Διαβάζοντας τά συναξάρια τῶν Ἁ­γί­ων συχνά συναντοῦμε μία ἐπιγραμματική φράση, λεπτομέρεια θά ἔλεγε κα­νείς, στή ζωή τους: «Γεννήθηκε ἀπό εὐ­σεβεῖς γονεῖς» ἤ «ἐκ θεοφιλῶν γονέων φὺς» ἤ «ἐκ προγόνων τὴν εὐσέβειαν διδαχθείς».
  Τά πνευματικά παλέσματα, βέβαια, τό μαρτύριο, ἡ προσωπική ἄ­σκηση -ζυμωμένα μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ- ἑλκύουν τό στεφάνι τῆς ἁγιότητας, ἀλλά ὁ συναξαριστής ἐπιμένει νά δίνει αὐτή τήν πληροφορία: «ἐκ παιδὸς γεωργήσας ζωὴν τὴν κρείττονα». Ἴσως γιατί ἡ καταβολή καί ἡ ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἀγωγή κατέχει σημα­ντική θέση στήν πορεία ἑνός ἀν­θρώπου. Χωρίς νά εἶναι ἀπόλυ­τη προϋ­πό­θεση, εἶναι μιά μεγάλη εὐ­καιρία πού μπορεῖ νά ἀξιοποιήσει κάθε ψυχή, πού τῆς δόθηκε γιά τόν ἁγιασμό της.
  «Ἐκ θεοσεβῶν γονέων καταγόμενος». Κάθε φορά πού διαβάζω τόν βίο κάποιου Ἁγίου, σκοντάφτω σ᾽ αὐτήν τή λεπτομέρεια. Ἕνα ἐπίθετο τῶν γονέων πού δημι­ουργεῖ θαυμασμό, ἔλεγχο καί ἀπορία. Θαυμασμό, γιατί λιτά, χω­ρίς παιδαγωγικές ἀναλύσεις, προσδιορίζεται κά­­τι πολύ σπουδαῖο στή ζωή ἑνός ἀν­θρώ­που, πού συντελεῖ στήν ἁ­γιότητά του. Ἔλεγχο, διότι στά συναξάρια ἀπα­ντοῦμε χαρακτηρισμούς ὅπως «ἀπό εὐ­σεβεῖς, θεοφιλεῖς, ἐνάρετους γονεῖς» κι ὄχι «ἀπό κα­λούς, μορφωμένους, καθωσπρέπει γονεῖς». Καί τέλος ἀπορία: Ἐξέλιπε στίς μέρες μας ἡ εὐ­σέβεια τῶν γο­νέων, γι᾽ αὐτό σπανίζει ἡ ἁγιότητα τῶν παιδιῶν;
  «Ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς». Στήν οἰκογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος ἀπό τήν εὐ­θύνη γιά τήν πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Ἀναγνωρίζεται ἀπό ὅ­λους ὅτι «πρῶτο καί μέγιστο ἀγαθό» εἶ­ναι ἡ ἀγωγή τοῦ παιδιοῦ καί ὅτι τά παιδιά εἶναι ἱερή παρακαταθήκη. Τί σημαίνει ὅμως γιά τούς σύγχρονους γονεῖς «πετυχημένο παιδί»; Κατά βάθος ἐπιθυμοῦμε πλούσια ἤ ἐνάρετα παιδιά; «Γιά νά ἀπαλλαγοῦν τά παιδιά ἀπό διάφορα ἐσωτερικά προβλήματα, δέν εἶ­ναι ἀρκετές οἱ συμβουλές, οἱ ἐξανα­γκα­σμοί, ἡ λογική καί οἱ ἀπει­λές. Ἡ δι­όρθωση γίνεται μέ τόν ἐξαγιασμό τῶν γονέων. Γίνετε ἅγιοι καί δέν θά ἔχετε κανένα πρόβλημα μέ τά παιδιά σας»*.
  Ἰδιαίτερα στήν ἀποπροσανατολισμέ­νη ἐποχή μας, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ἀληθινά εὐσεβεῖς γονεῖς πού νά μεταδίδουν τήν πίστη στά παιδιά τους ἀβίαστα, χαρούμενα, ἐλεύθερα. Ἀπό «γο­νεῖς πού θά δοθοῦνε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ»*. Καί τί πιό τιμητικό ἀλήθεια γιά ἕναν γονιό, νά ὑποσημειώνεται στήν ἱ­στορία τοῦ παιδιοῦ του: «καταγόμενος ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς».

Εὔφημη Μπούτσικου-Ρίζου

Ἰατρός

"Ἀπολύτρωσις", Αὐγ.-Σεπτ. 2022

* Ἀπό τό βιβλίο «Βίος καί Λόγοι Γέροντος Πορ­φυρίου».