Η ΚΡΙΣΗ ΟΞΥΝΕΤΑΙ

greece Ἡ χώρα μας διέρχεται τήν τρίτη μεγάλη παρακμή τῆς μακρόχρονης ἱστορίας μας. Ἡ παρακμή, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία, ἀκολουθεῖ τήν ἀπεμπόληση τῆς πίστης, τῆς φιλοπατρίας καί τῶν ἰδανικῶν καί  ἐκ­δηλώνεται μέ τή ροπή πρός τήν τρυφη­λή ζωή, ἀπόρροια πρώτιστη τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ὀλιγοτεκνία. Κατά τίς δύο προηγούμενες οἱ πρόγονοί μας κατέ­στη­σαν ἰδιαίτερα εὐ­άλωτοι σέ ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίστηκαν σφριγηλοί καί ρωμαλέοι, καί ὑπετάγησαν σ’ αὐτούς πολύ εὔκολα.
 Κατά τήν ὕστατη ἀρχαιότητα ἡ ἀρ­χαία θρησκεία, πού εὐθυνόταν ἐν πολλοῖς γιά τόν κοινωνικό ξεπεσμό τῶν προγόνων μας, εἶχε ἀπαξιωθεῖ πλήρως. Δυστυχῶς οἱ μεγάλοι στοχαστές, φιλόσοφοι καί τραγικοί ποιητές, στάθηκαν ἀνήμποροι νά συγ­κρα­τή­σουν τόν λαό ἀπό τήν κατρακύλα, στήν ὁ­ποία τόν ὁδηγοῦσαν οἱ δημαγωγοί καί τό ἱερατεῖο τῶν εἰδώλων. Ἦταν τόσο μεγάλος ὁ ἐκφυλισμός, ὥστε ὁ ρωμαῖος πολιτικός Κάτων (234-149 π.Χ.) ἐπιχείρησε νά ἐξαγνίσει τή Ρώμη ἀπό τή νοσηρή ἐπιρροή τῶν ἑλλήνων φιλοσόφων. Μολονότι ὁ ἴδιος γνώριζε πολύ καλά τήν ἑλληνική γλῶσσα καί γραμματεία, συμβούλεψε τόν γιό του νά μήν ἀσχοληθεῖ μέ τή μελέτη τῆς λογοτεχνί­ας αὐτῆς τῆς «ἄχρηστης φυλῆς». Περιφρονοῦσε τούς συγκλητικούς συναδέλφους του οἱ ὁποῖοι ἐμιμοῦντο τούς ἑλληνικούς τρόπους συμπεριφορᾶς καί προσπάθησε νά προστατέψει τά χρηστά ἤθη τῶν Ρωμαίων ἀπό τή διάβρωση τοῦ μιάσματος τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας. Ὁ Κάτων κατόρθωσε νά ἀπαγορευθεῖ ἡ διαμονή τῶν ἑλλήνων φιλοσόφων στή Ρώμη, νά ἐκδιωχθοῦν ἀπό τή Σύγ­κλητο ἑπτά μέ­λη της μέ διάφορες κατηγορίες γιά διαφθορά καί νά ἐπιβληθοῦν βαρεῖς φόροι στά πολυτελῆ ἀγαθά καί στήν πολυτελῆ διαβίωση τῶν πλουσίων. Ἀσφα­λῶς ἡ φιλοσοφία πού εἶχε εἰσαχθεῖ στή Ρώ­μη δέν ἦταν αὐτή τῶν Ἰώνων ἤ τῶν Ἀθηναίων φιλοσόφων. Ἦταν «φιλοσο­φι­κές» περί βί­ου ἀπόψεις ἐκφύλων φιλοσοφούντων, πού ἐπιχειροῦσαν τήν ἐξαγωγή τοῦ ἐκφυλισμοῦ στή Ρώμη. Γιά τήν παρακμή ἐκείνη τῶν προγόνων μας δέν ἦσαν ὑπεύθυνοι ἐξωτερικοί παράγοντες. Ἦσαν οἱ ἴδιοι πού εἶχαν ἐπιλέξει τόν τρυφηλό βίο. Καί αὐτός ὁδηγεῖ μέ ἀκρίβεια στή δημογραφική γήρανση.
