Πνεῦμα θεῖον καί πανάγιον! Σύ, τό ὁποῖ­ον κα­τῆλ­θες πρό εἴ­κο­σιν αἰ­ώνων ἐ­πί τῆς Σιών καί τό ὑπε­ρῷ­ον μετεβλήθη εἰς ἐκ­κλησίαν καί οἱ Γαλιλαῖοι ὑπέστησαν τήν μεγάλην ἐκεί­νην ἀλ­λοί­­ωσιν καί ἀπό ἀ­γραμμάτων καί ἁ­λιέων μετεποιή­θη­σαν εἰς ἀποστόλους καί εὐ­­αγ­­γε­λιστάς, Σύ κάτελθε καί ἐφ’ ἡ­μῶν, τῶν γονυπε­τῶς ἐπικαλουμένων Σε, καί εὐκόσμως διακόσμησον τό ἄκοσμον χά­ος μας. Ὡς πνοή βιαία, ἐκ­ρί­ζωσον τά πά­θη μας. Ὡς ποταμός γο­­νι­­­μοποιός, ἄρ­δευσον τήν ἠθι­κήν ξηρα­­σίαν μας. Ὡς δρόσος, δρόσισον τήν πνευ­­ματικήν ἀτονίαν μας. Ὡς πῦρ, θέρμανον τήν θρησκευτικήν ἀδια­φο­ρίαν μας. Ὡς γλῶσσα, λάλει πρός πα­ρηγορίαν μας. Ὡς σφραγίς, ἀσφά­λισον τόν θη­σαυρόν τῆς υἱοθεσίας μας. Ὡς ἀρ­ρα­βών, μετά τοῦ θείου Νυμφίου σύνδεε διά παντός τάς καρδίας μας. Ὡς ἔλαι­ον, τά μυστικά μας τραύμα­τα θεράπευσον. Ὡς περιστερά, υἱούς φω­τός καί εἰ­ρήνης προσ­αγόρευσόν μας. Ὡς φί­λος καί Πα­ρά­κλητος, συμμάχει μεθ’ ἡ­μῶν ἐν τῇ κατά τοῦ ἐχθροῦ πάλῃ. Ὡς θεῖος, τέλος, οἰκοδόμος, ἐλθέ καί με­τα­σκεύ­α­σον τάς ψυ­χάς μας εἰς θεοδμήτους σκη­νάς, ὑπό τάς ὁ­ποίας ἡ Τρισ­υ­πόστατος Θεότης θά εὕρῃ τό ἄξιον Αὑ­τῆς κατοικητήριον.

Νικόλαος Βελιμίροβιτς