Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἔχουν ἀποβληθεῖ ἀπό τά σχολεῖα μας ὡς ἀνεπιθύμητοι! Καί εἶ­ναι ἀνεπιθύμητοι ὡς προκλητικοί, ἄν καί παρῆλθαν 1.600 καί πλέον ἔτη ἀπό τήν κοίμησή τους. Προκαλοῦν ἐμᾶς τούς ἀνερμάτιστους καί ἀνεπαρκέστατους. Εἴμαστε ἀνερμάτιστοι, καθώς ἔ­χουμε ἀποβάλει κάθε πίστη καί ἰδεο­λογία. Ὁ πρακτικός ὑλισμός ἔχει σαρώσει τίς ὑπάρξεις μας καί οἱ ἰδεολογίες ἔχουν σαρωθεῖ μετά τήν παταγώδη ἀποτυχία νά ἐμπνεύσουν ἕναν ἀγώνα γιά καλύτερο κόσμο. Γι᾽ αὐτό καί κάποιοι φι­λόσοφοι γράφουν γιά τό πέρασμα στήν μεταϊδεολογική ἐποχή. Θεωρῶ ὅτι αὐτή εἶναι συνάμα καί μεταχριστιανική ἐποχή, κα­θώς ὁ εὐαγγελικός λόγος λοιδορεῖται, περιφρονεῖται καί πολεμᾶται στό ὄνομα δῆθεν τῆς προοδευτικότητας. Πίσω ἀπό αὐτή καλύπτεται ὁλοένα καί περισσότερο ἡ γνωστι­κή ἀνεπάρκεια αὐτῶν πού στρογγυλοκάθισαν στούς θώκους ἐξουσίας καί δέν ἔχουν ἄλλο ἐνδιαφέρον πα­ρά νά ἀσκοῦν τήν ἐξουσία μέ ὁποιο­δή­­ποτε τίμημα σέ βάρος τῆς συνείδησής τους καί τῶν λαῶν πού διαφεντεύουν. Καί ὁ λόγος εἶναι ἁπλός. Ἔχουν ἀπωλέσει παν­τελῶς τά δύο κύρια στοιχεῖα τῆς παιδείας: ἦθος καί φρόνημα.
Οἱ τρεῖς μέγιστοι φωστῆρες μέ τήν ἄσκηση, ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τόν φωτισμό καί τή θέωση, ἔδειξαν θαυμαστή συνέπεια λόγων καί ἔργων. Ἀναλώθηκαν γιά τόν συνάνθρωπό τους, τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀποβάλλοντας τό φορτίο τῆς ὑλικῆς περιουσίας καί αἰρόμενοι ἐπάνω ἀπό τήν ἐπιθυμία τῆς κοσμικῆς δόξας, ὥστε νά ἔχουν τό ψυχικό σθένος νά συγκρούονται μέ τούς ἰσχυρούς τῶν ἡμερῶν τους. Διέθεταν σέ μεγάλο βαθμό ἐκκλησιαστικό ἦθος καί φρόνημα.
Οἱ χριστιανοί μέ τήν πάροδο τοῦ χρό­νου καταστάθηκαν χαλαροί περί τήν πίστη, ἰδιαίτερα στή Δύση, ἐνδίδοντας σέ ποικίλους πειρασμούς καί ἀλλοιώνοντας τόν εὐαγγελικό λόγο. Γι᾽ αὐτό καί ἔδειξαν ἀκραία τήν περιφρόνηση πρός τούς ὑπόδουλους Ρωμηούς, τούς ὀρθόδοξους χριστιανούς, πού ὑπέφεραν τά πάνδεινα ὑπό φρικτό ζυγό δουλείας καί ὅμως ὑπέμεναν μή ὑποκύπτοντας στό δέλεαρ πρός ἐξισλαμισμό. Τά παιδιά τῶν ὑποδούλων ἔπρεπε νά ξενιτευτοῦν στή Δύση γιά νά ἀποκτήσουν κλασική παιδεία. Πολλοί φοιτητές κατά τήν πρώιμη «Ἀναγέννηση» δέν ἔλαβαν πτυχίο, ἐπειδή ἀρ­νήθηκαν νά ὑποταχθοῦν στό παπικό δό­γμα. Ἡ πίστη εἶχε σφυρηλατηθεῖ κάτω ἀπό τίς δοκιμασίες καί δέν ἦταν εὔκολο νά τήν ἀπεμπολήσουν. Ἀργότερα, κατά τήν ἐποχή τοῦ «Διαφωτισμοῦ», ὅταν ὁ λί­βας τῆς ἀθεΐας σάρωνε τή Δύση, ὅπου εἶ­χε στρεβλωθεῖ ὁ εὐαγγελικός λόγος καί εἶχε στραγγαλισθεῖ ἡ ἐλευθερία τοῦ προσ­ώπου, ΟΥΔΕΙΣ Ρωμηός ἀσπάστηκε τό ὑλιστικό κοσμοείδωλο! Βέβαια κάποιοι ἀστόχησαν κατά τήν παράδοση. Μεταξύ αὐτῶν σημαιοφόρος ὁ Κοραῆς. Οἱ μαθητές του ὑπῆρξαν οἱ εὐνοούμενοι τῶν ἰ­σχυ­ρῶν «προστατῶν» μας, οἱ ὁποῖοι τούς ἐγ­κατέστησαν σέ θώκους, προκειμένου νά ἐργαστοῦν μέ ζῆλο γιά τήν κατεδάφιση τῆς παράδοσης τοῦ πονεμένου λαοῦ μας, πού συνέχισε νά ὑποφέρει κάτω ἀπό ἄλ­λου εἴδους δουλεία πλέον. Ἦταν αὐτοί πού ἦλθαν νά μᾶς ξεστρα­βώ­σουν κατ᾽ ἐν­τολή τῆς «ἀκαθαρσίας τῆς Εὐρώπης», ὅ­πως γράφει ὁ Μακρυγιάννης.
