Μελετᾶμε τή ζωή στήν ἀρχαία Σπάρ­τη στήν Ἱστορία τῆς Α´ Γυμνασίου καί παρόλο πού μοιάζει τόσο ἀ­πό­μα­κρη, δέν παύει νά εἶναι διδακτι­κή, μιά καί μᾶς δίνει διαρκῶς ἀφορμές γιά προεκτάσεις στό σήμερα. Μπαίνοντας στήν αἴθουσα ἀναρωτιέμαι ἄν ἦρθαν διαβασμένοι οἱ μικροί μου μαθητές... Καί πο­λύ γρήγορα παίρνω τήν ἀπάντηση:
-Κωστή, γιά πές μας, τί γνωρίζεις γιά τήν ἀγωγή τῶν ἀγοριῶν στήν ἀρ­χαία Σπάρτη;
-Κυρία, δέν εἶχα χρόνο γιά διάβασμα χτές, δέν πρόλαβα νά διαβάσω.
-Ἄχ, Κωστή… Ἐσύ Μαρία; Διάβασες γιά τούς ἀρχαίους Σπαρτιάτες;
-Κυρία, ἔχω πολύ μικρή μνήμη καί δέν συγκρατῶ εὔκολα ὅσα διαβάζω. Χρειάζομαι περισσότερο χρόνο!
-Καλά μου παιδιά, μοῦ δίνετε ἀ­φορ­μή νά σᾶς διηγηθῶ μιά σύντομη ἱστορία ἀπό τήν ἀρχαία Σπάρτη, πού ταιριάζει μέ τήν περίπτωσή σας… Καί ταιριάζει καί μέ τή χθεσινή γιορτή.
-Ποιά γιορτή, κυρία;
-Τή γιορτή τῆς μητέρας, πού ἡ Ἐκ­κλησία μας τιμᾶ στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας κάθε χρόνο στίς 2 Φε­βρουαρίου.
-Ἄ, ναί… τό εἴπαμε καί στά Θρη­σκευ­τικά. Εἶναι ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Χριστοῦ!
-Κυρία, τήν ἱστορία πεῖτε μας! λέει ἀνυπόμονα ὁ Κωστής.
-Ἀκοῦστε λοιπόν! Τήν καταγράφει ὁ Πλούταρχος στά ἀποφθέγματα τῶν Λακώνων. Ἐκεῖ παραθέτει ἀνώνυμα τήν παραίνεση μίας μητέρας στόν γιό της πού ξεκινοῦσε γιά πόλεμο. Ὅταν ἐ­κεῖ­νος παραπονέθηκε ὅτι τό σπαθί πού τοῦ χάρισε ἡ μητέρα του ἦταν κοντό, ἐ­κείνη τοῦ εἶπε... λακωνικά: «Πρόσθες βῆμα!». Πρόσθεσε ἕνα βῆ­μα, πήγαινε πιό κοντά στόν ἐχθρό καί θά νικήσεις, παλληκάρι μου!
Πρόσθες βῆμα… Ἄν καί σύ θεωρεῖς ὅτι ὁ χρόνος σου εἶναι λίγος καί ἔτσι μένουν ἀνεκπλήρωτοι οἱ στόχοι σου, ἄν δέν προλαβαίνεις νά πραγματοποιήσεις τά καθήκοντά σου, γιατί εἶναι κοντό τό δικό σου σπαθί, δηλα­δή εἶναι μικρές οἱ δυνάμεις σου ἤ οἱ δυνατότητές σου… τότε, πρόσθες βῆ­μα! Βιά­σου νά προλάβεις νά κάνεις κάτι: μικρό, ἀλλά οὐσιαστικό! Πρόσθες βῆ­μα! Μήν περιμένεις ἀπό τούς ἄλλους νά σέ βοηθήσουν, προσπάθησε μέ τά δικά σου βήματα νά φτάσεις στόν στόχο σου!
-Κυρία, πολύ ὡραῖο ἀκούγεται! Καί εὔκολο: Πρόσθες βῆμα! Ἔξυπνη ἡ ἀ­πάντηση τῆς μητέρας…
-Ναί, ἀλλά κυρίως πολύ ἀληθινή. Καί ἡ μητέρα, ἡ κάθε μητέρα εἶναι πάν­τα ἐκεῖ, ἕτοιμη νά βοηθήσει, νά θυσιασθεῖ, νά δώσει. Εἶναι πάντα ἐκεῖ, νά ἐμπνέει καί νά στηρίζει κάθε μεγάλο ἀ­γώ­να τοῦ παιδιοῦ της καί νά τοῦ ψιθυρίζει: Πρόσθες βῆμα! Μυστι­κά καί ἡ ἴδια ἀ­κούει αὐτή τή φωνή μέ­σα της, ὅταν τήν καταλαμβάνει ἡ ἀποθάρρυνση… Εἶναι ἡ πρώτη πού προσθέτει καθημερινά ὄχι ἕνα ἀλλά πολλά βήματα! Καί καλεῖται νά μάθει καί στά παιδιά της τά πρῶτα βήματα στή ζωή καί στόν ἀγώνα!
