Ἀγαπημένοι μου μαμά καί μπαμπά,
 Θά σᾶς πῶ κάποια μυστικά πού θά σᾶς βοηθήσουν νά μέ μεγαλώσετε μέ τόν πιό σωστό τρόπο:
1ο. Μοῦ εἶναι ἀπαραίτητο νά ἔχω τή βεβαιότητα ὅτι μέ ἀγαπᾶτε. Ὅταν μοῦ λέ­τε ὅτι μέ ἀγαπᾶτε, αἰσθάνομαι ἀ­σφα­λής. Ὅταν δείχνετε ὅτι μέ ἀγαπᾶτε, ἐγώ νιώ­θω αὐτοπεποίθηση. Αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ἀξιαγάπητος, ὅταν μέ προσέχετε. Ὅταν ἔρχομαι στό σπίτι ἀπό τό σχολεῖο καί βλέ­πω ὅτι ἀποφεύγετε ἀκόμη καί νά μιλᾶτε στό τηλέφωνο, ἐπειδή θέλετε νά ἀφιε­ρώνετε τόν χρόνο σας σ᾽ ἐμένα, αἰ­σθά­νομαι μοναδικός. Βλέπω ὅτι εἶμαι πιό ση­μαντικός γιά σᾶς ἀπό τούς ἄλλους ἀν­θρώπους καί τά ἄλλα πράγματα. Ὅ­ταν μοῦ λέτε « Φτιάξαμε γιά σένα τό κέικ πού ἀγαπᾶς», « Φτιάξαμε τό φαγητό πού σοῦ ἀρέσει», «Εἴδαμε αὐτό τό πουλόβερ στό κατάστημα καί ἐπειδή ἔχει τό ἀγα­πη­μένο σου χρῶμα τό ἀγοράσαμε γιά σέ­να», ξέ­ρω ὅτι σᾶς εἶμαι πολύτιμος καί νιώθω ὅτι τήν ἀξίζω αὐτή τήν ἀγάπη. Αὐ­τό μοῦ δίνει περισσότερη αὐτοπεποί­θη­ση γιά νά ἀντιμετωπίσω τόν κόσμο.
2ο. Ἐσεῖς εἶστε τό θεμέλιο τῆς ζωῆς μου. Θέλω νά σᾶς εὐαρεστῶ καί νά νιώ­θετε ὑπερήφανοι γιά μένα. Αἰ­σθά­νομαι καλά, ὅταν ξέρω ὅτι σᾶς ἀρέσει αὐτό μέ τό ὁποῖο κάθε φορά καταπιάνομαι.
3ο. Μέ χαροποιεῖ πολύ, ὅταν δια­θέ­τε­τε τόν χρόνο σας γιά νά τόν περά­σου­με μαζί. Μποροῦμε νά βγαίνουμε ἔξω γιά πί­τσα μία φορά τόν μήνα ἤ μπορεῖτε νά μέ ἀγκαλιάζετε στό κρεβάτι μου λίγα λε­πτά κάθε βράδυ καί ν᾽ ἀσχολεῖσθε μό­νο μαζί μου αὐτή τήν ὥρα.  Ἔτσι δέν θά αἰ­σθά­νο­μαι παραμελημένος, γιατί ξέρω ὅτι θά πρέπει νά ἀσχοληθεῖτε ἐπίσης μέ τούς ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές μου. Ὑ­πάρ­χουν τόσοι πολλοί τρόποι ὥστε νά μέ κάνετε νά νιώθω μοναδικός.
