Ἀποστέλλοντας τούς δώδεκα ὁ Κύριος τούς ἀπο­κα­λύ­πτει τά κακά πού θά τούς συμβοῦν, ὄχι μόνον αὐ­τά πού ἄμεσα θά ἀντι­με­τωπίσουν ἀλ­λά καί ἐκεῖνα πού θά πραγμα­το­ποι­η­θοῦν μετά ἀπό πολύ καιρό. Ἔτσι ἀ­πό τήν ἀρχή καί πρό πολλοῦ τούς προ­ετοίμαζε γιά τόν πό­λεμό τους ἐναν­τίον τοῦ διαβό­λου...
 Ἔπειτα, γιά νά καταλάβουν ὅτι ἦταν καινούργιες οἱ συνθῆκες αὐτοῦ τοῦ πολέ­μου καί παράδοξος ὁ τρό­πος τῆς παρα­τά­ξεως... λέγει: Ἐνῶ θά πορεύεσθε μέ αὐτές τίς συνθῆκες, νά δείχνετε τήν ἡμερότητα τῶν προ­βάτων, παρόλο πού θά κατευθύ­νε­σθε πρός λύκους, καί μάλιστα ὄχι ἁ­πλῶς πρός λύκους ἀλλά ἀνάμεσα σέ λύκους. Τούς παραγγέλλει ἀκόμη νά ἔχουν ὄχι μό­νο τήν ἡμερότητα τῶν προβάτων ἀλλά καί τήν ἀκε­ραιό­τητα τοῦ περιστεριοῦ. Μέ αὐτό τόν τρόπο, λέει, θά δείξω ξε­κά­θα­ρα τή δι­κή μου δύναμη, ὅταν τά πρόβατα θά νική­σουν τούς λύ­κους· κι ἐνῶ θά βρί­σκον­ται ἀνά­με­σα σέ λύκους καί θά δέ­χονται μυ­ριάδες δα­γκωματιές, ὄχι μό­νο δέν θά ἐξα­φανίζονται ἀλλά καί ἐκείνους θά μεταβάλ­λουν. Εἶναι πολύ πιό θαυ­μαστό καί ἀ­νώ­τερο ἀπό τό νά σκοτώσουν τούς λύ­κους τό νά τούς ἀλλάξουν τή γνώ­­­μη καί νά με­ταρρυθμίσουν τή σκέψη τους! Κι ὅ­λα αὐτά, ἐνῶ εἶ­ναι μόνο δώδεκα μέ­σα σέ μία οἰ­κουμένη γεμάτη λύκους!
 Νά ντραποῦμε, λοιπόν, ὅσοι κά­νουμε τά ἀντίθετα καί ὁρ­μοῦ­με σάν λύκοι ἐναντίον τῶν ἐ­χθρῶν μας. Εἶ­ναι βέβαιο ὅτι ἐν­ό­­σῳ εἴμαστε πρό­βα­τα θά νικοῦ­με· ἀκόμη κι ἄν μύριοι λύ­κοι μᾶς κυ­κλώσουν, θά ὑπερισχύσουμε καί θά ἐπικρατή­σου­με. Ἄν ὅμως γί­νουμε λύκοι, θά ἡττηθοῦμε, διότι μᾶς ἐγκατα­λείπει ἡ βοήθεια τοῦ Ποιμένα. Δέν ποιμαίνει λύκους ἀλ­λά πρό­βατα, γι’ αὐτό σέ ἐγκα­ταλείπει καί φεύγει, ἀφοῦ δέν τοῦ ἐπι­τρέπεις νά δείξει τή δύ­να­μή του...

Ἰω. Χρυσοστόμου,
Εἰς Ματθαῖον 33,1· PG 57,387-389