Στίς 28 Δεκεμβρίου 2020 ὁ πολυσέβαστος καί ἀγαπητός πατήρ Αὐγουστῖ­νος Μύ­ρου, νικημένος ἀ­πό τόν κορω­νοϊό, ὁλο­κλήρωσε τή φωτεινή του τροχιά στή γῆ καί εἰσόδευσε στά οὐράνια σκηνώματα.
  Κατά κοινή ὁμολογία ὁ π. Αὐ­γουστῖ­νος ὑπῆρξε μιά ἰδιαίτερα εὐ­λογημένη προσωπικότητα καί χα­ρισματική μορφή μέσα στήν ἐκκλησία. Ἀγωνίστηκε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν πολυσχιδῆ δράση του διακόνησε τόν λαό τοῦ Θεοῦ καί κήρυξε τόν εὐαγγελικό λόγο χρησιμοποιώντας ὅλα τά χαρίσματά του καί ἀ­ξιοποιώντας ὅλα τά μέσα τῆς ἐπο­χῆς μας. Ὑπῆρξε πραγματικός πνευματικός πα­τέρας γιά ἑκατοντάδες ψυχές. Ὁ Θεός τοῦ εἶχε δώσει τή χάρη νά ἀναγεννᾶ ψυχές γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μέσα ἀπό τό κήρυγμα καί νά τίς στηρίζει μέ τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως.
  Ἀκροθιγῶς σέ ἕνα σύντομο βιογράφημα θά περιδιαβοῦμε τήν καρποφόρο ἐν Χριστῷ ζωή του.
  Ὁ κατά κόσμον Παναγιώτης γεν­νή­θη­κε στό Παλαιογράτσανο τοῦ Δήμου Σερβίων - Βελβεντοῦ τοῦ Νομοῦ Κοζάνης τό 1952 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, τόν Γεώργιο  -μετέπειτα ἱερέα- καί τήν ἀξιαγά­πητη Σταυ­­ρού­λα. Στά ἐφηβικά χρόνια ἀσφαλίσθηκε καί γαλουχήθηκε στό μα­θη­τικό οἰκοτροφεῖο «Σαράντα Μάρτυρες» τῆς Κοζάνης, πού εἶχε ἱδρύσει ὁ ἀ­κατα­πό­νητος μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐ­γου­στῖνος Καντιώτης. Σπουδαῖες προσ­­ω­πικότητες ἐκεῖ, ὅπως ὁ θεολόγος Μιχά­λης Εὐθυμίου καί ὁ καθηγητής Στέργιος Σάκκος, ἐνέπνευσαν τόν ἔφηβο Παναγιώτη.
  Σπούδασε στή Θεολογική Σχολή τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου ἀπό τήν ὁποία ἔλαβε τό πτυχίο μέ «ἄριστα», ἐνῶ διέμενε στό φοιτητικό οἰ­κοτροφεῖο τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη «Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων» καί συμμετεῖχε σέ ὅλους τους ἀγῶνες τοῦ πνευματικοῦ του πατέ­ρα. Συνέχισε τίς σπου­δές του στήν Κλασική Φιλολογία τοῦ ἴδιου Πανεπιστημίου. Ἀργότερα ἀπό τό Πανεπιστήμιο τοῦ Durham τῆς Ἀγγλίας, ἔλαβε τό Master of Arts στή Βιβλική καί Πατερική Θεολογία, ἐνῶ ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης ἐνέκρινε μέ «ἄριστα» τή διδακτορική του διατριβή «Οἱ ἀπόστολοι καί ἡ διακονία τους κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυ­σό­στομο». Ἐπιπλέον, παρακολούθησε σειρά θεολογικῶν μαθημάτων σέ εἰδικό Σεμινάριο στό Pittsburg τῆς Ἀμερικῆς. Ἔλαβε μέ­ρος σέ Διορθόδοξα Θεολογικά καί Ἐπιστημονικά Συνέδρια, ὅπου οἱ εἰ­σ­ηγήσεις του ἀνέδιδαν τήν ἀπαρέγκλιτη ἀ­φοσί­ω­σή του στήν ὀρθόδοξη παράδο­ση καί στή γραμμή τῶν πατέρων.
