«Ἐμεῖς κοιτᾶμε πρός τήν Ἑλλάδα»
Παρασκευή καί ὥρα ἕκτη... Νεοελληνική Λογοτεχνία μέ τό Β2 καί τά παιδιά δηλώνουν πολύ κουρασμένα ἀπό ὅλη τήν ἑβδομάδα. Μπαίνω μέ ἐνθουσιασμό καί χαμόγελο στήν αἴθουσα, κρατώντας μόνο κάποιες φωτοτυπίες στά χέρια μου.
-Καλησπέρα, παιδιά! Τί κάνετε;
-Θά γράψουμε τέστ; μέ ρωτοῦν πανικοβλημένα.
-Ναί, θά μποροῦσε κι ἔτσι νά τό πεῖ κάποιος! Μετά τήν ἐπιστολή τοῦ Ἰνδιάνου Σιάτλ στόν πρόεδρο τῶν Η.Π.Α.*, πού μελετήσαμε τήν προηγούμενη φορά, σήμερα θά ἤθελα νά σχολιάσουμε μαζί μία ὁμιλία ἑνός σύγχρονου Ἰνδιάνου, πού θά ἐλέγξει κάτι ἄλλο!
-Ποῦ τή βρήκατε, κυρία; Μεταφρασμένη;
-Ὄχι, τό καταπληκτικό εἶναι ὅτι ὁ σημερινός Ἰνδιάνος μιλάει... τήν ἑλληνική γλώσσα! Τήν ἄκουσα στό διαδίκτυο καί τήν ἀπομαγνητοφώνησα, γιατί πραγματικά μέ ἐντυπωσίασε. Θά διαβάσουμε κάποια ἀποσπάσματά της καί στό τέλος θά τήν ἀκούσουμε ὁλόκληρη. Εἶναι συγκλονιστικές οἱ ἀλήθειες πού εἶπε... Τά λόγια του ταιριάζουν πολύ μέ τήν ἐπέτειο τῆς 25ης Μαρτίου πού θά γιορτάσουμε σέ λίγες μέρες, ἀλλά καί μέ τή γιορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, μιά καί ὁ Ἰνδιάνος εἶναι ἱεραπόστολος καί ἐπίσκοπος Ἄσσου Μεξικοῦ καί ὀνομάζεται Τιμόθεος!
-Ἐπίσκοπος; Πῶς ἔγινε;
-Εἶναι μεγάλη καί θαυμαστή ἡ ἱστορία του. Ἦταν πολύ μικρός, ὅταν γιά πρώτη φορά εἶδε τόν ἐπίσκοπο τῆς Κύπρου Μακάριο. Ρώτησε τότε καί ἔμαθε ὅτι ὑπάρχει ἡ Ὀρθοδοξία καί αὐτή εἶναι ἡ «μάνα Ἐκκλησία».
-Πόσο χρονῶν εἶναι τώρα;
-Μή βιάζεστε, θά λυθοῦν πολύ γρήγορα ὅλες οἱ ἀπορίες σας. Διαβάζω: «Εἶμαι νεαρός, γιατί ἔχω 23 χρόνια πού γεννήθηκα στήν κολυμβήθρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐδῶ καί 23 χρόνια, σέ ἕνα κομμάτι γῆς πού ὀνομάζεται Μακεδονία, ἦρθα ἐγώ ἀπό τή Λατινική Ἀμερική, γιά νά φέρω τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας στά δικά μου μέρη. Ἀλλά ὅμως γιατί ἤρθαμε ἐδῶ; Καί γιατί βρισκόμαστε στήν Ἑλλάδα; Γιά νά βλέπουμε καλά καί νά καταλαβαίνουμε καλύτερα καί νά κατανοήσουμε τό Εὐαγγέλιο, πρέπει νά στεκόμαστε πάνω στούς ὤμους τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί πάνω στά κόκκαλα τά βγαλμένα τῶν Ἑλλήνων τά ἱερά... Ἀφῆστε με νά σᾶς μιλήσω σήμερα καί νά σᾶς ὑπενθυμίσω μέ ὅλο τόν σεβασμό, μέ ὅλη τήν ἀγάπη, τί σημαίνει Ἑλλάδα».
-Μά, πῶς ξέρει τόν Ἐθνικό μας Ὕμνο;
-Ἐμένα μοῦ ἄρεσε πού ξέρει καί τή Μακεδονία μας!
-Καί πόσο εὐγενικά μιλάει, «ἀφῆστε με νά σᾶς θυμίσω»... Γιατί ἐμεῖς τό ἔχουμε ξεχάσει.
-Ναί, παιδιά... Ἀκοῦστε καί τί ἄλλο λέει: «Ἐμεῖς κοιτᾶμε πρός τήν Ἑλλάδα, δέν ξέρω ὅμως πρός τά ποῦ κοιτᾶνε οἱ Ἕλληνες... Μήν προσβάλλετε τόν Ἑλληνισμό! Μήν προσβάλλετε τήν Ἑλλάδα! Μή βάζετε, παρακαλῶ, νερό στό κρασί! Στῶμεν καλῶς! Ἡ Ἑλλάδα εἶναι τό κέντρο τῆς πίστεως».
-Κυρία, πῶς ξέρει τόσο καλά τά ἀρχαῖα ἑλληνικά;... «Στῶμεν καλῶς» τί σημαίνει;
-Τό λέει καί ὁ ἱερέας στήν ἐκκλησία.
