Τί κρίμα! Μέσα στόν ἀνεμοστρόβιλο τῶν παγκόσμιων ἐξελίξεων κι ἐνῶ ὁ κόσμος χάνεται κάτω ἀπό τά πόδια μας, ἡ ἑλληνική Βουλή ψήφισε νόμο γιά τήν ἐ­πέ­κταση τοῦ συμφώνου συμβίωσης καί στά ὁμόφυλα ζευγάρια, κατοχυρώνοντας μάλιστα ὅλα τά δικαιώματα πού ἔχουν ὅσοι συν­άπτουν γά­μο (κληρονομικά, φορολογι­κά, δημοσιοϋπαλληλικοῦ δικαίου, προσε­χῶς καί υἱο­θεσία [;]).
 Καταρχάς, ὁ νόμος εἶναι ἀντισυντα­γματικός, ἀφοῦ ἀντιτίθεται στό ἄρ­θρο 21 § 1 τοῦ Συντάγματος, τό ὁποῖο δια­λαμ­βά­νει: «Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συν­τή­ρησης καί προαγω­γῆς τοῦ Ἔθνους, καθώς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καί ἡ παιδική ἡ­λικία τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ κράτους». Πῶς συνταιριάζονται αὐτές οἱ ἀν­- τινομίες καί πῶς τά παρά φύσιν νομιμοποιοῦνται, εἶναι καί αὐτό σημεῖο τῶν και­ρῶν, γιά τό ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος μᾶς εἶχε εἰδοποιήσει• «ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί• ἔ­σονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀ­λαζόνες, ...διά­βολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι,... προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλ­λον ἢ φιλόθεοι» (Β΄ Τι 3,1-4).
 Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ πανανθρώπινη συν­είδηση ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τή γυναίκα, στό «ἄρσεν καὶ τὸ θῆ­λυ». Αὐτή εἶ­ναι ἡ ἀν­θρώπινη φυσιολογία καί ὀντο­λο­γία, ἔτσι ὅρισε ὁ Δημι­ουργός μας. Καθετί ἄλλο συν­ιστᾶ ἐκ­τροπή στό «παρά φύ­σιν», θωπεία αἰ­σχρῶν καί ἀτίμων πα­θῶν, παράβαση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ• «βδέλυγμα γάρ ἐστι» (Λε 18,22• 20,13).
 Βεβαίως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέ­βε­ται τήν προσωπική καί ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου. Ἐπιπλέον, πρέπει νά τονισθεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία πολε­μᾶ τήν ἁμαρτία, ὄχι ὅμως τόν ἁμαρ­τωλό, ὅπως ὁ γιατρός πολεμᾶ τήν ἀρ­ρώστια, ὄχι ὅμως τόν ἄρρωστο, τόν ὁ­ποῖο φροντίζει καί περιθάλπει. Ἐκεί­νη, πού εἶναι τό ἰατρεῖο τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν, ἀποστρέφεται τήν ὁμοφυλοφιλία καί ὄχι τόν ὁμοφυλόφιλο. Τόν θεωρεῖ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, πού χρειάζεται βοήθεια καί ψυχική θεραπεία• καί εἶναι ἕτοιμη νά τοῦ τήν προσφέρει.
 Γιά τήν ἀπενοχοποίηση τοῦ πάθους κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ ὁ­μοφυλο­φι­λικές τάσεις εἶναι γενετικά προκαθορισμένες. Ἐπιστημονικές ὅ­μως ἔρευνες ἀποδεικνύουν ὅτι «μέχρι σήμερα δέν ἔχει βρεθεῖ τό γονίδιο τῆς ὁμοφυλοφιλίας» (Bertrand Vergely). Ὁ ψυχίατρος καί ψυχαναλυτής J.P. Mensior δηλώνει: «Ἡ θεραπευτική μου ἐμπειρία μέ ἐξουσιοδοτεῖ νά βεβαιώσω ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία ἔχει πάντοτε προέλευση ψυχολογική... καί ὄχι γενετική. Τό ἀποδεικνύει μαζικά ἡ κλινική παρατήρηση». Τίς περιβαλλοντικές, κοινωνικές καί προσωπικές ἐπιρροές, πού εὐθύνονται γιά τόν προ­σ­ανατολισμό αὐτό, ἐκμεταλλεύονται μετ’ ἐπιστήμης οἱ ἐπιτήδειοι καί μέ κάθε τρόπο, ἰδιαιτέρως