«Αἰδοῦ σαὐτόν, καὶ ἄλλον οὐκ αἰσχυνθήσῃ», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Σεβάσου τόν ἑαυτό σου καί κανέναν δέν θά ντραπεῖς. Πόσο δίκαιο εἶχαν! Στίς πρόσφατες, ὅμως, λεγόμενες παρελάσεις περηφάνιας παρατηρήθηκαν εἰκόνες πού ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ αὐτοσεβασμός γιά κάποιους εἶναι χαμένη ὑπόθεση.
Ὅλα ὅσα συνέβησαν στήν Ἀθήνα παραπέμπουν ὄχι ἁπλῶς σέ παρακμή, ἀλλά σέ μία ξέφρενα ἐπιταχυνόμενη ἔκπτωση τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους. Ἐμφάνιση καί συνθήματα πού προκαλοῦν πόνο καί φρίκη: Ἀσχημοσύνες μπροστά στό μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου· τό ἱερό μας σύμβολο, ἡ σημαία, περιέβαλε γυμνό σῶμα, ἀποκαλύπτοντας ἔτσι τί σημαίνει «παρέλαση ὁμοφυλόφιλης ὑπερηφάνιας» καί ποῦ ὁδηγεῖ τόν πολιτισμό μας ἡ κτηνώδης Νέα Τάξη! Ἀλλά καί στήν ἁγιοτόκο Θεσσαλονίκη τά συνθήματα στά πανό ἀποδεικνύουν ὅτι δρέπουμε τούς καρπούς τῶν μετα(ἀπο)ρρυθμίσεων στήν παιδεία καί τῆς ἰσοπέδωσης τῶν ἀξιῶν καί ἰδανικῶν τοῦ Γένους μας. Οἰστρηλατημένοι μάλιστα ἀπό τή μανία τῆς ἰσοπέδωσης κάποιοι... «ὑπερήφανοι» βεβήλωσαν καί προτομές μέ ἀνθελληνικά παραληρήματα!
Εἶναι πασιφανές ὅτι οἱ φωστῆρες τοῦ Διαφωτισμοῦ ἐμφορούμενοι ἀπό ἀβυσσαλέο μίσος κατά τοῦ χριστιανισμοῦ καί κατά τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας προσπαθοῦν νά ἀποδείξουν ὅτι δέν ἰσχύει τό «ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» (Γέ 1,27). Καί αὐτό, γιατί, ὅπως τονίζει ἡ γαλλίδα Ἐσθήρ Πιβέ, ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων χρειάζεται ἀνθρώπους ἀνδρείκελα καί ὄχι προσωπικότητες ἱκανές νά τήν ἀμφισβητήσουν, στόχος πού ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἀποδόμηση τῶν γενετήσιων στερεοτύπων καί ἰδιαίτερα στή νέα γενεά (βλ. θεματική ἑβδομάδα στά Γυμνάσια).
Ἄς ἔρθουμε καί στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο: Μέ ἔμπονη ἀγωνία ὁ ὀρθόδοξος κόσμος παρακολουθεῖ τίς ἐξελίξεις στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία. Προσευχόμαστε ὁ Θεός νά φωτίσει τούς ἰθύνοντες, ὥστε «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι» νά δώσουν τή λύση πού ἀναπαύει τόν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἀποφευχθοῦν τά σχίσματα!