  Μετά τή στρατιωτική του θητεία, ἐπιδόθηκε στό ἱεραποστολικό ἔργο. Τό μαθητικό οἰκοτροφεῖο τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης στό Ἀμύνταιο, οἱ «Σαράντα Μάρτυρες» στήν Κοζάνη, οἱ Κατασκηνώσεις τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης, τοῦ Ζιάκα Γρεβενῶν, ὅπου προσέφερε τίς ὑ­πηρεσίες του διακονώντας τίς παιδικές ψυ­χές, μποροῦν νά μαρτυρήσουν γιά τόν ἱεραποστολικό του ζῆλο, τό ἄψογο πα­ρά­δειγμα, τό ἐκκλησιαστικό του φρόνη­μα, τήν ἁγία βιοτή του.  
  Ἐπί δεκαετία ὡς λαϊκός ἱεροκήρυκας περιόδευσε ὅλες τίς ἐνορίες τῆς Μητροπόλεως Κοζάνης μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Διονυσίου Ψαρια­νοῦ. Ἡ ἀγάπη του γιά τή νεότητα τόν ὑπέβαλε στόν κόπο νά ἐξασφαλίσει εἰ­δικό χῶρο γιά τήν καλλιέργεια καί τήν ψυχαγωγία τῶν νέων. Διαμόρφωσε ἡμιτελές κτή­ριο στήν Κοζάνη σέ Κέντρο Νεότητος, τό ὁποῖο διηύθυνε ἐπί δεκαετία, καλλιεργώντας ἐκκλησιαστικά καί πνευματικά ἑκατοντάδες παιδιά καί νέους. Βεβαίως, τήν κηρυκτική καί κατηχητική του διακονία γεύθηκε καί ἡ εὐρύτερη περιοχή τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας καί πολλές πόλεις τῆς πατρίδας μας. Ἡ Ἀδελφότητά μας ἀ­πήλαυσε τόν ἐποικοδομητικό λόγο του στό βῆμα τῆς κεντρικῆς αἴ­θουσας, σέ συν­ά­ξεις φοιτητῶν καί ἀν­δρῶν, στίς κα­τα­σκη­νώσεις μας καί μάλιστα τῶν οἰκο­γενειῶν.
  Προκειμένου νά προετοιμασθεῖ γιά τή χειροτονία του, παρέμεινε ἐπί ἑξάμη­νο στήν Ἱερά Μονή Γρηγορίου τοῦ Ἁ­γίου Ὄρους. Ἡ κουρά του καί ἡ εἰς διά­κονον χειροτονία του ἔγιναν ἀπό τόν πρώην Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κυρό Διονύσιο, ἐνῶ ἡ εἰς πρεβύτερον ἀπό τόν  μητροπολίτη Ἐλασσῶνος κυρό Βασίλειο· πνευματικό του εἶχε τόν ἀείμνηστο διακεκριμένο γέροντα τοῦ Ἁγίου Ὄρους π. Γεώργιο Καψάνη καί στή συ­νέ­χεια τόν π. Πανάρετο Γρηγοριάτη, ὁ ὁποῖος ἐκοιμή­θη λίγες ὧρες μετά τόν π. Αὐγουστῖνο.
  Μετά τή χειροτονία του ὁρίσθηκε ὑ­πεύθυνος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερ­βίων καί Κοζάνης γιά τή Νεότητα καί τήν Κατήχηση, καθώς καί γιά τήν ἀντιμε­τώ­πι­ση τῶν αἱρέσεων. Ἐπί μία δεκαπενταετία φρόντισε γιά τή στελέχωση δεκάδων ἐνοριῶν μέ κατηχητές καί κατη­χήτριες καί τή δημιουργία Κατηχητικῶν  Συνάξεων γιά ἐνήλικες. Ἀνακαίνισε παλιές Κατασκηνώσεις κοντά στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τρι­άδος τοῦ δήμου Βελβεντοῦ, οἱ ὁποῖες λειτούργησαν μέ τήν προσωπική του ἐπιστασία γιά μία ἑπταετία ὡς Κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί φιλοξένησαν ἑκατοντάδες παιδιά.
  Στό πλαίσιο τῆς ποιμαντικῆς του διακονίας διατηροῦσε ἐπί μία καί πλέον δεκαπενταετία ἐκπομπή σέ τοπικό τηλε­ο­­πτικό κανάλι τῆς Κοζάνης, πραγματευ­όμενος θέματα θεολογικά, ἐκκλησιαστικά, κοινωνικά καί ἱστορικά.