μάλιστα μέ τίς τό­σες τηλεοπτικές σειρές, προωθοῦν τή διάδοση «τοῦ χαλεποῦ καὶ ἀνιάτου νοσήματος», τοῦ «λοι­­μοῦ τοῦ πάντων λοιμῶν χαλεπωτέρου», ὅ­πως χαρακτηρίζει τό πά­θος ὁ ἅ­γιος Χρυ­σό­στομος. Γιά νά ἐξοικειωθοῦν μάλιστα ἀκόμη καί τά παιδιά μέ τήν «ἀλ­λόκοτον λύσσαν» καί νά «σαπίσουν» ἐξ ἁ­παλῶν ὀ­νύχων, ἔ­χουν ἐπινοηθεῖ κατευ­θυνόμενα ἐκ­παιδευτικά προ­γράμ­ματα μέ «ὁ­μο­πα­­ρα­μύ­θια» καί πρωταγωνιστές ὁμοφυλόφιλους χαρακτῆρες. Γι’ αὐτό χρειάζεται ἐ­παυ­ξη­μένη ἐπαγρύπνη­ση ἀπό τούς γονεῖς. «Ἡ συνήθεια αὐτοῦ τοῦ ἐλαττώματος ἀπο­κτᾶ­ται εὔκολα, καί, ἐάν ἀποκτηθεῖ, δύσ­κολα θεραπεύ­εται», τονίζει διακεκριμένος ψυχίατρος.
 Ἀδιαμφισβήτητα, μέ τόν ἐν λόγῳ νόμο ἡ οἰκογένεια, πού ἀποτελεῖ τό κύτταρο τῆς κοινωνίας καί δημιουργεῖται μόνο μέ τή συνάφεια ἀν­δρός καί γυναικός δέχεται βόμβα στά θεμέλιά της. Ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα μας, ἡ ὁ­ποία ἀφανίζεται ἀπό τή δημογραφική συρρίκνω­ση καί μαστίζεται ἀπό τίς 150.000-200.000 ἐκτρώσεις ἐ­τη­σί­ως, τό λεγόμενο «σύμφωνο συμβίωσης» συνιστᾶ συμφωνία καί ἐρωτοτροπία μέ τόν «κατ’ ἄμφω» θάνατο. Καί καθώς κατρακυλοῦμε «στοῦ Κα­κοῦ τή σκάλα» καί ἀντι­γράφου­με τίς δια­στροφές τῶν ἑταίρων, δέν εἶναι ἀπίθανο νά δοῦμε σέ λίγο τή θεσμοθέτηση τῆς παιδοφιλίας (πρβλ. Ὀλ­λανδία) καί τῆς κτηνοβασίας (πρβλ. Γερμανία) ἀπό φόβο μήπως θεωρηθοῦμε λι­γότερο Εὐρωπαῖοι*.
 Ἄς μή μᾶς διαφεύγει, ὅμως, ὅτι γιά τέτοια παράβαση τιμωρήθηκαν παραδειγματικά οἱ δύο ἁμαρτωλές πόλεις, τά Σόδομα καί ἡ Γόμορρα. Ἔβρεξε θειάφι καί φωτιά ἀπό τόν οὐρανό καί κατέστρεψε τά πάντα (βλ. Γέ 19,24-25• πρβλ. Λκ 17,29). Ἡ Νε­κρά Θάλασ­σα καλύπτει μέχρι καί σήμερα τήν περιοχή ἐκείνη• οὔτε φυτό φυτρώνει στίς ὄχθες της οὔτε ζῶο ζῆ μέσα της οὔτε πουλί πετάει ἐπάνω της. Ζηλώσαμε προφανῶς τή «δόξα» τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας καί νομοθετοῦμε τέτοιους νόμους; Τί παράνοια μᾶς ἔ­πια­σε! «Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβ 10,31).
 Κι ἄν αὔριο -κρίμασι οἷς οἶδε Κύριος- ἔχουμε νά ἀντιμετωπίσουμε μία ἀντίθεη καί ἀντίχριστη ἐξουσία, πού θά νομοθετεῖ -ὑπακούοντας στά κε­λεύ­σματα τῆς Νέας Ἐποχῆς-, κατά τοῦ Εὐαγγελίου, καί στήν περίπτωση αὐτή οἱ δικές μας ἐπιλογές ὀ­φείλουν νά εἶ­ναι τέτοιες, ὥστε νά καθιστοῦν ἄ­χρη­στους τούς ἀνίερους καί βδε­λυρούς νόμους, οἱ ὁποῖοι ἐκπορεύονται ἀ­πό σκοτεινά κέντρα καί τορπιλίζουν τήν ὑπόσταση τοῦ ἔθνους μας. Ὅσοι βαπτίσθηκαν στό «ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ὅσοι ἐξομολογοῦνται καί κοινωνοῦν Σῶμα καί Αἷ­μα Χριστοῦ, ὅσοι εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλη­σίας οὔτε θεσπίζουν ἀνήκουστους νόμους οὔτε ἔχουν βοσκηματώδεις ἐπιλογές, τίς ὁποῖες ἀκόμα κι αὐτά τά ἄλογα ζῶα ἀπε­χθάνονται. Ἄς μήν τρέφουμε αὐταπάτες. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κατηγορηματικά μᾶς προειδοποιεῖ: «Μὴ πλανᾶσθε• οὔ­τε πόρνοι οὔ­τε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρ­παγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κλη­ρο­νο­μή­σου­σι» (Α΄ Κο 6,9).

Εὐδοξία Αὐγουστίνου

Φιλόλογος -Θεολόγος

"Ἀπολύτρωσις¨, Ἰανουάρ. 2016