Παραμονές Χριστουγέννων ἀ­πο­χαι­ρετή­σαμε γιά τή χώρα τῶν ζώντων τήν ἀγαπητή μας Διαμαν­τούλα Καρα­μπα­­τζάκη, πλήρη ἡμερῶν. Ἦταν γνωστή σέ ὅλους μας ὡς «ἡ κυρα-Τού­λα», ὅ­πως τήν προσ­φωνούσαμε μικροί καί μεγάλοι στήν κατα­σκή­νωση τοῦ Ζιάκα, ὅπου μᾶς διακόνησε ἀπό τήν ἀρχή τῆς λει­τουργίας της γιά ἀρκετά χρόνια (1993-2004).
  Γόνος τῆς μαρτυρικῆς Θρά­κης, κα­ταγόταν ἀπό τή Σταυ­ρού­­πολη Ξάνθης καί σέ ἡλικία 20 ἐτῶν ἦλθε στή Θεσ­σα­λονίκη. Ἐδῶ παντρεύτηκε τόν εὐσεβῆ δοῦ­λο τοῦ Θεοῦ Παναγιώτη καί, μετά ἀπό πολλά χρόνια προσευχῆς, ἀπέ­κτη­σαν χάριτι Θεοῦ μία θυγα­τέρα. Χαρα­κτηριστικά της γνωρίσματα ἦταν ἡ ἁ­πλό­τη­τα καί ὁ αὐθορμητισμός της. Ἡ κυρα-Τού­λα, ὁ ἁπλοϊκός αὐτός ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, πού ἀγάπησε μέ ὅλη της τήν καρδιά τόν Κύριο, μέ προ­θυμία ἐρχόταν τά καλοκαίρια στήν κα­τασκή­νωση τοῦ Ζιάκα, νά διακονήσει στήν κουζίνα τά παιδιά τοῦ Θεοῦ. Χαι­ρόταν μέ τή χαρά τους. Κι ὅταν ἐπέ­στρεφε ἀπό τήν κατασκήνωση, ἔ­νιωθε τόσο ἀνανεωμένη πνευματικά! Δοξο­λογών­τας τόν Κύριο, ἔκαμνε τήν εὐχή: «Κύριε ἀξίωσέ με καί τοῦ χρόνου νά εἶμαι ὑ­γιής καί νά ἔρθω καί πάλι στήν κατασκήνωση γιά νά διακονήσω τά παιδιά Σου!». Δέν ἀξιώθηκε λόγῳ φυ­σικῆς ἀδυναμίας (ἡλικίας) νά ἔρθει στή νέα κατασκήνωση τῆς Ἀδελφότητος στήν Κα­στανοῦσα, ἀλλά τή νιώθαμε ὡς πα­ροῦσα στήν ὁμάδα τῶν διακο­νισσῶν, στήν ὁμάδα τῶν «μυροφόρων τῆς Ἀ­γά­πης», ὅπως τίς ἀποκαλοῦσε ὁ σεβα­στός μας διδάσκαλος καί ἀρχηγός τῆς κατασκηνώσεως Στέργιος Σάκκος.
  Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστη ἀδελφή Διαμαντούλα!

π. Μιχαήλ Κόνιας