Μέσα στήν ἱστορία τῶν αἰώνων ὁ κα­λός Ποιμένας ἀναζητᾶ ἀκούραστα τό χαμένο πρόβα­το στούς θλιβερούς λαβύ­ρινθους τῶν ἀν­θρώπινων ἐπιλογῶν.
Κι ὅπως φανέρωσε στούς Μάγους ἀπό τήν Ἀνατολή τόν ἀστέρα πού τούς ὁδήγησε στή γέννησή Του, ἔτσι καθοδήγησε μέ τρόπο θαυμαστό τήν καλοπροαίρετη ψυχή τῆς εἰδωλολάτρισσας Γολινδούχ πού ἔζησε τόν 6ο αἰώνα, ὅταν βασίλευε στήν Περσία ὁ Χοσρόης καί στό Βυζάντιο ὁ Μαυρίκιος (582-602 μ.Χ.).
Ἕνας ὁλοφώτεινος ἄγγελος τῆς ἔδει­ξε στόν ὕπνο της τήν ἐξαίσια ὀμορφιά τοῦ παραδείσου, ὅπου εὐφραίνονται οἱ δίκαιοι καί δέν μποροῦν νά εἰσέλθουν οἱ ἄπιστοι.
Ἡ μέχρι τότε πυρολάτρισσα Γολινδούχ ἀναζητοῦσε τώρα μέ πόθο τό φῶς τό ἀληθινό. Ἐπιθυμοῦσε νά ἀπολαύσει τόν τόπο ἐκεῖνο τόν μακάριο καί νά γευθεῖ μέ ὅλο τόν χορό τῶν δικαίων τήν ἄληκτη χα­ρά τοῦ Παραδείσου.
Μέσα στήν εὐαίσθητη ψυχή της εἶχε πέσει ὁ σπόρος τῆς ἀλήθειας ἀπό κάποιον χριστιανό πού σέ μία ἀνύποπτη στιγμή τῆς εἶχε πεῖ ὅτι ἡ μόνη ἀληθινή καί σωτήρια θρησκεία εἶναι ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική. Αὐτόν τόν ἄγνωστο ἱεραπόστολο ἔστειλε ὁ οὐράνιος κυνηγός τῶν ψυχῶν νά κατηχήσει τή Γολινδούχ στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί νά τή χειραγωγήσει στό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος ὅπου ἔλαβε τό ἅ­γιο ὄνομα τῆς Παναγίας. Ἡ κολυμβήθρα, ἡ πνευματική μήτρα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁ­ποί­α ἀναγεννᾶ τούς ἀνθρώπους κάθε φυ­λῆς καί χρώματος, xάρισε νέα ζωή καί στή Γολινδούχ. Καινούργιο ὄνομα, καινούργια καρδιά καί νέα πορεία γιά τή νεοφώτιστη Μαρία. Ἀποστρέφεται καί ἐγκαταλείπει τή λατρεία τοῦ ἥλιου καί τῆς φωτιᾶς. Κλείνει στήν καρδιά της τόν Ἥλιο τῆς δικαι­ο­σύ­νης, Ἐκεῖνον πού «περιβάλλεται τὸ φῶς ὡς ἱμάτιον καὶ ποιεῖ τοὺς λειτουργοὺς αὐ­τοῦ πυρὸς φλόγα» (βλ. Ψα 103,2. 4). Ὁ ζων­τανός Θεός, «πῦρ καταναλίσκον», καταυγάζει τήν ὕπαρξή της καί τήν καθιστᾶ ὁλόφωτο λυχνάρι πού ἀκτινοβολεῖ τό δικό Του ἅγιο φῶς.
Αὐτό τό φῶς δέν τό ἀντέχει ὁ φανατικός ἀστρολάτρης καί ἀρχιμάγος σύζυγός της. Μόλις ἀνακαλύπτει ὅτι ἡ γυναίκα του τιμᾶ μυστικά τή χριστιανική πίστη, ἀν­τι­δρᾶ βίαια. Στρέφει ἐναντίον τῆς ἀγαπημένης τους μητέρας καί τά δύο τους παιδιά καί τήν καταγγέλλει στόν ἴδιο τόν βασιλιά.
Ἀρχίζει ἔτσι ἡ μαρτυρική πορεία τῆς νεοφώτιστης πιστῆς. Ἡ βίωση τοῦ σταυροῦ ἀλλά καί ἡ γεύση τῆς ἀνάστασης τήν ἀναδεικνύουν ἀληθινή χριστιανή. Μετά ἀπό δεινά βασανιστήρια, ρίχνουν τή γεν­ναί­α ὁμολογήτρια στό «φρούριο τῆς λή­θης», μία φρικτή φυλακή στήν ὁποία ὅσοι ἔμπαιναν τούς ξεχνοῦσε ὁ ἔξω κόσμος.