Παράλληλα παραθρησκεῖες καί αἱρετικοί δροῦν ἀνεξέλεγκτα, ἐνῶ ὁ Οἰκουμενισμός κερδίζει ἔδαφος. Μάλιστα, «ἐπίσημα ὀρθόδοξα χείλη» παραπλανητικά διακηρύττουν: «Ἕνα τέμενος, ἕνας ναός, μία συναγωγή, ἕνα τζαμί, ὅλα αὐτά δημιουργοῦν τήν ἴδια κατάνυξη στήν ψυχή καί μποροῦν νά τήν ὁδηγήσουν στήν ἕνωση μέ τό θεῖο». Ἀλλά γιά τόν Οἰκουμενισμό ὁ μακαριστός π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε: «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾶ τόν Ἀντίχριστο. Ναί, ναί! Καί ὅµως τό σύνθηµα, παρακαλῶ, τοῦ Οἰκουµενισµοῦ εἶναι: ἀγάπη! ἀγάπη!... Ὁ µακαριστός πατήρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι ὁ Οἰκουµενισµός δέν εἶναι µία αἵρεση, ἀλλά εἶναι παναίρεση, δηλαδή ἔχει µέσα ὅλες τίς αἱρέσεις! Στήν πραγματικότητα εἶναι µία κατάργηση τοῦ Χριστιανισμοῦ... Ἔ, λοιπόν γι᾽ αὐτό πρέπει, κάτω ἀπ᾽ αὐτούς τούς δούρειους ἵππους, νά ξεχωρίσουμε, ἀγαπητοί μου, τόν Ἀντίχριστο... Τά ση- μάδια μόνο ἀρχίζουν νά γίνονται πολλά. Δέν ἔχει σημασία ἄν ἁλωθοῦμε ἀπό τόν Ἀντίχριστο ἤ τούς προδρόμους του. Ἐάν σήμερα χαθοῦμε ἀπό τούς προδρόμους τοῦ Ἀντι- χρίστου, εἶναι σάν νά χαθήκαμε ἀπό τόν Ἀντίχριστο, εἶναι τό ἴδιο. Δηλαδή, σωτηρία δέν ἔχουμε!».
Ὅλα αὐτά, πού μᾶς προβληματίζουν καί μᾶς ἀπασχολοῦν, εἶναι πλοκάμια καί καρποί τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Τή βλέπουμε ἐγκατεστημένη πιά σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς νά δραστηριοποιεῖται, νά κινεῖ τά νήματα καί νά ἀπειλεῖ ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουμε: τήν ὀρθόδοξη πίστη μας. Σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία ἔρχεται ἀντιμέτωπη μέ τήν πλάνη τῆς «Νέας Ἐποχῆς», πού εἶναι ἡ χειρότερη ὅλων τῶν προηγουμένων, γιατί περιλαμβάνει σχεδόν ὅλες τίς αἱρέσεις τῶν προηγουμένων ἐποχῶν. Ἐπιπλέον, προσφέρεται μέ τό σχῆμα τῆς συναδέλφωσης τάχα τῶν λαῶν, μία ἰδέα πού συγκινεῖ τήν ἀνθρωπότητα, τήν κουρασμένη ἀπό τούς πολέμους καί τίς συρράξεις τῶν ἐθνῶν.
Ὁ ἐχθρικός σκοπός τῆς νέας αὐτῆς πλάνης φαίνεται ἀπό τήν ὀνομασία της. Λέγεται «Νέα Ἐποχή», γιατί ἔτσι χαρακτηρίζουν τή δισχιλιετία πού διανύουμε κάποιοι ἀστρολόγοι -βασικά στελέχη της- ἐπειδή κατά τή διάρκειά της ὁ ἥλιος εἰσέρχεται στόν ζωδιακό κύκλο τοῦ Ὑδροχόου. Ἔτσι, πιστεύουν, θά δοθεῖ τέλος στήν «Ἐποχή τοῦ Ἰχθύος», πού εἶναι ἡ ἐποχή τοῦ Χριστιανισμοῦ. Στή συνέχεια θά μᾶς φέρουν, ἰσχυρίζονται, τήν ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου, στήν ὁποία θά ἐπικρατεῖ μία παγκόσμια εἰρήνη καί οἱ ἄνθρωποι θά πορεύονται μέ ἑνωμένες ὅλες τίς θρησκεῖες τους καί τούς πολιτισμούς τους. Ἡ θρησκεία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» θά ἔχει στοιχεῖα ἀπό τόν Βουδισμό, τόν Μωαμεθανισμό, τόν Χριστιανισμό, τόν Ἰνδουϊσμό, τόν Ἰουδαϊσμό.
Ἀκόμη ἡ «Νέα Ἐποχή» ἀποτελεῖ καί κίνημα ἀποκρυφιστικό, μέ τίς δικές του γραμμές, τελετές καί σκοπούς. Ἐπιπλέον, οἱ ὀπαδοί της πιστεύουν στόν πανθεϊσμό, ὅτι δηλαδή καθετί γύρω μας καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἔχουμε τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Γιά νά κάνουν τόν ἄνθρωπο νά τό ἀποδεχτεῖ αὐτό, τόν πείθουν νά ὑποβάλλεται σέ ἀσκήσεις γιόγκα καί σέ διαλογισμό, προκειμένου νά βρεῖ τάχα μέ αὐτά τά τεχνάσματα τήν ἐντός του θεϊκή οὐσία. Ὁ κόσμος, ὅμως, δέν δημιουργήθηκε ἀπό τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀπό τίς θεῖες ἄκτιστες ἐνέργειες.
