Δέν ὑπάρχει δυναμικώτερο καί ἀποτελεσματικώτερο κίνητρο γιά τήν ἁγιότητα ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος πού συνειδητοποιεῖ ὅτι ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ ἐνθαρρύνεται νά ἀνυψωθεῖ ἀπό τά γήινα καί νά ἀναζητήσει τόν οὐρανό. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, πού ἔζησε ὅσο λίγοι τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μιλᾶ στά ἀποσπάσματα πού ἀκολουθοῦν γιά τό θέμα αὐτό. Στό πρῶτο ἀναφέρει ὁρισμένες θαυμαστές ἐκδηλώσεις, στίς ὁποῖες ὁδήγησε τόν Θεό ἡ ἀγάπη. Στό δεύτερο ἀφήνει τόν ἴδιο τόν Θεό νά μιλήσει προσωπικά στόν καθένα μας ὡς «μανικός ἐραστής» καί νά ζητήσει τή δική μας ἀγάπη.
   Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ τόν οὐρανό ἕνωσε τή γῆ, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο κάθισε στόν θρόνο τόν βασιλικό, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τόν Θεό φανέρωσε στή γῆ, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔκανε νά παραδοθεῖ σέ θάνατο γιά χάρη τῶν έχθρῶν ὁ ἀγαπητός, γιά χάρη τῶν μισούντων ὁ Υἱός, γιά τούς δούλους ὁ ἐλεύθερος. Κι οὔτε μέχρι ἐδῶ σταμάτησε, ἀλλά καί σέ μεγαλύτερα μᾶς κάλεσε. Διότι δέν μᾶς ἀπήλλαξε μόνο ἀπό τά προηγούμενα κακά, ἀλλά καί μᾶς ὑποσχέθηκε νά μᾶς δώσει ἄλλα, πολύ μεγαλύτερα. Γιά ὅλα αὐτά, λοιπόν, νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό καί νά ἀσκήσουμε κάθε ἀρετή καί προπάντων νά κατορθώσουμε τήν ἀγάπη μέ ἀκρίβεια, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἐπιτύχουμε τά ἀγαθά πού μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος.

Ὑπόμνημα εἰς τήν πρός Ἐφεσίους 9,4· PG 62,74-75

   Εἴτε θέλεις νά στολισθεῖς, λέει ὁ Κύριος, πάρε τά δικά μου στολίδια, εἴτε νά ἐξοπλισθεῖς, τά δικά μου ὅπλα, εἴτε νά ντυθεῖς, τό δικό μου ροῦχο, εἴτε νά τραφεῖς, τό δικό μου τραπέζι, εἴτε νά περπατήσεις, τόν δικό μου δρόμο, εἴτε νά κληρονομήσεις, τή δική μου κληρονομιά, εἴτε νά μπεῖς σέ πατρίδα, στήν πόλη τῆς ὁποίας τεχνίτης καί δημιουργός εἶμαι ἐγώ, εἴτε νά οἰκοδομήσεις σπίτι, στά δικά μου σκηνώματα. Ἐγώ γιά ὅσα σοῦ δίνω δέν σοῦ ζητῶ μισθό... Τί θά μποροῦσε νά εἶναι ἰσάξιο αὐτῆς τῆς φιλοτιμίας; Ἐγώ πατέρας, ἐγώ ἀδελφός, ἐγώ νυμφίος, ἐγώ σπίτι, ἐγώ τροφός, ἐγώ ροῦχο, ἐγώ ρίζα, ἐγώ θεμέλιο, ὁ,τιδήποτε θελήσεις ἐγώ· τίποτε νά μή σοῦ λείψει. Ἐγώ καί θά σέ ὑπηρετήσω, διότι ἦλθα γιά νά διακονήσω, ὅχι νά διακονηθῶ. Ἐγώ καί φίλος, καί μέλος, καί κεφαλή καί ἀδελφός καί ἀδελφή καί μητέρα, τά πάντα ἐγώ· μόνο νά νιώθεις οἰκειότητα μαζί μου.
   Ἐγώ φτωχός γιά σένα καί πλάνητας γιά σένα, πάνω στόν σταυρό γιά σένα, στόν τάφο γιά σένα, στόν οὐρανό γιά σένα παρακαλῶ τόν Πατέρα, στή γῆ γιά σένα ἦλθα πρεσβευτής σταλμένος ἀπό τόν Πατέρα. Εἶσαι γιά μένα τά πάντα· καί ἀδελφός καί συγκληρονόμος καί φίλος καί μέλος. Τί περισσότερο θέλεις; Γιατί ἀποστρέφεσαι αὐτόν πού ἔτσι σέ ἀγαπᾶ;

Εἰς τό κατά Ματθαῖον 76,5· PG 58,700