Μηνύματα ἀπό τήν Α´ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή
Προορισμός μας ὁ ἁγιασμός (Α΄ Θε 4,7)
Οἱ λιγοστοί πρῶτοι χριστιανοί στούς ὁποίους ἀπευθύνει τήν Ἐπιστολή του  ὁ ἀπόστολος Παῦλος ζοῦσαν στήν κοσμοπολίτικη εἰδωλολατρική κοινωνία τῆς Θεσσαλονίκης, ὅπου ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία καί γενικά τά σαρκικά πάθη ὀργίαζαν. Γι᾽ αὐτό μέ ἔμφαση καί ἀγωνία ὁ ἀπόστολος Παῦλος τούς θυμίζει τήν κλήση καί τόν προορισμό τους, πού εἶναι ὁ ἁγιασμός: «Οὐ γὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ, ἀλλ᾿ ἐν ἁγιασμῷ» (4,7).
Γνώρισμα τοῦ ἀνθρώπου πού ἀφήνει τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καί ἐντάσσεται στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ καθαρή ζωή. Δέν μπορεῖ νά ὀνομάζεται χριστιανός ἕνας πού μολύνει τόν ἑαυτό του μέ ἁμαρτωλές πράξεις ἤ ἐπιθυμίες ἤ καί σκέψεις ἀκόμη (βλ. Μθ 5, 28). Οἱ Θεσσαλονικεῖς, ἐφόσον ἀνταποκρίθηκαν στό θεϊκό κάλεσμα καί θέλησαν νά συμμετάσχουν στό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, σημαίνει ὅτι ἑκούσια ἀποφάσισαν νά ἐγκαταλείψουν τήν κατάσταση τῆς ἀκαθαρσίας, ὅπου τούς εἶχε ὁδηγήσει ἡ εἰδωλολατρία, καί νά ζήσουν μία ἁγία ζωή. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ἔλαμψαν καί προβλημάτισαν καί τούς εἰδωλολάτρες μέ τήν ἁγνή τους συμπεριφορά.
Σήμερα θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι γίνεται μιά ἐκστρατεία τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιά τήν προβολή τῆς αἰσχρότητας καί τήν ἐξαφάνιση τῆς ἁγνότητας. ῾Η ἐποχή μας εἶναι πράγματι πανσεξουαλική. Ὁ θεῖος νόμος συχνά καταπατεῖται καί οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν ἀσύστολα. Θεωροῦν τή διαφθορά καί τή διαστροφή ἐξέλιξη καί πρόοδο, ἐνῶ τήν ἁγνότητα κατεστημένο καί ὀπισθοδρόμηση. Ὅμως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ξεκάθαρος: «Φεύγετε τὴν πορνείαν» (Α´ Κο 6,18). Δέν λέει ἁπλῶς ἀπομακρυνθεῖτε, ἀλλά «μετὰ σπουδῆς ποιεῖσθε τὴν ἀπαλλαγήν», παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Χρυσόστομος. Θέλει ὁ ἀπόστολος μέ κάθε τρόπο νά κρατήσει τούς χριστιανούς μακριά ἀπό τήν πορνεία. Μέ τό αἰσχρό αὐτό ἁμάρτημα ἀποκόπτονται ἀπό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί βλάπτουν καί τό δικό τους σῶμα. Ἡ ᾿Αποκάλυψη γράφει ὅτι ἀνάμεσα στούς ἄλλους ἁμαρτωλούς πού θά ριχθοῦν στήν καιόμενη λίμνη θά εἶναι καί οἱ πόρνοι (21,8).
῎Ισως διερωτηθεῖ κανείς: Εἶναι δυνατόν νά τηρηθεῖ ἡ ἁγνότητα καί ἡ ἁγιότητα μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο πού ὄχι ἁπλῶς ἀμνηστεύει τήν ἁμαρτία, ἀλλά καί μέ κάθε τρόπο ἐξωθεῖ σ᾿ αὐτήν; Ὁ πανάγαθος Θεός καί πατέρας μας ποτέ δέν θά ζητοῦσε κάτι τό ἀκατόρθωτο. Κι ἔπειτα, δίνοντας τό Πνεῦμα του τό ἅγιο προσφέρει μιά πολυτιμότατη βοήθεια στούς πιστούς, ὥστε νά μποροῦν νά τηροῦν τό θέλημά του καί νά ζοῦν μέ ἁγιασμό. ῞Οπως ἕνα βάρος σηκώνεται μέ πολύ μεγαλύτερη εὐκολία μέσα στό νερό, ὅπως οἱ ἀστροναῦτες στή σελήνη σηκώνουν βάρη πού δέν θά μποροῦσαν νά τά σηκώσουν στή γῆ, διότι ἐκεῖ διαφέρουν οἱ νόμοι τῆς βαρύτητας, ἔτσι καί οἱ πιστοί, ὅταν ἔχουν στήν καρδιά τους τό Πνεῦμα τό ἅγιο, ζοῦν μέσα στή σφαίρα τῆς χάριτος καί μποροῦν νά φυλάξουν τήν ἁγνότητά τους, ὅσο δυσκατόρθωτο κι ἄν φαίνεται αὐτό.