Πολλές τηλεοπτικές ἐκπομπές, ἀκόμη καί παιδικές, κινηματογραφικές παραγωγές καί θεατρικές παραστάσεις εἶναι ζυμωμένες μέ ἰδέες τῆς «Νέας Ἐποχῆς», μέ τόν πανθεϊσμό, τή μετενσάρκωση, τό νιρβάνα, τόν διαλογισμό, τή γιόγκα, τή μαγεία κ.ἄ. Τό σέξ, ἐπίσης, θεοποιεῖται χωρίς περιορισμούς. Ὅλα αὐτά τά βλέπουμε γύρω μας νά ὑλοποιοῦνται μέ τυμπανοκρουσίες καί ταχεῖς ρυθμούς.
Στό ἴδιο πλαίσιο ἐντάσσεται ἡ ἀποκαθήλωση τῶν ἱερῶν Συμβόλων ἀπό τίς αἴθουσες διδασκαλίας τῶν σχολικῶν μονάδων, ἡ κατάργηση τῆς πρωϊνῆς προσευχῆς, ἡ μεταβολή τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀπό ὁμολογιακό σέ θρησκειολογικό, ἡ ἐνσωμάτωση στή γυμναστική καί στά γυμναστήρια μαθημάτων «γιόγκα γιά τή μαμά καί τό παιδί». Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, ἡ πολυπολιτισμικότητα, ἡ ἀμνήστευση τῶν ἀκραίων σεξουαλικῶν προσανατολισμῶν συμπληρώνουν τή δέσμη καί τό φάσμα τῆς πολιορκίας πού δέχονται οἱ νέοι σήμερα. Τί νά ποῦμε γιά τά κόμικς καί τά πάσης φύσεως περιοδικά, προγράμματα, παιχνίδια πού κινοῦνται στό ἴδιο μῆκος κύματος;
Ἡ «Νέα Ἐποχή» ἐπιχειρεῖ, ἐπίσης, νά καταργήσει καί τίς παραδοσιακές μορφές τῶν ἐθνικῶν κρατῶν, νά πολτοποιήσει τά ἐπί μέρους κράτη καί νά τά ρίξει μέσα στή χοάνη τῆς συγχώνευσης. Δέν τήν ἐνδιαφέρει ἡ γλῶσσα, ἡ θρησκεία, ἡ ἱστορία, τά ἤθη καί τά ἔθιμα. Νοιάζεται μόνον γιά τήν κοινή οἰκονομία, τήν πανθρησκεία, τόν κοινό παγκόσμιο πολιτικο-θρησκευτικό ἀρχηγό. Γιά τήν πατρίδα μας, μάλιστα, ἔχουν ἐκφρασθεῖ πολύ ἀρνητικά δικοί μας καί ξένοι πολιτικοί, ὅτι εἴμαστε προσκολλημένοι στίς παραδόσεις μας καί πρέπει νά ἰσοπεδώσουν τίς ἀντιστάσεις μας καί νά τίς ξεριζώσουν ἀπό τήν καρδιά καί τή ζωή μας.
Μπροστά σέ αὐτό τό κατακλυσμιαῖο κύμα πού ἀπειλεῖ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς καί τῆς πίστης μας χρειάζεται προσοχή! Νά κρατήσουμε ἀκέραια κι ἀλώβητη τήν ὀρθόδοξη πίστη πού μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας! Ἐπιβάλλεται ἐπαγρύπνηση καί εὐλογημένη ἀντίσταση! Ἐνθαρρυντική ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ Κυρίου: «Φυλάσσετε ἐπάλξεις... ἐὰν ζητῇς, ζήτει καὶ παρ᾽ ἐμοὶ οἴκει» (Ἠσ 21,11-12).
Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Φιλόλογος - Θεολόγος
"Ἀπολύτρωσις", Αὐγ.-Σεπτ. 2019
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
