Παρατηρῶ μία κατηγορία χριστια­νῶν πού χαίρονται νά μελετοῦν μέσα ἀπό τό διαδίκτυο ὡραῖα ἐκκλησιαστι­κά ἄρθρα, νά ἀκοῦνε ἐξαιρετικές πνευ­ματικές ὁμιλίες, νά παρακολουθοῦν Παρακλήσεις ἀπό βυζαντινές χορωδίες στό youtube.
Συζητώντας γι᾽ αὐτές τίς καλές ἐμ­πειρίες, τίς ὁποῖες ἔχει τή δυνατότητα νά προσφέρει ἡ καλή χρήση τῆς τε­χνο­­λογίας, ἔκανα κάποιες ἐρωτήσεις, ὥστε νά καταλάβω ἄν αὐτή ἡ τακτική ἀποδίδει καρπούς.
- Ἐκτός ἀπό τήν κυριακάτικη θ. Λειτουργία, πηγαίνετε στίς συνάξεις, τά ἑσπερινά κηρύγματα, τίς Παρα­κλή­σεις καί τούς Ἑσπερινούς τῆς ἐ­νορίας σας; Στέλνετε τά παιδιά σας στό κατηχητικό; Συμμετέχετε σέ ἐκ­δηλώσεις;
- Μά ἀφοῦ οἱ ὁμιλίες πού ἀκοῦμε στό internet εἶναι χρυσές, σέ σύγκρι­ση μέ αὐτές πού ἔχουμε παρακολουθήσει ἀπό τόν ἐφημέριό μας. Οἱ ψαλ­μωδίες ἀπό χορωδίες εἶναι ὑπέροχες σέ σχέ­ση μέ τούς ψάλτες…
- Ἔχετε σκεφθεῖ ποτέ πώς εἶστε καί ἐσεῖς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ ἱερέας, ὁ ψάλτης, ἡ νεωκόρος καί οἱ ὑ­πόλοιποι πού θυσιάζουν τόν κα­να­πέ τους γιά νά ἀκούσουν τά τσίγκινα κηρύγματα τοῦ παπᾶ τῆς ἐνο­­ρίας τους; Συμμετέχουν στά προβλήματα, ἀ­κοῦ­νε ἀνακοινώσεις, βοηθᾶνε στό φιλόπτωχο…
Δέν ξέρω τελικά ἄν, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα νά μᾶς κρίνει ὁ Χριστός, θά μᾶς ὠφελήσει ἡ εἰκονική παρουσία μας σέ μία φανταστική διαδικτυακή Ἐκκλησία. Θά ἀκούσουμε τό «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου»;
Μποροῦμε νά νιώσουμε τή ζε­στα­σιά πού προσφέρει ἡ κοινωνία τῶν προσώπων, μέσα στή μοναχικότητα ἡ ὁποία δέν χωράει κανέναν ἀπό τούς ἀδελφούς μας;
Πῶς μποροῦμε νά ἑρμηνεύσου­με τούς λόγους τῆς ἁγίας Γραφῆς «ἀ­δελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά»;
Σέ ποιούς ἀπευθύνεται ἡ ἐν­το­λή «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε»;
Ἀδελφοί μου, δέν κατηγορῶ ὅ­σους ἀπολαμβάνουν τίς εὐλογημένες εὐκαιρίες πού προανέφερα γιά τήν πνευματική τους κατάρτιση, ἐφό­σον καί ἐγώ συγκαταλέγομαι σέ ἐκείνους. Ὅμως ὅλα αὐτά τά ὁποῖα ἀ­κοῦμε καί βλέπουμε πρέπει νά προσ­παθή­σου­με νά τά κάνουμε πρά­ξη, νά μήν περι­ο­ρι­ζόμαστε στά e-mails καί στά sms, ἀλλά νά στραφοῦμε μέ ἀγάπη στόν ἄρρωστο, στόν πενθοῦν­τα, στόν φτω­χό, ἐ­πειδή μέ αὐτόν τόν τρόπο θά ἀποκτή­σουμε τή σωτηρία μας…

π. Χαράλαμπος