῾Η ἁγνότητα εἶναι ἡ ὀμορφιά τῆς ψυχῆς, ἡ λεβεντιά τοῦ κορμιοῦ, ἡ διαύγεια τῆς σκέψεως, ἡ λάμψη τῶν ματιῶν, ἡ εὐγένεια τῆς καρδιᾶς, ἡ ἁρμονία τῆς ὕπαρξης, ἡ μεγαλύτερη περιουσία μέ τήν ὁποία μᾶς προίκισε ὁ Θεός. Ὅσοι διατηροῦν τήν ἁγνότητά τους εἶναι ψυχές ἡρωικές καί ἀξιοθαύμαστες, πού σάν τούς τρεῖς Παῖδες μέσα στό καμίνι μποροῦν νά νικοῦν τήν πυρκαγιά τοῦ πειρασμοῦ.
Ἡ ἱκανοποίηση τῆς γενετήσιας ἐπιθυμίας ἐπιτρέπεται ἀπό τόν νόμο τοῦ Θεοῦ μόνο μέσα στόν γάμο, ὅπου οἱ δύο γίνονται «σάρκα μία». Ἀλλά καί ὅσοι προχωρήσουν στόν γάμο ἔχουν ὑποχρέωση νά μείνουν πιστοί καί σώφρονες μέχρι τόν τάφο. Τό ἁμάρτημα τῆς μοιχείας εἶναι τόσο φοβερό, ὥστε ἀποτελεῖ καί τόν μοναδικό λόγο γιά τόν ὁποῖο ὁ Κύριος ἐπέτρεψε τή διάλυση τῆς οἰκογένειας. ῞Ο,τι εἶναι ἡ πορνεία γιά τούς ἀγάμους, τό ἴδιο εἶναι ἡ μοιχεία γιά τούς ἐγγάμους. Θά καταδικάσει ὁ Θεός πόρνους καί μοιχούς (βλ.῾Εβ 13,4).
῾Ο Θεός μᾶς ἔκανε μία τόσο μεγάλη τιμή! Κατέστησε τήν ὕπαρξή μας κατοικητήριο τοῦ ἁγίου Πνεύματος (βλ. Α´ Κο 6,19).᾿Οφείλουμε κι ἐμεῖς νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς δωρεᾶς, νά κρατήσουμε καθαρό τόν ναό τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τό σῶμα μας, καί νά μήν τό μολύνουμε μέ τήν πορνεία, ἀλλά καί μέ κάθε ἄλλη πονηρή καί ἀκάθαρτη σκέψη πού λερώνει τό πνεῦμα μας καί διώχνει ἀπό τήν ψυχή μας τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
῞Οσοι ἀνήκουμε στήν ᾿Εκκλησία δέν ἀνήκουμε πλέον στόν ἑαυτό μας, εἴμαστε τοῦ Θεοῦ! Αὐτό βέβαια δέν καταργεῖ τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου, ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος ἑκούσια ἐντάχθηκε στό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας. ῎Ημασταν αἰχμάλωτοι, δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας. Κι ἦρθε ὁ Χριστός, σταυρώθηκε, ἔχυσε τό αἷμα του καί μᾶς ἀγόρασε γιά τόν ἑαυτό του. Δέν ἔδωσε χρήματα οὔτε ἄλλα πολύτιμα πράγματα ἀλλά τό ἴδιο τό αἷμα του, τοῦ ὁποίου ἡ ἀξία εἶναι ἀνυπολόγιστη (βλ. Α´ Πέ 1,18-19). Καί μᾶς ἐξασφάλισε ἔτσι τή δυνατότητα, ἄν τό θέλουμε, νά γίνουμε δικοί του δοῦλοι (βλ. Ρω 6,16-22).
Μέσα στό σύγχρονο κύμα τῆς διαφθορᾶς εἶναι ἀνάγκη νά σταθοῦμε ὄρθιοι, νά ἀγωνισθοῦμε ἐνάντια στό ἁμαρτωλό φρόνημα τοῦ κόσμου, ὥστε νά ἀσφαλίσουμε τήν ψυχική μας ἐλευθερία, τήν οἰκογενειακή μας ἁρμονία, τήν κοινωνική πρόοδο καί προπάντων νά ἑλκύσουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Στέργιος Ν. Σάκκος