Εὐλογημένα τά χέρια πού κράτησαν ψηλά τή σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας σέ καιρούς δίσεκτους καί χαλεπούς!
 Ἦταν τότε πού θέριευε ἡ κακοδοξία τῆς εἰκονομαχίας στή Βυζαντινή Αὐτοκρατορία. Τόν ἀσεβῆ αὐτοκράτορα Λέον­τα Γ´ (741 μ.Χ.) διαδέχθηκε στόν θρόνο ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Κοπρώνυμος. Σφοδρός πολέμιος τῆς Ὀρθοδοξίας, διέταξε τήν καταστροφή ὅλων τῶν ἁγίων εἰκόνων. Γιά νά ἐπισφραγίσει τό ἀνόσιο ἔργο του συγκάλεσε σύνοδο στό ἀνάκτορο τῆς Ἱέρειας γιά τήν καταδίκη τοῦ Πατριάρχη Γερμανοῦ, πού ἀντιτάχτηκε στό ἔργο του, καί ὅσων χριστιανῶν ἀρνοῦνταν νά ποδοπατήσουν τίς ἅγιες εἰκόνες. Μετά τό πέρας τῆς συνόδου, ὁ βασιλιάς ἀξίωσε νά ὑπογράψει τά ἔγγραφα τῶν συζητήσεων καί ὁ Στέφανος, ὁ ἡγούμενος στό ὄρος τοῦ ἁγίου Αὐξεντίου. Ἦταν περιλάλητη ἡ ἀσκητική βιοτή του καί ἡ καθάρια δι­δα­σκαλία του ἀσκοῦσε ἰσχυρή ἐπίδραση στούς πιστούς. Ἡ συμφωνία του μέ τίς ἀποφάσεις τῆς συνόδου θά αὔξανε τό κύ­ρος της καί θά ἔπειθε τά πλήθη τῶν εἰκο­νό­φιλων.
 Μά ὁ Κάλλιστος, ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ ἀσεβῆ αὐτοκράτορα, συνάντησε τή στερεή ἄρνηση τοῦ ὁσίου Στεφάνου. Ἀπό τά ἀσκηταριά τῶν ὀρέων καί τίς ἱερές μονές ἀντιλαλοῦσε ἡ γνήσια φωνή τῆς ὀρθῆς πίστεως ὑπέρ τῶν σεπτῶν εἰκόνων.
- Δεν μπορῶ νά ὑπογράψω αὐτή τήν ἀσεβῆ ἀπόφαση τῆς συνόδου, ἀπάντησε ὁ Ὅσιος στόν Κάλλιστο. Δέν μπορῶ νά ὀνομάσω τό σκοτάδι φῶς. Εἶμαι ἕτοιμος νά χύσω ἀκόμη καί τό αἷμα μου γιά τήν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων.
 Ἡ ἀπάντησή του ἐξόργισε τόν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος ἀναζητοῦσε τρόπο νά καταβάλει τό γενναῖο φρόνημα τοῦ Ὁ­σί­ου πού στήριζε τά πλήθη τῶν ὀρθοδόξων στήν προσκύνηση τῶν εἰκόνων. Ὁ ἀνε­μο­στρόβιλος τῆς ἀσέβειας ἤθελε νά ξεριζώσει ὅλα τά ἀνθεκτικά βαθύρριζα δέν­τρα πού ἀσφάλιζαν στή σκιά τους τίς φιλόχριστες ψυχές.
 Πῶς ὅμως νά πολεμήσει τόν Ὅσιο; Πῶς νά σπιλώσει τήν ἁγιότητα; Πῶς νά ἐξευτελίσει τήν ἀρετή;
 Ὁ δρόμος τῆς προδοσίας εἶναι γνώριμος ἀπό παλιά στούς καταπατητές τοῦ δικαίου καί τοῦ ἀληθινοῦ. Οἱ συνεργάτες τοῦ αὐτοκράτορα παρακινοῦν ἕναν δει­λό καί πονηρό μαθητή τοῦ Ἁγίου, τόν Σέργιο, νά ψευδομαρτυρήσει ὅτι ὁ Ἅγιος πόρνευσε μέ μία χήρα, ἡ ὁποία ἔγινε μοναχή. Ὁ μαθητής τοῦ Ἁγίου σάν ἄλ­λος Ἰούδας μέ ἀντάλλαγμα τά χρήματα γίνεται κατήγορος τοῦ πνευ­ματικοῦ του πατέρα καί διδασκάλου. Κατηγορεῖ τόν Ἅγιο στόν βασιλέα μέ τή φοβερή κατη­γο­ρία τῆς ἀνηθικότητας.
 Ὁ Ὅσιος φυλακίζεται, βασανίζεται καί καταδικάζεται σέ θάνατο. Βρισκόμαστε στήν Κωνσταντινούπολη τό 767 μ.Χ.
 Εἶναι στέφανος γιά τόν Στέφανο τό μαρτύριο. Ἀπό τήν εὐσεβῆ μητέρα του Ἄννα εἶχε διδαχθεῖ τή ζωή τῶν μαρτύρων, τήν πόθησε, τή βίωσε στίς ἀετοφωλιές τῶν ὀρέων ὅπου ἀσκήθη­κε, ἀλλά καί στό κοινόβιο τῶν ἀδελ­φῶν ὅπου διακόνησε ὡς ἡγούμενος. Καί τώρα θεωρεῖ τιμή τό λάβαρο τῆς ὁμολογίας του γιά τόν Χριστό, τό νοτισμένο μέ τόν ἱδρώτα τῆς ἀσκήσεως, νά ποτιστεῖ καί μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου.
 Μέ λίθους καί βαριά ρόπαλα βασανίζουν καί θανατώνουν τόν Ὅσιο οἱ δήμι­οι. «Τοῦ Χριστοῦ τὴν εἰκόνα σεβόμενος, μαρτυρικῆς ἠξιώθης φαιδρότητος, θεῖε Στέφανε...» ψάλλουμε στίς 28 Νοεμβρί­ου πού τιμοῦμε τή μνήμη τοῦ νέου ὁμολογητοῦ Στεφάνου τοῦ ὁσίου. Καί εὐχόμαστε ὁ αἰ­ώ­νιος Νικητής νά ἀναδεικνύει μαχητές καί ὁμολογητές πού θά ἀναρριπίζουν τή φλόγα τῆς πίστεως στήν πα­γω­νιά καί τοῦ δικοῦ μας αἰώνα καί θά πρωτοποροῦν στούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς ἀ­ληθείας.
 

Ἰχνηλάτης

"Ἀπολύτρωσις", Νοέμβρ. 2017