Στίς 31 Ἰουλίου τοῦ 1829 ἡ Δ´ Ἐθνοσυνέλευση κατέγραψε στό Η´ ψήφισμά της τό λεγόμενο «Τάμα τοῦ Ἔθνους».
 Δηλώνεται σ’ αὐτό ὅτι μόλις τό ἐπι­τρέψουν οἱ συνθῆκες θά ἀνεγερθεῖ ἱερός ναός «ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος τι­μώ­με­νος» σέ ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης γιά τή θεία βοήθεια κατά τή διάρκεια τῆς ἐ­πα­νάστασης. Ἦταν τότε κυβερνήτης ὁ Ἰω­άννης Καποδίστριας. Τόν λαμπρό ἐ­κεῖνον ἄνδρα, τόν κορυφαῖο τῆς εὐρω­­παϊ­κῆς διπλωματίας καί προσηλωμένο στήν πατροπαράδοτη πίστη, δολο­φό­νη­σαν δύο ἔτη ἀργότερα οἱ ὑπηρέτες ξένων συμ­­φε­ρόντων, ἐκτελεστές καί ἠθικοί αὐ­τουρ­γοί!
Ποιός ἀπ’ ὅλους ὅσοι ἄσκησαν τήν ἐξουσία μετά τόν Καποδίστρια διέθετε τό πνευματικό ἀνάστημα, ὥστε νά στοχα­στεῖ τήν ὀφειλή τοῦ ἔθνους νά ἀνεγείρει τόν ναό, πού ἦταν πόθος τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ᾽21; Ὑ­πο­τα­γμένοι ἅπαντες στίς ὑλι­στικές ἰδεολογίες πού εἰσήγαγαν οἱ «δια­φωτισμένοι» ὁμο­γενεῖς, ὄχι μόνο δέν δι­έ­θεταν τή διάθεση νά ἐκπλη­ρώσουν τό τάμα, ἀλλά, ἀπεναντίας, κατέβαλαν ἐρ­γώδεις προσπάθειες ὥστε νά κάμ­ψουν τίς ἀντι­στά­σεις τοῦ λαοῦ καί νά τόν σύ­ρουν μακριά ἀπό τήν πατρο­πα­ράδοτη πίστη, βάλ­λον­τες εὐκαίρως ἀκαί­ρως κα­τά τῆς Ἐκκλη­σίας!
 Τίθεται βέβαια καί τό ἐρώτημα: Ἐ­πέ­τρεψαν κάποια ἐποχή οἱ συν­θῆ­κες τήν ἐκπλήρωση τοῦ τάματος; Πότε ἔλειψαν οἱ ἀναστατώσεις, ἐξωτερικές (πόλεμοι) καί ἐσωτερικές (πτωχεύσεις), ὥστε νά καταστεῖ δυνατή ἡ ἐκτέλεση τοῦ ἔργου; Τό ἐρώτημα εἶναι ἄκρως ὑπο­κρι­τικό καί παραπλανητικό. Ἡ λαϊκή εὐσέ­βεια συνε­τέλεσε στήν ἀνέγερση πληθώ­ρας ναῶν. Μεγάλες δωρεές καί τό δί­λεπτο τῆς χή­ρας συνετέλεσαν, ὥστε νά ἔχουν ὅλες οἱ πόλεις μας περικαλλεῖς να­ούς, ἀρκετοί ἀπό τούς ὁποίους ἀν­τι­κα­τέστησαν πα­λαι­ωμένους ἤ κατεστραμ­­μένους ἀπό τή βαρβαρότητα τῶν κα­τακτη­τῶν. Βέβαια αὐτοί δέν ἀνοικοδο­μήθηκαν σέ σύντομο χρονικό διάστημα. Κάποιων μάλιστα ἡ ἀνέγερση κράτησε καί περισ­σότερο ἀπό μία γενιά. Ἡ μεγά­λη εὐθύνη τῆς Πο­λι­τείας, πρωτίστως, καί τῆς Ἱε­ραρ­χίας, δευ­τερευόντως, εἶναι ὅτι δέν κατέστη ἀκόμη δυνατή οὔτε ἡ τοποθέτη­ση θεμε­λίου λίθου γιά τόν ναό τοῦ Σω­τῆ­ρος! Ἄν αὐτός εἶχε τεθεῖ, ὁ περικαλλής ναός θά εἶχε ἐγκαινιαστεῖ πρίν ἀπό πολ­λές δε­κα­ετίες.
Ἀναφέρεται ὅτι κατά καιρούς ἔγιναν κάποιες κινήσεις πρός ἐκπλήρωση τοῦ τάματος. Μία ἐξ αὐτῶν κατά τήν ἑκα­τονταετία ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπανά­στα­σης. Ὅμως τότε ἡ χώρα μας δοκιμαζόταν λόγῳ τοῦ θλιβεροῦ διχασμοῦ καί τῆς ἐκστρατείας στή Μικρά Ἀσία πρός ἐξυ­­πηρέτηση τῶν συμφερόντων τῶν «συμ­μά­χων» μας. Ἀκολούθησε μέ πολλές τυμ­πα­νοκρουσίες ἡ διακήρυξη τῆς θέ­λη­σης γιά πραγμάτωση τοῦ ἐγχει­ρή­ματος ἀπό τή δικτατορική κυβέρνηση τῆς ἑπτα­ετίας, ἀλλά ἄνευ ἀποτε­λέ­σμα­τος.