Ἡ Ἁγία θά μείνει φυλακισμένη γιά 18 ὁλόκληρα χρόνια, μέ ὑπομονή καί καρτερία θαυμαστή. Ἐκεῖ στό φρούριο τῆς λήθ­ης δέν ξεχνᾶ τό ὄνομα τοῦ ἀγαπημένου της Κυρίου, τό ὁποῖο συνεχῶς ἐπικαλεῖται. Μέσα στόν φοβερό τόπο τῶν βασανιστηρίων ἡ ἁγία Γολινδούχ μένει ἀναμμένο λυχνάρι τοῦ Χριστοῦ, σκορπᾶ τό ἱλαρό φῶς τῆς ἀγάπης του καί διδάσκει μέ λόγο καί πράξη τή δική του πίστη. Ὅλοι οἱ βαρυ­ποι­­νίτες μακριά ἀπό τόν κόσμο καί τίς φευγαλέες ἡδονές καί ἀπολαύσεις ἔ­χουν ὀρθάνοιχτες τίς ψυχές τους γιά νά δεχτοῦν τό βάλσαμο καί τήν παρηγοριά, τήν ἀνάπαυση καί τή γαλήνη πού προσφέρει στίς ταραγμένες ψυχές ὁ λόγος καί ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Πολλοί φυλακισμένοι ἑλκύονται ἀπό τό φῶς τῆς ἀλήθειας καί γίνονται χριστιανοί. Μά πάντα τό σκοτάδι ἀντιδρᾶ στό φῶς! Ἀντιστρατεύεται καί πολεμᾶ τή λαμπρή στρατεία τῶν παιδιῶν τοῦ φωτός. Ἡ Γολινδούχ καταγγέλλεται ὅτι προσηλυτίζει στόν χριστιανισμό καί γιά νά θανατωθεῖ ρίχνεται σέ ἕνα βαθύ ξεροπήγαδο μέ ἕνα ἄγριο θεριό ἕτοιμο νά κατασπαράξει τά θύματά του. Ἄλλα ὅπως ὁ Δανιήλ ἡμέρωσε τούς λέοντες στόν λάκκο, ἔτσι καί ἡ Γολινδούχ ἐξημερώνει τό σαρκοβόρο θηρίο καί μένει θαυμαστά ἄτρωτη ἀπ᾽ αὐτό. Κι ἀπό τοῦτο τό θαῦμα καί μέ κάθε τρόπο στόχο της ἔχει νά προσελκύσει κι ἄλλες ψυχές στή χριστιανική πίστη. 
Ὁ διωγμός συνεχίζεται βίαιος καί ἡ Ἁγία ἐγκαταλείπει τήν πατρίδα της καί ζητᾶ καταφύγιο στή Βυζαντινή ἐπικράτεια γιά νά μπορεῖ νά ζεῖ χριστιανικά ὅπως τό ἐπιθυμεῖ. Μαρτυρεῖται ὅτι μόλις ἦρθε στούς χριστιανικούς τόπους, τήν προσέγγισαν Μονοφυσίτες, ἀλλά τούς ἀπέφυγε χάρη σέ θεία πληροφόρηση καί ἀπέκρου­σε τίς κακόδοξες διδασκαλίες τους. Ἀργότερα κάνοντας ὑπακοή στόν Πατριάρχη Ἰεροσολύμων, παίρνει τόν δρόμο γιά τή Βασιλεύουσα γιά νά προσευχηθεῖ ὑπέρ τοῦ αὐτοκράτορα Μαυρικίου. Καθ᾽ ὁδόν ὅμως μεταξύ τοῦ Νιτζιβίου καί τῆς Δαρᾶς, σέ μία στάση στόν εὐκτήριο οἶκο τοῦ Ἁγίου Σεργίου, παραδίδει τό πνεῦμα της στόν Κύριο, τήν ὥρα πού προσευχόταν. 
Στίς 13 Ἰουλίου φωτίζει τά βήματα ὅ­λων τῶν πιστῶν αὐτό τό λαμπρό ἀστέρι ἀπό τήν Ἀνατολή. Ἡ περσίδα ἁγία Γολινδούχ, ἡ μετονομασθεῖσα Μαρία, διατρα­νώ­νει ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν γνωρίζει σύνορα καί ὅτι τό ἅγιο Πνεῦμα πνέει σέ κάθε καλοπροαίρετη ψυχή. Καί μᾶς βεβαιώνει πώς ἡ φλόγα τῆς ἱεραποστολῆς καίει σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἀναγεννᾶται ἐν Χρι­στῷ. Γι᾽ αὐτό καί ἡ πολύαθλη Ἁγία πρεσβεύει γιά ὅσους φυλάγουν τούτη τή φλό­γα στήν καρδιά τους καί ποθοῦν νά τή μεταλαμπαδεύσουν καί σέ ἄλλες ψυχές. Σκεπάζει θαυμαστά ὅσους ἐργάζονται στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου καί ἐκζητοῦν ταπεινά τή μεσιτεία της. «Τοὺς τιμῶντας μνήμην σου ἱεράν, Γολινδοὺχ, εὐλόγει, ἱκετεύ­ουσα τὸν Χριστόν, ὅπως τὴν ἀγάπην Αὐ­τοῦ ἡμῖν πλουσίως ἐμβάλῃ ταῖς καρδίαις, κλῆρον ἰσόβιον».

Ἰχνηλάτης