 Ὁ Ἀριστοτέλης ἀναλύοντας τήν ἀδυναμία τῶν Σπαρτιατῶν νά ἀποκρούσουν τούς Θηβαίους, λόγῳ τῆς ὀλιγανθρωπίας, εἶχε καταλήξει στό συμπέρασμα: «Οὗτός ἐστιν πόλεως ὅρος ἄριστος, ἡ μεγάλη τοῦ πλήθους ὑπερβολή». Ὁ Πολύβιος ὁ Μεγαλοπολίτης παρουσιάζοντας τήν εἰκόνα τῆς Ἑλ­λάδος τό 165 π.Χ. ἔγραψε: «Ἔφθασε ὁ καιρός σήμερα στήν Ἑλλάδα νά ὑπάρχει ἀρνησιπαιδία καί ὀλιγανθρωπία, ἐξαιτίας τῆς ὁποίας οἱ πόλεις ἐρημώθηκαν καί σημειώθηκε πλήρης ἔλλειψη παραγωγῆς, ἄν καί δέν συνέβησαν πόλεμοι ἤ ἐπιδημίες, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι ἐξετράπησαν στόν ἐ­γωισμό καί στή φιλοχρηματία ἀκόμη καί σέ τεμπελιά, ἔτσι ὥστε νά μή θέλουν νά παντρευτοῦν οὔ­τε νά κάνουν παιδιά οὔτε νά ἀνατρέφουν, ἀλλά νά ἀποκτοῦν τό πο­λύ ἕνα ἤ δύο, ὥστε νά τά ἀφήσουν πλού­­σια κληρονομιά καί νά μήν ξοδεύουν γιά τήν ἀνατροφή τους, γι’ αὐ­τό τόν λόγο τό κακό μεγαλώνει». Ὁ ἐκ­φυ­λισμός προστέθηκε στήν προαιώνια κατάρα τῆς φυ­λῆς μας, τή φιλαρχία καί τή διχόνοια. Ἔτσι οἱ νότιοι Ἕλληνες διευκόλυναν σημαντικά τούς Ρωμαίους στήν κατάκτηση τῆς Μακεδονίας, πιστεύοντας ἀ­φελῶς ὅτι γιά ἐκείνους οἱ κατακτητές θά ἐπιφύλασσαν δια­- φορετική μεταχείριση!
 Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ στό πρόσ­ωπο τοῦ Χριστοῦ ἄλλαξε ἄρδην τόν ροῦν τῆς ἱστορίας. Ὁ ἑλληνισμός ὄχι μόνο ἀναστήθηκε, ἀλλά μεγαλούργησε καί πάλι κατά τή χιλιόχρονη ἱστορία τῆς Ρωμανίας. Ἀσφα­λῶς στήν ἐγγύς Ἀνατολή ὑπερίσχυε ἤδη κατά τούς ἀλεξανδρινούς χρόνους ἡ ἑλληνική γλῶσσα, ἡ ὁποία εἶχε καταστεῖ διεθνής. Μέσῳ αὐ­τῆς εἶχε εὐρεία διάδοση ἡ ἑλληνική σκέ­ψη. Ὅμως ἡ νέα αὐτοκρατορία, ἡ ὁποία διατηρήθηκε στήν Ἀνατολή, μετά τή διαίρεση τῆς ἀχανοῦς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας εἶχε ὡς κύριο συστατικό στοιχεῖο τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πί­στη. Ἡ αὐτοκρατορία τῆς ρωμιοσύνης πολεμήθηκε μέ πάθος ἀπό τούς Φράγκους ἤδη ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 9ου αἰώνα καί πολεμᾶται ὥς σήμερα ἀπό τούς δυτικούς συλλήβδην, ἀλ­λά καί ἀπό Ἕλληνες στήν καταγωγή. Ἄλ­λοι ἀπό αὐ­τούς, ὑποχείρια μυστικιστι­κῶν κύκλων πού ἀντιστρατεύονται τή χρι­στια­νική πίστη, ἀ­γω­­νίζονται νά ἐπαναφέρουν στό προσκήνιο τή θρησκεία τῶν προγόνων μας, ἡ ὁποία συνετέλεσε τά μέγιστα στήν παρακμή τους. Ἄλλοι, τέκνα τοῦ δυτικοῦ «διαφωτισμοῦ», πασχίζουν νά ἐπιφέρουν τόν πλήρη ἐκδυτικισμό μας, δηλαδή τόν ἀφανισμό τῆς ἰδιοπροσωπείας μας, ὡς ἐν­τολοδόχοι ξένων παραγόντων, οἱ ὁποῖοι μᾶς βιάζουν νά υἱο­θετήσουμε τόν ἔκφυλο βίο τους. Καί, δυστυ­χῶς, δέν διαθέτουμε κάποιον Κάτωνα!
