Κάθε χρόνο τήν Πρωτοχρονιά ὁ πα­τέ­ρας μου ἑτοίμαζε μία ἔκπληξη: ἕνα δῶρο γιά τόν καθένα μας κάτω ἀ­πό τό χριστουγεννιάτικο δέντρο!
  Ὅταν ἀρχίσαμε νά μαθαίνουμε γράμματα, μᾶς ζητοῦσε νά γράψουμε τίς ἐπιθυμίες μας σέ γραμματάκια προσωπικά ὥστε ἡ ἔκπληξή του νά εἶναι ὅσο γίνεται πιό κοντά σέ ὅ,τι θά μᾶς χαροποιοῦσε.
  Ἐγώ ὅταν ἤμουν Γ´ ἤ Δ´ Δημοτικοῦ τοῦ εἶχα γράψει:
  «Φέτος, δέν θέλω κανένα ἄλλο πρωτοχρονιάτικο δῶρο! Θέλω μονάχα νά μοῦ ὑποσχεθεῖς ὅτι θά πᾶμε στήν Κατασκήνωση Οἰκογενειῶν!».
  Ἦταν δύο χρονιές πού ἡ ἄδεια τῆς μαμᾶς δέν συνέπιπτε μέ τίς ἡμερομηνίες καί δέν συμμετείχαμε στό μεγάλο πανηγύρι αὐτῆς τῆς κατασκηνωτικῆς περιόδου, πού τόσο πολύ λαχταρούσα­με! Μοῦ εἶχε στοιχίσει τόσο πολύ! Πῶς τό χάσαμε; Δύο συνεχόμενες χρονιές!
  Τό παράδοξο ἦταν ὅτι ἐκείνη τήν Πρωτοχρονιά εἶχα κι ἐγώ ἕνα μικρό πακετάκι κάτω ἀπό τό δέντρο! Μέ ἀπορία τό ἄνοιξα. Πῶς νά γίνει πακέτο μία ἀ­πάντηση;
  Βρῆκα μέσα στό δῶρο μου μία κασέτα! Τί; Ἡ μαμά μέ ἐνθάρρυνε: «Ἄς τήν ἀκούσουμε!».
  Ὅταν ἔβαλα τό κασετόφωνο νά παίξει, ἀκούστηκε γελαστή καί κρυ­στάλ­λινη ἡ φωνή τοῦ μπαμπᾶ: «Φέτος, γλυ­κο­ύλα μου, σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θά πᾶμε ὅλοι μαζί στήν Κατασκήνωση Οἰκογενειῶν!».
  Δέν θυμᾶμαι νά χάρηκα τόσο πολύ ἄλλη φορά μέ κάποιο ἄλλο πρωτοχρονιάτικο δῶρο! Ἄρχισα νά χορεύω γύρω ἀπό τόν μπαμπά καί νά τραγουδάω!
  Κι ἀπό τότε δέν ξαναλείψαμε! Πά­ντα οἱ ἄδειες ρυθμίζονταν ἐγκαίρως καί μέ ἕναν στόχο: νά μή χάσουμε τήν Κατασκήνωση Οἰκογενειῶν!
  Σήμερα εἶμαι σύζυγος καί μητέρα. Καί θέλω ἔτσι νά ἀπολαμβάνουν καί τά δικά μας παιδιά αὐτήν τήν περίοδο. Εἶ­ναι μεγάλος κόπος γιά νά συμμετέχου­με. Ὅμως καί ὁ σύζυγός μου καί ἐ­γώ εἴμαστε ἀποφασισμένοι: Κανένα ἐμπόδιο νά μή σταθεῖ μπροστά μας γιά τήν περίοδο αὐτή! Μπορεῖ νά φανταστεῖ κανείς τί «μετακομίσεις» χρειά­στηκαν φέτος, γιά νά ἑτοιμάσουμε τρία μικρά παιδιά καί τό τέταρτο, μόλις 50 ἡμε­ρῶν!
  Ἀλλά γιά τήν περίοδο αὐτή ἀξίζει! Δέν εἶναι ἁ­πλῶς συγκέντρωση ἀνθρώπων ἤ ἁ­πλῶς διακοπές. Εἶναι ἐπισυναγωγή ἀδελφῶν! Εἶναι ἡ ἀνανέωση τοῦ ἀγώ­να, ἄ­ντληση ἀγάπης, ἀναζωπύρω­ση τῆς ἐπιθυμίας νά προσ­παθήσω ἐν­τονότερα, εἶναι ἄ­γγιγμα καρδιᾶς, εἶναι μάχη γιά ἡρωισμό καί ἁγιοσύ­νη!
  Φέτος γιά δεύτερη χρονιά πραγματοποιήθηκε ἡ κατασκήνωση στίς δικές μας ἐγκαταστάσεις, στήν Καστανούσα.
  Ἦταν ἀδύνατο νά φανταστῶ πόσο ὑπέροχα θά μπορούσαμε νά ζήσουμε τό δῶρο αὐτό μοιρασμένο σέ τόσες περιόδους! Ὀργανώθηκαν 6 περί­οδοι, μέ δύναμη 90, 100, 110 ἤ 120 ἄτομα, ἀνά­λο­γα κάθε φορά. Ἦταν φωτισμένη ἡ σκέψη νά λειτουργήσουμε ἔτσι!
  Πλούσιος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, γαλήνευσε τίς ψυ­χές μας. Ἡ ἁγιογραφική μελέτη μας ἀπό τήν Α´ Ἐ­πιστολή τοῦ ἀπ. Πέτρου ἔστρεψε τήν ψυχή μας στούς δύο μεγάλους στόχους τοῦ χριστιανοῦ οἰκογενειάρχη: τήν ταπείνωση καί τήν προσευχή!
  Μεγάλοι καί νεότεροι οἰκογενειάρχες ἐπικοινωνήσαμε μεταξύ μας τόσο στενά σάν τά κλαδιά τῆς ἀμπέλου, πού βρίσκονται σέ ἐπαφή σέ ὅποια ἀπόσταση κι ἄν ἔχουν ἀπό τή ρίζα!
  Εἴμαστε χρεωμένοι μπροστά στόν Θεό, πού τό­σο ἁπλόχερα μᾶς χαρίζει τέτοια δῶρα! Ἡ πνευματική μας προκοπή καί ὁ πνευματικός μας ἀγώνας ἄς γίνει τό μεγάλο εὐχαριστῶ μας στόν οὐράνιο Πατέρα!
 Π.