Πρό ἡμερῶν ἡ πρόε­δρος τῆς Ἐπιτρο­πῆς «Ἑλλάδα 2021» γιά τόν ἑορτασμό τῆς διακοσιο­στῆς ἐπετείου τῆς Παλιγγενεσίας ἐπι­σκέ­φθηκε τόν μακα­ρι­ότατο ἀρχιεπίσκο­πο. Ἡ πρόεδρος χαρακτήρισε ἐξαιρετικό τό πρόγραμμα τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἑορ­τασμό καί πρόσφερε στόν ἀρ­χι­επίσκοπο τό ἀναμνηστικό μετάλλιο, τό ὁποῖο ἔχει ὡς πρό­τυπο πίνακα τοῦ λαϊκοῦ ζωγράφου Θεόφιλου (1911), ὁ ὁ­ποῖος ἀντέγραψε λιθογραφία τοῦ 19ου αἰώνα, ὅ­που προ­­βάλλονται ὡς ἀνορθωτές τῆς πεσμένης Ἑλλάδος οἱ Κοραῆς καί Ρή­γας Βελεστινλῆς. Ἡ συζήτηση κατά τή συνάντηση ἐπικεντρώθηκε στό νά συμβαδίσει ἡ Ἐκκλησία μέ τό ἐθνικό πρό­γραμμα τῆς ἐπιτροπῆς.
   Δέν γνωρίζουμε ἄν ἡ ἐκπροσώπη­ση τῆς Ἐκκλησίας στήν Ἐπιτροπή εἶναι οὐ­σιαστική ἤ τυπική. Κάποια ἐρωτήμα­τα γεννῶνται ἀπό τή μέχρι τώρα πορεία τῆς Ἐπιτροπῆς, τά ὁποῖα ζητοῦν ἀπάντηση. Κατ’ ἀρχήν τό σῆμα τῆς ἐπιτρο­πῆς μέ ἀναδιπλωμένο τό ἐ­θνικό μας σύμ­βολο πρός σχηματισμό τοῦ ἀριθμοῦ 2, ἀκολουθούμενο ἀπό τό ψηφίο 1 (21) δέν φέρει τόν σταυρό οὔ­τε στό ἄκρο του! Ὑπῆρξε ὁμόφωνη ἡ ἀπόφαση τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπ’ αὐτοῦ; Στό πρόσφατο παρελθόν σχολιάστηκε εὐ­ρέ­ως ὁ χαρακτηρισμός τοῦ Καποδίστρια ὡς δικτάτορα ἀπό μέ­λος της, χωρίς ἡ Ἐπιτρο­πή νά τόν ἀνακαλέσει στήν τάξη.
   Κάποια σχόλια ἐπί τοῦ ἀναμνηστικοῦ μεταλλίου. Αὐ­­τό θά ἔπρεπε νά προβάλλει τούς κύριους συντελεστές στήν ἀπόφαση γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ. Ὁ Ρήγας ὑ­πῆρ­ξε ὄντως ὁ βάρδος τῆς ἐλευθερίας. Ὁ θούριός του προκαλοῦ­σε ρίγη συγκίνησης στούς σκλαβωμένους κάθε φορά πού τόν διάβαζαν ἤ, τό συνηθέστερο, παρακαλοῦ­σαν κάποιον ἐγγράμματο νά τούς τόν διαβάσει. Ὄχι μόνο τό ἔρ­γο του ὑπῆρξε πολυσχιδές, ἀλλά τό ἐ­πι­σφράγισε ὁ μαρτυρικός του θάνατος. Βέβαια οἱ μέ­χρι πρίν ἀπό λί­γες δεκαετίες θερμοί θαυ­­μαστές του τόν ἐγκατέλειψαν, ὅταν ἡ ἔρευνα τῶν πη­γῶν ἀ­ποκάλυψε τή βαθειά θρησκευτική του πί­στη! Ἔτσι κατανοοῦμε τά κριτήρια ἐπιλογῆς τῶν προ­σώπων στήν πορεία ἀ­ποδόμησης τῆς ἱ­στορίας μας... Ὁ Κο­ρα­ῆς ὑπῆρξε ἀναμφισβήτητα πα­τρι­ώ­της, ὁ ὁποῖος μό­χθησε γιά τήν ἐπι­τυ­χία τῆς Ἐπανάστασης. Ὅμως ὄχι μό­νο δέν θυσιάστηκε, ὅπως πολλοί ἄλ­λοι, ἀλ­λά καί τοποθετήθηκε σέ πολλές περιπτώσεις ἐχθρικά πρός τήν παράδοση τοῦ λαοῦ μας, χαρακτηρίζοντας στοιχεῖα αὐ­τῆς δεισιδαιμονίες, ἐπηρεασμένος τόσο ἀπό τίς ἰδέες τοῦ λεγόμενου διαφωτισμοῦ ὅσο καί ἀπό τό πνεῦμα τῶν ἀποδομητῶν τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης διαμαρτυρομένων. Δέν περιο­ρί­στη­κε νά καυτηριάσει τούς ἀνάξιους κλη­ρικούς (ὑπῆρχαν ἀσφαλῶς καί τέτοιοι), ἀλλά κατρακύλησε νά ἀσκήσει σέ ἐπιστολή του πικρόχολη κριτική ὄχι κυρίως κατά τοῦ σουλτάνου, πού διέτα­ξε τόν ἀπαγχονισμό τοῦ πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας, ἀλ­λά, ἐμ­μέσως πλήν σαφῶς, κατά τοῦ νεο­μάρ­τυ­ρα τῆς πίστης μας. Ἔγραψε σέ ἐπι­στολή του πρός τόν φίλο καί συν­εργάτη του Ἰά­κω­βο Ρώτα (26.12.1821): «Ὤ τόν ἠλίθιον τόν Σουλτάνον! Τούς φίλους του σφάζει, ἀντί νά τούς φορέσει καυτάνι»! Ὁ ὀπαδός του πού κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀνωνύμως ἔργο μέ τίτλο «Ἑλ­­λη­νι­κή Νομαρχία» στάζει πικρή χο­λή κα­τά τοῦ κλήρου, πού τόν στολίζει μέ βα­ριά «κοσμητικά» ἐπί­θε­τα!