 Βέβαια καί ἡ αὐτοκρατορία τῆς Ρωμα­νί­ας ἔπεσε. Ἀπόγονοι ἐμεῖς τῶν Βυζαντι­νῶν, ὅπως ὀνόμασαν τούς προγόνους μας οἱ ἄ­σπονδοι φίλοι μας, ἐχθροί καί φίλοι τῆς αὐ­τοκρατορίας μας ἀποφεύγου­με νά δοῦμε τά αἴτια τῆς παρακμῆς, πού ὁδήγησαν στήν εὔ­κολη κατάκτησή μας ἀπό τούς Τούρκους. Τό γεγονός εἶναι ὅτι τῆς καταρρεύσεως προ­η­γήθηκε παρακμή λόγῳ ἐκφυλισμοῦ. Ἡ ἀ­πληστία τῶν ἰσ­χυρῶν πού, σύν τῷ χρό­νῳ, κατάφεραν νά μειώσουν τήν ἰσχύ τοῦ αὐτοκράτορα καί νά καταστοῦν φεουδάρχες -ἰδί­ως στήν ἔ­κτα­ση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας- ἀπετέλεσε τήν ἀρχή τοῦ κακοῦ. Ἡ χλιδάτη ζωή τῆς αὐλῆς, ἡ ὁποία ἐπικρινόταν ἤδη κατά τόν 4ο αἰώνα ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, σέ συνδυασμό μέ τήν ἀ­νάρρηση στόν θρόνο ἀναξίων αὐτοκρατόρων συμπλήρωσε τό κακό. Ὁ μοναχός Ἰω­- ­σήφ Βρυέννιος δεκαετίες πρίν ἀπό τήν ἅ­λωση εἶχε περιγράψει μέ μελανά χρώματα τήν κατάντια τῆς κοινωνίας. Καί ἡ κατάντια μέ μαθηματική ἀκρίβεια συνοδεύεται ἀπό δημογραφική κατάρρευση!  Στίς ὕστατες ἡμέρες τῆς Βασιλεύουσας ὡς ἐλεύθερης πόλε­ως ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος εἶχε δώ­σει ἐντολή στόν Γεώργιο Φραντζή νά ἀπογράψει τόν πληθυσμό τῆς Βασιλεύ­ου­σας πού ἦταν σέ θέση νά κρατήσει ὅπλο. Ὁ Φραντζής ἔκανε τήν κα­τα­μέ­τρηση: τέσσερις χιλιάδες ἐν­νια­κόσιοι ἑβδομήντα τρεῖς μάχιμοι, στούς ὁποίους περιλαμβάνονταν μοναχοί καί κά­θε εἴδους ἐθελοντές, πλήν τῶν ξένων μισθοφόρων. Σέ λίγο τά πλούτη πού εἶχαν σωρεύσει ἐπί αἰῶνες οἱ ἄρ­χοντες τῆς Ρωμανίας περνοῦσαν στά χέρια τῶν κατακτη­τῶν.
 Ὅσο καί ἄν ὅλοι τοῦ πολιτικοῦ κό­σμου ἐπιμένουν ὅτι ἡ κρίση πού μᾶς ταλανίζει εἶ­ναι οἰκονομικῆς φύσεως, οἱ ἐχέφρονες ἀν­τιλαμβάνονται ὅτι αὐτή εἶναι πρωτίστως πνευματική, εἶναι κρίση ἀξιῶν. Καί ἐνῶ αὐτά συμβαίνουν, οἱ ὀξεῖες ἀντιπαραθέσεις καί οἱ προσβλητικοί χαρακτηρισμοί πού ἀν­ταλλάσσονται στό κοινοβούλιο φανερώνουν σ’ ὅλη της τήν ἔκταση τήν πνευματική κρίση πού μᾶς ταλανίζει. Ἐνῶ ἔχει πλέον ἀποκαλυφθεῖ ὅτι ὅλες οἱ κυβερνήσεις ὑπηρετοῦν τούς ἰσχυρούς τοῦ πλανήτη, μέ τίς εἰ­κονικές ἀντιπαραθέσεις οἱ πολιτικοί μας παραπλανοῦν τόν λαό, ὥστε νά τόν διατηροῦν διαρκῶς διχασμένο καί ἀνήμπορο νά ἀντιδράσει ἔστω καί στό ἐλάχιστο στήν κατρακύλα! Ποιός θά προλάβει νά μᾶς ἁλώσει αὐτή τή φο­ρά, πού μπορεῖ νά εἶναι καί ἡ τελευταία; Ἡ Δύση, πού ἤδη μᾶς ἐλέγχει πλήρως, χωρίς νά τό ἀντιλαμβανόμαστε, ἤ οἱ μετανάστες καί οἱ πρόσφυγες, τούς ὁποίους προωθοῦν στό ἔ­- δαφός μας δυνάμεις πού ἐ­λέγχουν τή Δύση;
Μήπως τελικά διχαστοῦμε ἀκόμη καί στήν ἐπιλογή τοῦ δυνάστη μας;

Ἀπόστολος Παπαδημητρίου

Ἀπολύτρωσις, Ἰαν. 2017