4ο.  Ἔχω ἀνάγκη νά μέ ἀκοῦτε. Τό σχο­λεῖο, οἱ σχολικές ἐργασίες καί οἱ κοι­νωνικές ἀλληλεπιδράσεις μπορεῖ νά εἶ­ναι τόσο ἀγχωτικές γιά μένα ὥστε κά­ποιες φορές αἰσθάνομαι ὅτι ὁ κόσμος θά ἐκραγεῖ. Ὅταν ἔρχομαι στό σπίτι, σᾶς πα­ρακαλῶ ἀκοῦστε με μέ καλοπρο­αί­ρετη διάθεση καί χωρίς κριτική. Ἄν συνέ­βη κάτι στό σχολεῖο καί ὁ δάσκαλος εἶχε ἄδικο, δέν θέλω νά τόν καταδικάσετε. Αὐτό θά ἦταν ἐπιζήμιο γιά μένα, γιατί μει­ώνετε τό κύρος του στή συνείδησή μου. Ἐσᾶς σᾶς χρειάζομαι γιά νά συμ­πάσχετε μαζί μου, γιά νά μέ καταλάβετε καί νά μέ στηρίξετε. Ἐάν ἤμουν ἐγώ ὑπαίτιος στό συμβάν, σᾶς παρακαλῶ μή μέ κατη­γο­ρή­σετε. Νιώθω ἤδη ἀρκετά ἄσχημα. Βο­η­θῆ­στε με νά μάθω ἀπό αὐτό ἀπευθύνον­τάς μου τήν ἐρώτηση: «Τί νομίζεις ὅτι θά μποροῦσε νά γίνει κα­λύτερα;» καί «Πῶς νομίζεις ὅτι μποροῦν νά διορθω­θοῦν τά πράγματα τώρα;».
5ο. Ὅταν μοῦ φωνάζετε, ὁ κόσμος μου καταρρέει. Αἰσθάνομαι φοβισμένος. Ἡ μόνη μου σκέψη εἶναι: « Θέλω αὐτό νά σταματήσει». Δέν μπορῶ ἐκείνη τή στι­γμή νά μάθω τίποτα, εἶμαι τόσο φοβι­σμέ­νος.
6ο. Βλέπω πῶς ἀντιμετωπίζετε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ὅταν οἱ δυό σας συζη­τᾶτε δια­φωνώντας, φοβᾶμαι ὅτι μπορεῖ νά χωρί­σετε ἤ ὅτι κάτι ἄλλο τρομακτικό μπο­ρεῖ νά συμβεῖ. Ὅταν ἐσεῖς σέβεστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, θά μάθω κι ἐγώ νά σᾶς σέβομαι. Ὅταν βλέπω νά ἐπιλύετε τίς διαφορές σας μέ φιλικό καί ἀγαπη­τικό τρόπο, μαθαίνω νά εἶμαι ἀλτρουϊ­στής καί εὐγε­νής. Παίρνω ἔτσι τό μήνυμα ὅτι εἶναι δυ­νατόν ἡ διαφωνία νά λύ­νε­ται καί χωρίς θυμό.
7ο. Μή μέ μπερδεύετε. Εἶμαι ἕνας θησαυρός γιά σᾶς ἤ ἕνα βάρος; Με­ρι­κές φορές λέτε ὅτι μέ ἀγαπᾶτε καί ἄλ­λες ὅτι σᾶς τρελαίνω. Ἀναρωτιέμαι τότε ἄν εἶστε εὐχαριστημένοι πού γεννή­θη­κα…
8ο. Νά εἶστε ὑπομονετικοί μαζί μου. Φυσικά δέν εἶμαι τέλειος! Ἦρθα στόν κό­σμο μ᾽ ἕνα σωρό ἐλαττώματα. Πρέπει νά μάθω, νά μεγαλώσω καί νά ξεπεράσω τά ἀρνητικά. Σᾶς παρακαλῶ νά μέ βοηθή­σε­τε, ἐνισχύοντας τά καλά στοιχεῖα μου. Δεῖξτε μου μέ στοργικό τρόπο πῶς ὑπο­τί­θεται ὅτι πρέπει νά ἐνεργήσω. Σᾶς πα­ρα­καλῶ νά εἶστε ὑπομονετικοί καί νά πα­ραμείνετε ὁ ἐνήλικας στή σχέση αὐτή. Σᾶς παρακαλῶ νά θυμάστε πόσο δύσκο­λο εἶναι νά ἀλλάξει κανείς. Βοηθῆστε με νά δουλέψω γιά ἕνα πράγμα κάθε φο­ρά. Δέν μπορῶ νά ἀλλάξω ὅλες τίς ἀτέ­λειές μου μονομιᾶς. Καί ἄν εἶμαι ἐπα­να­στάτης, σᾶς παρακαλῶ ἐρευνῆστε τί εἶ­ναι αὐτό πού μέ ἐνοχλεῖ κι ἐπαναστατῶ.
