Γιορτή τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τῆς Παναγίας μας ἡ Ὑπαπαντή. Νεαρή μάνα ἡ Θεοτόκος ἐκπληρώνοντας τόν νόμο, φέρνει στήν ἀγκαλιά της τό βρέφος Ἰησοῦ στόν ναό. Καί δείχνει τόν δρόμο σέ κάθε μάνα, πατώντας στά σημάδια πού ἄφησαν τά βήματα τῆς Παναγίας μας, νά κάνει τήν ἴδια μέ Ἐκείνη διαδρομή. Ἡ Παναγία ἔγινε ἡ γέφυρα πού ἕνωσε τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό. Καί ἡ κάθε μάνα γέφυρα, πού θά ὁδηγήσει τό παιδί της στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ, γιά νά πάρει ἀπό ἐκεῖ τήν εὐλογία καί τόν ἁγιασμό. Συγκινητική ἡ τελετή τοῦ Σαραντισμοῦ, στήν ὁποία ἐδῶ καί δυό χιλιάδες χρόνια μετέχουν οἱ χριστιανές μάνες, ὅταν συμπληρώνο­νται σαράντα μέρες ἀπό τή γέννα τοῦ παιδιοῦ τους. Αὐτή τή συγκίνηση ψηλαφοῦμε στό σημείωμα πού γράφει μιά τέτοια μάνα, ἀπευθυ­νό­μενη στό μόλις σαραντισμένο βρέφος της:

Ἀγαπημένη μου θυγατέρα,
μικρό μου λουλουδάκι,

  Πάει καιρός πού ἔνιωσα τό σκίρτημά σου μέσα μου. Φτερούγισε ἡ φτωχή καρ­διά μου στή σκέψη τῆς παρουσίας σου καί πλημμύρισε ἀπό χαρούμενη ἀ­γωνία καί βαθειά εὐγνωμοσύνη στόν Θε­ό πατέρα μας, γιατί θά μᾶς ἀξίωνε νά ξαναγίνουμε γονεῖς. Ὁ ἐρχομός σου ἦ­ταν ἡ ἀπάντηση τοῦ οὐρανοῦ στίς παιδικές προσευχές τῶν ἀδελφῶν σου, πού μέ ἐπιμονή καί ἐ­πιμέλεια παρακαλοῦ­σαν κάθε μέρα τόν Θεό νά τούς «δώσει ἕνα μωράκι».
  Κι ἦρθες! Καί ἄρχισες νά μεγαλώνεις μέσα μου, κάθε μέρα κι ἀπό λίγο. Ἤ­σουν κιόλας μέλος τῆς οἰκογένειας. Ἕνα-ἕνα τά παιδάκια ἀγκάλιαζαν τήν κοιλιά τῆς μαμᾶς καί σοῦ ψιθύριζαν τό δικό του ὁ καθένας μήνυμα. Ἄκουγες τίς προσευχές τους νά σέ φυλάξει ὁ Θε­ός. Ἄκουγες τό ζωηρό τραγούδι τους, τά ὄμορφα παιχνίδια μά καί τίς σκανδαλιές τους. Ἄκουγες τή ζεστή φωνή τοῦ πατέρα σου νά συμβουλεύει, νά κουβεντιάζει, νά ψάλλει... Ἄ­κουγες κάθε στιγμή τούς χτύπους τῆς καρδιᾶς μου. Ἄκουγες κι ἔνιωθες ὅτι ὅλοι σέ περιμέναμε μέ πολλή ἀγάπη.
  Καί νά, τώρα σέ κρατῶ στήν ἀγκαλιά μου. Σέ κοιτῶ καί βλέπω τό χέρι τοῦ Θε­οῦ πού ἐπιτέλεσε ἕνα θαῦμα: Μοῦ ἐμπιστεύθηκε ἕναν ἄνθρωπο, ἐσένα, κι ἐγώ πρέπει νά δουλέψω καί νά σμιλέψω τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα σου. Νά ἑτοιμάσω τήν ψυχούλα σου γιά τή θέση πού ὁ οὐρανός ἔχει ἕτοιμη. Μέ γεμίζει ἀγωνία ἡ μεγάλη εὐθύνη. Μέ ἐνθαρρύνει ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ δίπλα μου. Πρίν ἀ­πό λίγο, κα­θώς τό χέρι τοῦ ἱερέα σέ εὐ­λογοῦσε, μω­ρό μου, ἔνιωσα τοῦ Θε­οῦ τό χέρι νά σέ ἀναλαμβάνει κι ἐμένα μαζί σου, γιά νά μᾶς κατευθύνει Ἐκεῖνος στό ἅγιο θέλημά Του...
              Ἡ μητέρα σου

Χ.Μ.-Δ.

"Ἀπολύτρωσις", Φεβρ. 2022