Ὁ λαός ἄντεξε 150 ἔτη στήν πίεση αὐ­τή ἀποχριστιανισμοῦ καί ἀφελληνισμοῦ χωρίς ἰσχυρή τή συμπαράσταση τῶν πνευματικῶν του ἡγετῶν. Δέν τόν λύγισε ἡ φτώχια, στήν ὁποία ἦταν συνηθισμένος, ἀλλά ἡ εὐμάρεια τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Καί ἔγινε γραικύλος (παπαδιαμάν­τει­ος χαρακτηρισμός). Περιφρονεῖ, λοι­δωρεῖ καί πολεμᾶ τήν πίστη του, τήν πα­τρί­δα του, τόν θεσμό τῆς οἰ­κογένειας. Καί μέ τή στάση του αὐτή προσδοκᾶ καλύτερο μέλλον! Αὐτή εἶναι ἡ τραγωδία τοῦ Νεοέλληνα.
Τελευταῖα, μέ ἀπόφαση τοῦ ἁρμοδίου ὑπουργείου παύει νά εἶναι ὑποχρεωτική ἡ παρουσία τῶν μαθητῶν στή σχολική γιορ­τή πρός τιμή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἀλλά, διερωτῶμαι, γίνεται γιορτή τήν ἡμέρα αὐ­τή στά σχολεῖα; Ὑπάρχουν ἀκόμη σύλλογοι διδασκόντων στούς ὁποίους λαμβάνεται κατά πλειοψηφία ἀπόφαση νά γίνει γιορτή; Καί ὑπάρχουν διδάσκοντες πρόθυμοι νά κουραστοῦν νά ἑτοιμάσουν; Τό­τε ὑπάρχει ἐλπίδα!
Πολύ φοβοῦμαι ὅτι τό ὑπουργεῖο ἔ­λα­βε ἀπόφαση ἐπιβολῆς ποινῆς μετά θάνατον. Ἐπί δεκαετίες, κατά τή μετα­πολί­τευση, τά Συμβούλια τῶν Ὁμοσπονδιῶν τῶν ἐκπαιδευτικῶν δέν κρύβουν τίς ἀντιεκκλησιαστικές καί ἀν­τεθνικές τους ἀπόψεις προσφέροντας στήρι­γμα στούς ἀποδομητές τῆς παιδείας μας. Ἀπό κεκτημένη ταχύτητα οἱ σήμερα κρατοῦντες δέν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι τό ἔργο ἔχει ἀχθεῖ εἰς πέ­ρας!
Ἐπιχαίρουν, ἐπειδή κατάφεραν ἐπιτέλους νά θέσουν τούς Τρεῖς Ἱεράρχες στήν ἀποθήκη τοῦ μουσείου τῆς ἐκπαίδευσης. Τώρα προέχει νά καταστεῖ οὐ­σιαστι­κός ὁ τομέας τῶν θρησκευμάτων, καθώς οἱ κρατοῦντες στή διεθνῆ σκηνή ἔχουν δώσει ἐν­τολή γιά τήν καλλιέργεια τοῦ ἰδεολογήματος τῶν ἀνοικτῶν καί πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν. Γιατί νά διδαχθεῖ ὁ ἄδολος μαθητής τό ὑψηλό φρόνημα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας; Καλό εἶναι νά ἀποκτήσει γνώσεις παντοειδεῖς, ἀφοῦ θεωρεῖται ὅτι αὐτές ἀποτελοῦν προϋπόθεση ἐπαγγελματικῆς ἐπιτυχίας. Μάλιστα διατείνονται ὅτι οἱ γνώσεις γιά τίς θρησκεῖες τῶν ἄλ­λων λαῶν συμβάλλουν στήν κατανόηση αὐτῶν καί στήν εἰρηνική συνύπαρ­ξη! Ἀλ­λά εἶναι οἱ λαοί πού κηρύσσουν τούς      πολέμους ἤ αὐτοί πού κατέχουν στό ἔπακρο τίς γνώσεις καί τήν ψυχολογία τῶν μαζῶν;

Ἀπ. Παπαδημητρίου