν κόσμον...
 Τήν εἰδωλολατρικήν αὐτοκρατορίαν τῆς Ρώμης, τήν αὐτοκρατορίαν τῶν Νερώνων καί Καλιγούλων, συνεκλόνισεν ἡ μέχρις αὐτοθυσίας αὐταπάρνησις τῶν ἀποστόλων καί τῶν πρώτων χριστιανῶν.
 Ὦ Κύριε! Νεκρά καί ἐσβεσμένα εἶνε τά θυσιαστήρια τῶν καρδιῶν μας. Στεῖλε καί εἰς ἡμᾶς τό πῦρ τοῦ οὐρανοῦ. Ἄναψον καί εἰς τάς ἰδικάς μας καρδίας τάς φλόγας τοῦ ὑπερφυσικοῦ ἐκείνου ἔρωτος, διά νά καταφάγῃ ὅ,τι χοϊκόν, ὅ,τι ἁμαρτωλόν καί φιλήδονον ὑπάρχει, ὥστε ὅλη ἡ ζωή ἡμῶν νά εἶνε μία διαρκής προσφορά θυσίας καί νά γίνῃ ἕν ὁλοκαύτωμα!»

† Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
(Ἀπό τό βιβλίο «Φλογέρα», τ. 2ος, σσ. 216-217)