 Ἡ μεταπολίτευση θά μείνει στήν ἱ­στορία ὡς ἡ περίοδος τοῦ ἐκχυδαϊσμοῦ τοῦ δημοσίου καί οἰκογενειακοῦ βίου. Μέ περισσό πάθος ὅλες οἱ «ἐκσυγ­χρο­νι­στικές» δυνάμεις στράφηκαν ὄχι μόνο κατά τῶν ἱεραρχῶν, πού δέν στάθηκαν στό ὕψος τοῦ λειτουργήματός τους καί ἔπλεξαν τό ἐγκώμιο τῶν «ἐθνοσω­τή­ρων», ἀλλά καί κατά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἠθικές ἀξίες σαρώθηκαν, ἡ οἰκογένεια βάλλεται μέχρι ἀφανισμοῦ, ἡ ἀποϊεροποίηση καλπάζει καί ἡ χώρα κα­ταρρέει ὑπό τό βάρος τῶν κριμάτων ἐξ­ουσίας καί λαοῦ, πού χειροκρότησε καί ἐξακολουθεῖ νά χειροκροτεῖ τήν ἀπο­δό­μηση ἀπό τούς κρατοῦντες κάθε ὑγιοῦς στοιχείου τῆς παρα­δοσιακῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
 Τό 2012 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλη­σίας μας ἔλαβε τήν ἀπόφαση νά ἀνε­γεί­ρει μεγαλοπρεπῆ καθεδρικό ναό, ἀφοῦ στάθμισε τίς πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ λαοῦ καί τό γε­γο­νός ὅτι «ὅλες οἱ ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, κα­τά τήν παρελθοῦσα δεκαετία καί ἐν μέσῳ δυσμενεστάτων οἰκονομικῶν καί κοινω­νικῶν προϋποθέσεων καί ὅρων, ἔχουν ἀνεγείρει ὑπό τή μορφή τάματος περι­καλλεῖς καθεδρικούς ναούς μέ ἐντυ­πω­σιακές οἰκοδομικές ἐγκαταστάσεις». Ἀ­σφαλῶς αὐτό δέν συνιστᾶ ἐκπλήρωση τοῦ τάματος τοῦ ἔθνους, ἄν καί δέν εἴ­δαμε ἔκτοτε κάποια κίνηση πρός πρα­γμάτωση τοῦ σκοποῦ. Τό χρέος παραμένει τῆς Πολιτείας. Τό θλιβερό εἶναι ὅτι κατά τίς πρόσφατες δεκαετίες, ὅταν ἔ­ρ­ρευσε πακτωλός χρημάτων στή χώρα μας, διαμορφώθηκαν ὁπωσδήποτε οἱ συν­θῆ­κες γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ τά­μα­τος. Ὅμως οἱ κυβερνήσεις ὑπῆρξαν ἐ­χθρικές πρός τήν πίστη τοῦ λαοῦ μας καί οἱ φω­νές τῶν ἀπογόνων τῶν πρωτα­γω­νιστῶν τῆς ἐθνεγερσίας εἶναι ἀσθενικές. Ἔτσι κατήντησε ἡ Πολιτεία ἀντί τοῦ να­οῦ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ νά χρηματο­δο­τήσει, μέ διευρυμένη πλειοψηφία τῆς Βουλῆς, τήν ἀνέγερση μουσουλμανικοῦ τεμένους στήν πρωτεύουσά μας! Μάλι­στα «σο­βαρές» ἐφημερίδες τόνισαν τό ἄκαιρο τῆς πρόσφατης ἐρώτησης σχετικά μέ τό ἀνεκπλήρωτο τάμα βουλευτῶν, ἀφοῦ ἡ Ἀθήνα ἀσφυκτιᾶ ἀπό τήν ἔλ­λει­ψη πρα­σίνου καί ὁ λαός μας δοκιμάζεται ἀπό τήν ἀνέχεια.
 Καθώς οἱ ἀσκοῦντες τήν ἐξουσία ἐξ­ακολουθοῦν, μέ τή στήριξη τῆς δια­νό­ησης καί τῶν μέσων ἐνημέρωσης, νά πο­­λεμοῦν τήν Ἐκκλησία, μέ τήν ἀνοχή τῆς Ἱεραρχίας της, τό δημόσιο χρέος θά δι­ογκώνεται καί ὁ λαός θά ὁδηγεῖται πιό βαθιά στή φτώχια καί στήν ἐξαθλίωση. Θά συνέλ­θουμε καί θά συνειδη­τοποιή­σουμε ὅτι εἴμαστε ἐμπαῖχτες τοῦ Θεοῦ; Ἄν ὄχι, ἄς ἀναμείνουμε νά μᾶς βροῦν καί ἄλλα δεινά.

Ἀπ. Παπαδημητρίου

"Ἀπολύτρωσις", Ἰούνιος-Ἰούλιος 2017