  Ἀναλώθηκε στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας λειτουργώντας, ἐξομολογώντας, στηρίζοντας, νουθετώντας, δίνοντας τό «παρών» σέ κάθε ἀγωνιστική προσπάθεια (τελευταῖα στούς ἀγῶνες γιά τή Μακεδονία) προσφέροντας πνευματική τροφή σέ ὅλους ἐκείνους πού ἀναζητοῦσαν τήν ἀλήθεια κυρίως στήν Κοζάνη, ἀλλά καί γενικότερα στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο, ὅπου τόν καλοῦσαν γιά διαλέξεις. Ἡ ὁμιλητική καί κηρυκτική ἱκανότητα, ὁ πλοῦτος τῶν θεολογικῶν καί κοι­νωνικῶν γνώσεών του, καθήλωνε τούς ἀ­κροατές καί τούς συνήρπαζε. Σεμνός καί ἱεροπρεπής, λιτός καί σοβαρός, ἀσκητικός καί πράος ἔτρεχε μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση, μέ δάκρυα καί θυσία μέχρι τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς του.  
  Τό συγγραφικό του ἔργο, πολύτιμη παρακαταθήκη γιά τήν Ἐκκλησία μας, ὑ­πῆρξε, ἐπίσης, σημαντικό. Συμβολή στήν ἱστορία ἀποτελεῖ τό βιβλίο του «Ἡ ἀντίσταση τῆς ἀγάπης», στίς σελίδες τοῦ ὁ­ποίου ἀποτυπώνεται ἡ προσφορά καί διακονία κατά τή γερμανική Κατοχή τοῦ τότε ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστίνου Καντιώτη στήν Κοζάνη. Θέματα ἁγιογραφι­κά, πνευματικά, κοινωνικά μέ ἰδιαίτερη ἔμ­φαση στή νεότητα, ἀλλά καί ἀντιαιρετικά ἀπασχόλησαν τή γραφίδα του. Κάποια ἀπό τά βιβλία του μεταφράστηκαν σέ ξέ­νες γλῶσσες, ἐνῶ πολλά ἄρθρα του δημοσιεύθηκαν σέ περιοδικά καί ἐ­φημερί­δες. Γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ ὀρθόδοξου φρο­νήματος μετέφρασε βιβλία ἀπό τά ἀγγλικά, γραμμένα ἀπό πρώην προτε­στάν­τες οἱ ὁποῖοι ἔγιναν Ὀρθόδοξοι, ὅ­πως τό γνωστό τοῦ Frank Schaeffer «Χορεύοντας μόνος, ἀναζητώντας τήν ὀρθόδοξη πίστη στόν αἰῶνα τῶν ψεύτικων θρησκειῶν». Νά σημειώσουμε ὅτι ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός χαρακτήριζε τόν π. Αὐγουστῖνο «πεπνυμένο (=σοφό) συγγραφέα καί φιλότιμο μεταφραστή».
  Μέ ἰδιαίτερο μεράκι, ἄοκνες προσπάθειες, μεγάλες θυσίες καί πολλά ὄνειρα ἀνήγειρε ἐκ θεμελίων τήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Παλαιογράτσανου, σέ πατρικό του κτῆμα. Ἐκεῖ παρεῖχε πλούσιες λειτουργικές καί ἄλλες πνευματικές εὐκαιρίες στά πνευματικά του παιδιά ἀλ­λά καί σέ κάθε εὐλαβῆ προσκυνητή, μέ­χρι τήν ἡμέρα πού ἀναχώρησε γιά τό Νοσοκομεῖο. Ἀπό κεῖ παρέλαβαν οἱ ἄγ­γε­λοι τήν ψυχή του, πού στό πέρασμα τῶν 68 του χρόνων φρόντιζε καθημερινά μέ ἐπιμέλεια καί ἀγωνιστικότητα γιά τόν ἐξαγιασμό της.
  Σεβαστέ καί ἀγαπητέ μας πάτερ Αὐ­γουστῖνε, ἀπό κεῖ πού βρίσκεσαι μαζί μέ τούς τόσους ἄλλους ἀγαπητούς μας, στή «χώραν τῶν στεφάνων», στή «μείζονα πατρίδα», σέ παρακαλοῦμε νά πρεσ­βεύ­εις στόν Ὕψιστο Θεό γιά ὅλους ἐμᾶς πού μαζί συμπορευθήκαμε στόν κοινό ἀγώνα τῆς πίστεως. Μή σταματήσεις νά δέεσαι στό οὐράνιο θυσιαστήριο καί νά μᾶς ἀ­σφαλίζεις μέ τίς πρεσβεῖες σου «στόν στόχο πρός τήν ἁγιότητα», ὅπως συνήθιζες νά μᾶς τονίζεις. Νά ἔχουμε τήν εὐχή σου!

Ἡ Συντακτική Ἐπιτροπή τοῦ περιοδικοῦ