Δικαίωμα καί ὑποκρισία

Σχόλιο στήν ἐπικαιρότητα

abortion  Πολιτισμός! Καυχιόμαστε -ἰδιαίτερα στή Δύ­ση- γιά τόν πολιτισμό μας, γιά τήν ποιότητα τῆς ζωῆς μας, γιά τίς κοι­νωνικές κατακτήσεις μας καί τήν κα­το­χύρωση τῶν δικαιωμάτων μας. Καυ­χιόμαστε κι αὐτή ἡ καύχηση μᾶς ἔχει τυ­φλώσει. Καί δέν βλέ­πουμε γιά ποῦ γλι­στράει ὁ δρόμος πού πήραμε...
  Ἄν ἄνοιγαν γιά λίγο τά μάτια μας καί κοι­τούσαμε μέ πιό καθαρό μυαλό τί γί­νεται γύρω μας, ἴσως τό θέαμα νά μᾶς ξάφνιαζε. Ἴσως τό πλῆθος τῶν γυναι­κῶν -κυρίως- πού κατέκλυσαν τούς δρό­μους στίς Η.Π.Α. -ἀλλά καί τίς παγκό­σμι­ες ὀθόνες μας- μέ τίς δυνατές φω­νές καί τίς ἄναρθρες κραυγές τους, μέ τά ὀργισμένα πρό­σωπα καί τά ἐκκω­φαντικά συν­θήματά τους, ἴσως, λέω, ὅλα αὐτά νά μᾶς συνέ­φε­ραν.
  1974: ἡ Ἀμερική νομιμοποιεῖ τίς ἐκ­τρώσεις. Ξέφρενος ἐνθουσιασμός στόν γυναικεῖο κόσμο. Ἀνησυχία στούς συ­ντη­ρητικούς κύκλους. Καθη­συ­­χα­στικές οἱ δηλώσεις: Δέν θα κινδυνεύουν πιά οἱ γυναῖκες ἀπό ἐπισφαλεῖς μεθόδους, τά πρά­γ­­ματα θά γίνονται πλέον ἐπιστη­μο­νικά. Δέν θά κατα­φεύ­γουν στήν αὐτο­χειρία οἱ ἀπελπισμέ­νες νέες. Καί τελικά θά μειωθοῦν οἱ ἐκτρώσεις, γιατί ὅ,τι νο­μιμοποιεῖται, λέει, ἀμβλύ­νεται...
  Σήμερα, 48 χρόνια μετά, οἱ προβλέ­ψεις καί οἱ ἐφησυχασμοί πῆγαν περί­πα­το. Οἱ στατιστικές σέ ὅλες τίς χῶρες πού ἀκολούθησαν τήν ἀπόφαση τῆς Ἀ­μερι­κῆς καί ἄλλαξαν τή νομοθεσία τους καί θεωρώντας τήν ἔκτρωση ὄχι ποινικό ἀδί­κημα καί φόνο ἐκ προμελέτης ἀλλά νό­μιμο δικαίωμα τῶν γυναικῶν, εἶναι συ­ν­τρι­­πτι­κές. Χιλιάδες τά βρέφη πού δολο­φο­νοῦ­νται. Χιλιάδες οἱ γυναῖκες πού σκο­τώνουν μέσα τους μαζί μέ τά παιδιά τους καί τή μητέρα καί στραγγαλίζουν τό μητρικό φίλτρο. Χι­λιάδες τά προ­βλη­μα­τικά παιδιά πού μεγαλώνουν σάν μο­να­δι­κοί κυρί­αρ­χοι τῆς γονεϊκῆς ἀγάπης καί μεταβάλ­λο­νται σέ ἐγωκεντρικούς συζύ­γους πού, καί στήν ὑποψία ὅτι ὁ σύ­ντρο­φός τους δέν εἶναι διατε­θει­μέ­νος νά τούς κάνει τά κα­πρίτσια, δέν δι­στάζουν νά δολοφο­νοῦν ὄχι ἀνυπερά­σπιστα βρέφη -αὐτό δέν λο­γαριάζεται πιά γιά φόνος- ἀλλά τά ἴδια τά ...ἀγα­πώμενα (!) πρόσω­πα.
