Καλή χρονιά! Εὐλογημένο τό νέο ἔτος, καρποφόρο καί νικηφόρο γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Μέ ὑγεία, χαρά, εἰ­ρήνη στίς καρδιές, στίς οἰκογένειες, στήν πατρίδα μας καί σ᾿ ὅλο τόν κόσμο.
  Στό κατώφλι τῆς νέας χρονιᾶς, πού  κα­θιερώθηκε ν᾿ ἀρχίζει τήν 1η Ἰα­­­­νου­­­αρίου, ἄν καί ἐκκλησιαστικά ἡ ἀρ­χή τοῦ ἐτησίου κύκλου τοποθετεῖται τήν 1η Σε­πτεμ­βρίου, εἶναι φυσικό ὁ καθένας νά σκέπτεται πῶς θά ἀξιοποιήσει τό χρόνο καί ὅσα μ᾿ αὐτόν συνδέονται. Ὑποθέτω ὅτι καί σύ, φίλε μου, ἔχεις τά ὄνειρα καί τίς ἐπιδι­ώξεις σου, τά προγράμματα καί τά προ­βλήματά σου κι εὔχομαι νά βροῦν ὅλα τήν καλύτερη καί συμφερότερη γιά σένα λύση.
  Θά ἤθελα ὅμως μαζί μέ τήν εὐχή νά σοῦ προτείνω καί τόν ὅρο πού ἐγ­γυ­ᾶται τήν ἐκπλήρωσή της. Εἶναι ὁ ὅρος τόν ὁποῖο ἔθεσε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἄχρονος Θεός, πού κρατᾶ στά χέ­ρια του τό χρόνο καί τόν κόσμο ὅλο,  ἐσένα καί τά δικά σου μαζί. Μιλώντας στά πλή­θη τοῦ λαοῦ πού κρέμονταν ἀπό τά χεί­λη του, στήν περίφημη ἐπί τοῦ ὄρους ὁ­μιλία ὁ Ἰησοῦς Χριστός παραγγέλλει· «ζη­τεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θε­οῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Μθ 6,33). Μέ ἁπλά λόγια· «Ἀναζητῆστε πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα καί πάνω ἀπ᾿ ὅλα τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τή δική του δικαιοσύνη καί ὅλα αὐτά πού ἐπιθυμεῖτε θά τά ἔχετε». Διαβάζουμε σέ ἄλλο σημεῖο τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτός ὁ διος ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός κατέχει τήν πρώτη θέση στά σχέδια, στά ὄνειρα, στίς ἐπιδιώξεις καί στίς ἐπιλογές μας, θά ἔχουμε μαζί του καί ὅλα τά καλά. Διαφορετικά, χωρίς τόν Χριστό, τόν κόσμο ὅλο νά κατέχουμε, φτωχοί καί ταλαίπωροι θά παραμένουμε.
   Ἀπόλυτος σοῦ φαίνεται ὁ λόγος, ἀ­­γαπητέ μου. Σ᾿ ἀκούω ἤδη νά ἐ­πι­χει­ρη­­­­ματολογεῖς ἀπαριθμώντας τά σοβαρά σου προβλήματα, τίς μεγάλες ἀνάγ­κες σου, τίς ἐλλείψεις καί τά ἐλλείμματα, πού σοῦ κατατρῶνε τήν καρδιά καί σέ κρα­τοῦν ἄγρυπνο τή νύχτα. Σέ μία κοι­νω­νία κα­τά κόρον καταναλωτική, ὅπου οἱ ἀνάγ­κες -πραγματικές ἤ πλασματικές- αὐ­ξά­νουν μέ γεωμετρική πρόοδο, ὁ πλη­θω­ρι­σμός καλπάζει, ἡ ἀνεργία μαίνεται, ἡ ἀ­ν­α­­­­σφάλεια ἀπειλεῖ, πῶς μπο­ρῶ -σκέ­πτεσαι- νά δώσω τήν προτεραιότητα στόν Χριστό;    
  Κατανοῶ τή δυσπιστία σου. Κι ὅ­μως ἐπιμένω. Νομίζεις πώς δέν γνώ­ριζε ὁ παντογνώστης Κύριος τίς σημερινές μας ἀνάγκες, ὅταν διατύπωνε τήν παραγγελία αὐτή; Ἤ μήπως φαντάζεσαι ὅτι οἱ εἴκοσι καί πλέον αἰῶνες πού πέρασαν εἶναι ἀρκετοί, ὥστε νά θεωρεῖται σήμερα ξεπερασμένος ὁ εὐαγγελικός λόγος;
  Δέν ἀγνοεῖ ἀσφα­λῶς τίς ἀνάγκες μας, οὔτε ἀποκλείει τή μέριμνα ὁ Χριστός. Δέν ἀνέχεται ὅ­μως αὐτή νά γίνεται ἐρήμην τοῦ Θεοῦ. Ὁ αἰ­ώνιος λόγος του χαραγμένος μέ τήν πένα τοῦ ἀδελφοθέου Ἰακώβου μᾶς θυμίζει πολύ ρεαλιστικά ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι μία ἀτμίδα «ἡ πρός ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα δέ καί ἀφανι­ζο­μένη» (Ἰα 4,14). Εἶναι ἀνόητο νά μᾶς τυφλώνει ἡ ἀλαζονεία γιά τίς ἐπιτυχίες μας ἤ νά μᾶς ἀγχώνει ἡ ἀποτυχία. Κι εἶναι φρόνιμο νά προγραμματίζουμε πάντοτε μέ τήν προϋπόθεση «ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ» (Ἰα 4,15), πού δίνει στήν προσωρινότητα τή διάσταση τῆς αἰωνιότητας.
  Ἀδελφέ μου, μπῆκες στή νέα χρονιά μέ ἀγωνίες καί προσδοκίες. Πρίν σέ παρασύρει ἡ δίνη τῆς καθημερινό­τητας, σκέψου· πῶς ἀξιολογεῖς τά θέματά σου; Πῶς προγραμματίζεις τή μέρα σου; Ποῦ δίνεις τήν προτεραιότητα;

Στέργιος Ν. Σάκκος