   Ὁ Κοραῆς ὑπῆρξε ἐμπαθής πολέμιος τοῦ Καποδίστρια, τοῦ λαμπροῦ καί ἁγνοῦ ἐθνομάρτυρα, χωρίς νά ὑποβληθεῖ στόν κόπο νά ἐπισκεφθεῖ, μετά τή συγκρότηση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους, τήν σέ τραγική κατάσταση εὑρισκόμε­νη «ἀπελευθερωμένη» πατρίδα του! Τό πλέ­­­­­­ον τραγικό ὅλων εἶναι ἡ θεώρησή του ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔμεινε ὑπόδουλη ἐπί 2.000 ἔτη μέ ἀρχή τῆς δουλείας τήν «κατάκτησή» της ἀπό τόν Φίλιππο τόν Μακεδόνα, πατέρα τοῦ μεγάλου Ἀλε­ξάν­δρου! Ἀκολούθησαν ὡς κατακτητές οἱ Ρωμαῖοι, οἱ Βυζαντινοί (ἄγνωστο ἀπό ποῦ εἰσέβαλαν!) καί οἱ Ὀθωμανοί Τοῦρ­κοι!
   Ὑπῆρξε λοιπόν ὁ Κοραῆς σημαιοφόρος τῆς διαγραφῆς τῆς χιλιόχρονης ρω­μιοσύνης ἀπό τίς δέλτους τῆς ἑλ­λη­νικῆς ἱστορίας! Ὑπῆρξε σημαιο­φόρος τῆς δυσφήμισης, μέσῳ τῆς ἀ­παξί­ωσης αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία βέβαια, πρέπει νά τονίσουμε, δέν ἐγκατέλειψε ποτέ. Λη­σμό­νησε πάντως ὅτι κατά τίς σπουδές του στή Δύση τόν ἐνίσχυσε οἰκονομικά κάποιος «σκοταδιστής» μοναχός, ἐκ τῶν πρωτεργατῶν γιά τήν πνευματική ἀναγέννηση στόν χῶρο τοῦ μοναχισμοῦ, ὁ ἅγιος Μακάριος Νοταρᾶς, ἐκ τῶν ἡ­γε­τῶν τῶν «κολλυβάδων»!
   Ὁ Κοραῆς παραμένει ὁ σημαιοφόρος ὅλων ὅσοι ἐπηρεασμένοι ἀπό τό «πνεῦμα» τοῦ δυτικοῦ «διαφωτισμοῦ» πολεμοῦν ἐμφανῶς πλέον τήν Ἐκκλησία μέ χαρακτηρισμούς ὅπως «προσκυνημένη στόν κατακτητή», «σκοτα­δι­στική καί ἐχθρική πρός τά γράμματα καί τήν πρόοδο», «ἀντίθετη πρός κάθε ἐγχείρημα ἀντίστασης κατά τῶν κατακτητῶν καί πρός τήν Ἐπανάσταση ἀ­κόμη»! Ἐν­τούτοις, τήν Ἐπανάσταση κή­ρυξαν χριστιανοί ὀρθόδοξοι, μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί μόνο. Πρωταγωνίστησαν οἱ νεομάρτυρες μέ σημαιοφόρο τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, πού συνετέλεσαν ἀποφασιστικά στήν ἀνάσχεση τῶν ἐξισλαμι­σμῶν. Πρωταγωνίστησαν οἱ ἔνδοξοι καί ἀδούλωτοι κλέφτες, πού ἔζησαν ὅπως τά ἀ­γρίμια χορεύοντας τόν θούριο καί μή ἔχοντας ἐπαφή μέ τούς σαλονάτους «διαφωτιστές».

Ἀπ. Παπαδημητρίου

"Ἀπολύτρωσις", Μάρτ. 2021