  2022: ἡ Ἀμερική κηρύσσει παρά­νο­μες τίς ἐκτρώσεις. Πανδαιμόνιο διαμαρ­τυριῶν, μέσα καί ἔξω ἀπό τίς Η.Π.Α.. Κυ­ρίαρχο ἐπιχείρημα τῶν ἐξανιστα­μέ­νων διαδηλωτριῶν: «Δικαίωμα στό σῶμα μας ἔχουμε μόνο ἐμεῖς». Πιό ἀπίστευτη ὑ­πο­κρισία σέ πολιτισμένους ἀνθρώ­πους δέν ἔχει ἐμφανιστεῖ! Προσπερ­νοῦν -ἠθε­λη­μένα βέβαια- οἱ σύγχρονες Μήδει­ες τό γεγονός ὅτι αὐτό τό ὁποῖο τούς δόθηκε τό δικαίωμα νά φιλοξενοῦν στά σπλάχνα τους δέν εἶναι σῶμα τους οὔτε ἐξάρτημα τοῦ σώματός τους. Δι­καίωμα στό σῶμα τους ἔχουν γιά τό πῶς θά τό χρησιμο­ποι­ήσουν. Ἄν θά τό σεβαστοῦν ἤ ἄν θά τό δώσουν βορά στά ἐξευτελιστι­κά πάθη τά δικά τους καί τῶν ἀνδρῶν. Ὥς ἐκεῖ. Ἀπό κεῖ καί πέ­ρα, ὅταν φθά­νουν νά κυοφο­ροῦν μία νέα ζωή, τά δικά τους δικαιώ­ματα περιορίζονται ἀπό τά δικαιώματα τοῦ ἐμ­βρύου. Πόσο πολιτι­σμένος πρέπει νά εἶσαι πιά γιά νά τό ἐν­νοήσεις καί νά τό ἀποδεχτεῖς αὐτό; Τό μόνο πού ἀρκεῖ εἶ­ναι ἁπλά νά ἔχεις πα­ραμείνει ἄν­θρω­πος. Δυστυχῶς ὅμως αὐ­τοῦ τοῦ εἴδους ὁ πο­λιτισμός ἐξέλιπεν ἀπό τόν σύγ­χρο­νο πο­λιτισμένο κόσμο μας.
  Βέβαια ἡ παραφροσύνη μας δέν στα­ματᾶ ἐδῶ. Προχωρᾶ καί σέ πιό ἀνή­κου­στο ἐπίπεδο. Ὅταν σκοτώνεις ἕνα παιδί μέ ἐπιστημονική μέθοδο καί ἐκ τοῦ ἀ­σφαλοῦς -ἐφόσον ἐκεῖνο δέν ἔχει κανέ­ναν καί τίποτα νά τό ὑπερασπίσει γιατί βρίσκεται ἐγκλωβισμένο μέσα στά σπλά­χνα τοῦ δολοφόνου του- εἶσαι ἀ­πελευ­θερωμένη γυναίκα, πού χωρίς ἀ­νούσιες ἀναστολές προχωρᾶς στή ζωή κάνοντας ἐλεύθερα καί ἄφοβα τίς ἐπι­λογές σου. Ὅταν ὅμως σκοτώνεις τά παι­διά σου ὄχι ὡς ἔμβρυα ἀλλά ἐκτός μήτρας, γίνεσαι ὁ ἀ­πο­διοπομπαῖος τρά­γος δημοσιογρά­φων, συλλόγων, δικα­στῶν, δικηγόρων, καί ὅ­λου τοῦ πλα­νήτη! Ἠχεῖ ἀκόμη στ’ αὐτιά μας ἡ κατα­κραυγή ὅλων τῶν Ἑλ­λήνων γιά τή μάνα ἀπό τήν Πάτρα πού κατηγορεῖται ὅτι μέ μέθοδο καί σύστημα σκότωσε καί τά τρία ἀνήλικα παιδιά της.
  Γιατί τόση ἀδικία; Ἤ καλύτερα γιατί τόση ὑποκρισία; Καί οἱ δυό δέν ἀσελ­γοῦν στό μητρικό τους φίλτρο; Καί οἱ δυό δέν ξεριζώνουν ἀπό μέσα τους ὅ,τι πιό ἱερό ὑπάρχει στόν κόσμο; Καί οἱ δυό δέν βά­ζουν πάνω ἀπό τή ζωή τοῦ παι­διοῦ τους τόν ἑαυτό τους, τό δικαίωμά τους νά ζή­σουν μέ ἤ χωρίς παιδιά; Καί στίς δύο περιπτώσεις μιλᾶ­με, στήν οὐσία, γιά δολοφόνους. Γιατί αὐτή ἡ ἄνιση ἀντιμετώ­πιση;

Κρής

"Ἀπολύτρωσις", Αὐγ.-Σεπτ. 2022