9ο. Σᾶς παρακαλῶ ποτέ μή μέ ὑπο­τι­μήσετε καί ποτέ μή μέ φωνάξετε μέ μει­ω­τικούς χαρακτηρισμούς. Ὅταν τό κά­νε­τε, σᾶς πιστεύω. Ἐάν μέ ἀποκαλεῖτε πα­- ­λιό­παιδο, ἀγενῆ, ἠλίθιο… θέλω μεγα­λώ­νοντας νά ταιριάζω ἀκριβῶς μέ αὐ­τή τήν περιγραφή.
10ο. Κάνετέ με νά νιώθω ἀρκετά ἀ­σφαλής ὥστε νά ἔχω τό δικαίωμα νά κά­νω λάθη. Σᾶς παρακαλῶ μήν ἐκνευ­ρίζεσθε, ὅταν χυθεῖ ἤ σπάσει κάτι ἀπό ἀ­τύχημα• εἶναι ἀπό ἀδεξιότητα κι ὄχι ἀπό πρόθεση. Μέ μιά τέτοια ἀντιμετώπιση ὅταν μεγα­λώσω θά γίνω ἕνας τελειο­μα­νής, πού θά φοβᾶται νά κάνει λάθος κί­νηση. Ὅλοι κάνουμε λάθη. Οἱ ἔξυπνοι ἄν­θρω­ποι μαθαίνουν ἀπό τά λάθη τους καί προσπαθοῦν νά μήν τά ἐπανα­λά­βουν.
11ο. Χρειάζομαι συνέπεια καί σταθε­ρότητα στόν κόσμο μου. Ὅταν ἐσεῖς πάν­τοτε μοῦ ἐπιβάλλετε τούς ἴδιους κα­νόνες, ἡ ζωή εἶναι πιό προβλέψιμη. Νιώ­θω πιό ἀσφαλής γνωρίζοντας ὅτι ὑπάρ­- χει ἕνας ἐνήλικας ὁ ὁποῖος μέ φροντίζει.
12ο. Μπορεῖτε νά ζητᾶτε ἀπό μένα ὅ,τι ζητᾶτε κι ἀπό τόν ἑαυτό σας. Δέν μαθαίνω ἀπό τίς διαλέξεις σας καί οἱ τι­μωρίες σας μέ χολώνουν καί μέ κάνουν μνησίκακο. Σᾶς παρατηρῶ συνεχῶς καί ἀπορροφῶ καθετί δικό σας.  Ἔτσι, ἄν μοῦ δείξετε ἀγάπη καί καλοσύνη, θά γίνω κι ἐγώ σάν κι ἐσᾶς. Ἄν στήν πορεία κάνω κάτι λάθος, μπορεῖτε νά μοῦ μιλήσετε ἤ­ρεμα γι᾽ αὐτό καί νά μοῦ ἐξηγήσετε μέ σωστό τρόπο πῶς νά διορθώσω τά πρά­γματα.
Μπορεῖ νά μήν κάνω πάντα ὅ,τι μοῦ λέτε, ἀλλά πιθανότατα θά μιλῶ ὅπως μι­λᾶτε καί θά πράττω ὅπως πράττετε.

Σᾶς φιλῶ,
Τό παιδί σας.
(γιά τήν ἀντιγραφή Κλήμης)

Ἀπολύτρωσις 71 (2016) 246-247