-Ἔτσι εἶναι, κυρία... πόσα μᾶς μαθαίνει ἡ μητέρα μας!
-Ἀξίζει νά μιλήσουμε καί γιά μία μητέρα πού ἔζησε μετά Χριστόν καί βοή­θη­σε κι ἐκείνη τόν γιό της νά κά­νει ὄχι ἁπλά βήματα, ἀλλά ἕνα θαυμαστό ἅλ­μα!
-Ἀσχολοῦνταν μέ τόν ἀθλητισμό; ρωτάει ὁ Παναγιώτης, πού ἀγαπάει τόν στίβο.
-Ὄχι, Παναγιώτη. Τόν ἔσπρωξε σέ ἕνα ἄλλο ἅλμα, ἅλμα ζωῆς. Νομίζω γνωρίζετε πῶς μαρτύρησαν οἱ Ἅγιοι Σαράντα στήν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβάστειας.
-Ναί, κυρία!
-Ἡ μητέρα ἑνός ἀπό αὐτούς, τοῦ μάρτυρα Μελίτωνα, τόν ἐνθάρρυνε νά ὑπομείνει μαζί μέ τούς ἄλλους τό μαρτύριο. Ἔτσι, ὅταν οἱ ὑπηρέτες φόρ­τω­σαν σέ μία ἅμαξα τά παγωμένα σώματα τῶν ἄλλων 39 μαρτύρων γιά νά τά κάψουν, ἀφήνοντας τόν Μελίτωνα, πού ἦ­ταν ἀκόμα ζωντανός, στή μητέρα του, μήπως καί ἀλλάξει γνώ­μη, ἐκείνη σήκω­σε στούς ὤμους της τόν μονάκριβο γιό της καί τόν ἔ­βαλε, μέ τή δική του συγκατάθεση, στήν ἅμαξα μαζί μέ τούς ἄλ­λους. Χω­ρίς δάκρυα καί κραυγές, σάν μητέρα μάρτυρος, τοῦ εἶπε μέ ἀγωνία: «Βάδιζε, παιδί μου, τόν καλό δρόμο μα­ζί μέ τούς ὁμόσκηνούς σου. Μήν ἀπουσιάσεις ἀπό τή δική τους συν­τρο­φιά... μή φτάσεις δεύτερος στόν οὐ­ρανό. Πρόσθεσε βῆμα... νά μή χάσεις τό στε­φά­νι! Πρόσθεσε βῆμα, νά μή χάσεις τόν παράδεισο!».
-Πολύ θαυμαστή μητέρα... δέν λο­γά­ριασε καθόλου τόν ἑαυτό της!
-Δέν φοβήθηκε τόν θάνατο! Ἀληθινή ἡρωίδα!
-Κυρία, πολύ ὡραῖα ὅλα αὐτά, παρατηρεῖ ὁ Θοδωρής ἀπό τό τελευταῖο θρανίο, ἀλλά ἄν ἡ μητέρα λείπει, ἄν δέν εἶναι δίπλα σου νά σέ ἐνθαρρύνει καί νά σέ βοηθήσει νά κάνεις τά ἀπαραίτητα βήματα, τότε τί γίνεται;
Μέ κοιτᾶ κατάματα ὁ Θοδωρής... Κρυφομιλῶ στή μάνα Παναγιά καί τοῦ ἀπαντῶ:
-Καί τότε, Θοδωρή, ἡ ἀπάντηση εἶ­ναι: Πρόσθες βῆμα... Μόνο πού σοῦ τό ψιθυρίζει μυστικά ἡ μεγάλη μάνα μας, ἡ Παναγία. Ζήτησέ την νά σέ βο­ηθήσει καί ἐκείνη θά τρέξει κοντά σου, γιατί εἶναι γιά ὅλους μας καί ἰδιαίτερα γιά ὅποιον τή χρειάζεται μητέρα ἀληθινή. Ζήτησέ της νά σοῦ μάθει τά βήματα πού ὁδηγοῦν κοντά της. Πρόσθες βῆμα γιά μία συνάντηση μαζί της...

Μ.Ε.Χ.