Στίς 6 Ἀπριλίου 2016, ἐπιστρέφοντας ἀπό τή Λειτουργία στήν ἐκ­κλη­σία τῆς ἐνορίας του, ὁ Ἰωάννης Νικολαΐδης κάθισε γιά λίγο στό γραφεῖο του καί καθώς δέν αἰσθανόταν καλά ξάπλωσε γιά λίγο στόν κανα­πέ. Σάν νά τόν πῆρε ὁ ὕπνος, καί ἡ ψυχή του πέταξε ὡσάν ἕνα κάτασπρο που­λί στόν οὐρανό, γιά ν’ ἀνταμώσει τόν ἀγαπημένο του Χριστό. Ἰδεώδεις οἱ τελευταῖες στιγμές, κα­θώς τίς εὐχόμαστε ὅλοι προσευχόμενοι: «Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνε- παίσχυντα, εἰρηνικά…». Ὄντας μακριά, δέν μπόρεσα νά παρευρεθῶ καί νά ψάλω ὅ­πως θά ἤθελα στήν ἐξόδιο Ἀκολουθία τοῦ ἀ­γαπη­μέ­νου μου φίλου, καί γι’ αὐ­τό χαράζω αὐτές τίς πρόχειρες ἀράδες πρός τιμήν του καί εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.

 Ἐκφράζοντας ἐγκάρδια συλλυπητήρια στήν οἰκογένειά του, ἐπιθυμῶ νά συλλυπηθῶ καί τό περιοδικό «Ἀπολύτρωσις», ὅπου ἀπό χρόνια ὁ Γιάννης συνεργαζόταν μέ ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, σχόλια καί κριτικά ση­μειώ­μα­τα, κοντά στόν ἀλησμόνητο φίλο μας καθη­γητή Στέργιο Σάκκο.
 Γιά τόν φιλόλογο, τόν ποιητή καί κριτικό τῆς Χριστιανικῆς μας Λογοτεχνίας ἔγραψα παλαιότερα στήν «Ἀπολύτρωσι» (Μάρτιος 1999), καθώς καί τό 2001, προλογίζοντας τό βιβλίο του «Νεοελληνική Χριστιανική Λογοτεχνία - Προσεγγίσεις καί Ἀποτιμήσεις», πού εἶχε ἀφιερώσει «Στήν ἱερή μνήμη τοῦ Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη». Σ’ αὐτό τό βιβλίο τῶν 206 σελίδων ὁ Ἰ. Ἀ. Ν. ἐκθέτει τίς ἰδέες του γιά τή σύγχρονη Χριστιανική λογοτεχνία μας, τά γνωρίσματα καί τόν σκοπό της, τά ὅριά της καί τίς χρονικές περιόδους, ὅπως τίς ἔ­βλε­πε. Ἐπίσης, ἐκεῖ μᾶς δίνει τά σπουδαιότερα ὀνόματα τῶν Χριστιανῶν Λογοτεχνῶν, ἀρχίζοντας ἀ­πό τόν Σολωμό καί φτάνοντας ὥς τίς μέρες μας.
  Ο Ἰ. Ἀ. Ν. ἦταν κραταιός φιλόλογος καί εἶχε βαθύτατη γνώση τῶν ἑλληνικῶν καί τῶν θεολογικῶν γραμμάτων, γι’ αὐτό καί τά βιβλί­α του (πρωτότυπα ἤ μεταφράσεις ἀπό τά ἀρ­χαῖα ἤ τά βυζαντινά κείμενα) εὐωδιάζουν ἑλ- ληνικότητα καί ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Ὁ πεζογράφος, ποιητής καί κριτικός Ἰ. Ἀ. Ν. ἄνοιξε δρόμους μέ ὅλα τά βιβλία του, ἀπ’ ὅ­που ἡ πνευματική δροσιά καί χάρη τῆς τέχνης περνάει εὐεργετικά καί καλλιεργεῖ ὅλες τίς νεώτερες ἀγωνιζόμενες συνειδήσεις. Μακάρι ὁ Θεός νά δώσει νά βλαστήσουν οἱ σπόροι πού ἔριξε μέ τήν τέχνη του καί νά καρποφορήσουν σ’ ὅλους τους χώρους τῆς Ἑλληνορθοδοξίας!
 Σ’ ἕνα ἀπό τά τελευταῖα του ποιήματα ἔγραφε ὁ Γιάννης:
«Ὤ, μήν ἀργεῖς, σέ καρτερῶ μ’ ἀδημονία
γεμάτη προσδοκία τῶν Ἐθνῶν
καί τή δική μου!»
Καί δέν ἄργησε ἡ πρόσκληση καί ἡ ἄνωθεν ἐπίσκεψη.
Καλή Ἀνάσταση καί καλόν Παράδεισο, ἀγαπημένε μας ἀδελφέ Γιάννη!

Π.Β. Πάσχος