-Ναί, σημαίνει «νά σταθοῦμε καλά, νά προσέχουμε δηλαδή». Διότι ἀναρωτιέται πρός τά ποῦ κοιτᾶνε οἱ Ἕλληνες! Ἀκοῦστε: «Αὐτός ὁ Ἰνδιάνος μέ τά σχιστά μάτια, ἐγώ... δέν πηγαίνω στή Ρουμανία, δέν πηγαίνω στή Ρωσία, ἔρχομαι ἐδῶ, γιατί ἐδῶ μέ μία γιαγιά ὀνομαζομένη Καλλιόπη στό Αἰγάλεω ἔμαθα νά κάνω τόν σταυρό μου. Ἐδῶ μέ ἕναν παππού ἔμαθα νά λέω τό «Πιστεύω» καί νά λέω τό «Πάτερ ἡμῶν». Καί ὅταν λέμε «ἀπ᾿ τά κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τά ἱερά», τό λέμε μέ τήν καρδιά, γιά νά μήν εἶναι ἀνάγκη αὔριο ἐμεῖς οἱ ξένοι, ἐμεῖς οἱ Ἰνδιάνοι, διότι ἐγώ εἶμαι Ἰνδιάνος, νά ᾽ρθῶ ἐγώ μέ ἀναμμένο φανάρι, σάν τόν Διογένη, γιά νά ψάξω Ἕλληνα μέσα στούς Ἕλληνες».
-Πώ, πώ, κυρία... Καί τόν Διογένη ξέρει!...
-Καί λέει νά μήν ἔρθει καί ψάχνει μέ φανάρι. Σάν αὐτό πού διαβάζαμε προχτές στά Ἀρχαῖα...
-Καί κάτι ἀκόμα ζητάει ἀπό τούς Ἕλληνες: «Νά κληρονομήσετε στά παιδιά σας ὄχι ἕνα χάρτη, ἀλλά μιά πατρίδα. Ὄχι ἕνα χάρτη πού περιορίζει τήν Ἑλλάδα σέ σύνορα, ἀλλά μιά πατρίδα πού εἶναι Ἑλληνισμός καί Ὀρθοδοξία μαζί. Νά κληρονομήσετε ὄχι ἕνα σπίτι στά παιδιά σας, ἀλλά μία ἑλληνική οἰκογένεια... Καί νά μήν ξεχνᾶτε ἀπό ποῦ προέρχεστε καί ποῦ εἶστε, γιά νά ξέρετε καί πρός τά ποῦ πηγαίνετε. Αὐτή ἡ πατρίδα, αὐτή ἡ Ἑλλάδα, αὐτή ἡ δική σας Ἑλλάδα, πού εἶναι δική μου Ἑλλάδα, διότι ἐδῶ παίρνω τό φῶς τῆς ἀλήθειας. Ζήτω ἡ Ἑλλάδα! Ζήτω ἡ Ὀρθοδοξία! Ζήτω ὁ Ἑλληνισμός! Πάντα μπροστά, ποτέ πίσω... Εὐχαριστοῦμε Ἑλλάδα, εὐχαριστοῦμε Ὀρθοδοξία, εὐχαριστοῦμε πού μᾶς φωτίσατε καί μᾶς πλουτίσατε!».
-Ἐμεῖς εὐχαριστοῦμε! φωνάζουν τά παιδιά καί ξεσποῦν σέ χειροκροτήματα.
Μυστικά συνομιλῶ μέ τόν Σεβασμιώτατο: «Εὐχαριστοῦμε, σεβασμιώτατε Τιμόθεε... πού εἴπατε τόσα πολλά μέσα σέ λίγες λέξεις, πού μᾶς θυμίσατε τί θησαυρό κρατᾶμε στά χέρια μας, πού μᾶς ἀφυπνίσατε ἀπό τόν ὕπνο τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ ἐφησυχασμοῦ». Κοιτῶ τά φωτεινά ζευγάρια μάτια πού καρφώνονται πάνω μου καί περιμένουν...
-Παιδιά, σήμερα τό μάθημα μᾶς τό ἔκανε ἕνας ἰνδιάνος ἐπίσκοπος... Θά ἤθελα τίς φωτοτυπίες πού σᾶς ἔδωσα νά τίς διαβάσετε στό μεσημεριανό ἤ στό βραδινό τραπέζι μαζί μέ τούς γονεῖς καί τά ἀδέλφια σας. Εἶναι λόγια πού πρέπει νά ἀκούσουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες, γιά νά ξυπνήσουμε καί νά ἀγωνιστοῦμε νά φυλάξουμε ὅ,τι μᾶς παραδόθηκε μέ δάκρυ καί μέ αἷμα: Ἑλλάδα καί Ὀρθοδοξία. Μήν τό ξεχάσετε ποτέ αὐτό τό μάθημα!
-Κυρία, λέει ὁ Σωκράτης, ἐγώ σκέφτηκα νά γράψω στόν Σεβασμιώτατο καί νά τοῦ πῶ πόσο μοῦ ἄρεσαν ὅσα μᾶς εἶπε.
-Κι ἐγώ, κυρία, θά ἤθελα νά τοῦ γράψω καί νά τοῦ πῶ ὅτι μέ ἐντυπωσίασε πού ξέρει τόσα πολλά γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν Ὀρθοδοξία.
-Κι ἐγώ...
-Κι ἐγώ...
Ὁ ἐνθουσιασμός κυριαρχεῖ.
-Ὡραῖα, παιδιά, ἀφοῦ τό θέλετε, αὐτή θά εἶναι καί ἡ ἐργασία μας γιά τήν ἑπόμενη φορά. Θά διαβάσουμε τίς ἐπιστολές σας. Μήν ξεχάσετε τήν προσφώνηση «Σεβασμιώτατε»... Κι ἀφοῦ συγκεντρώσουμε ὅλες τίς ἐπιστολές καί τίς ὀργανώσουμε, θά τίς στείλουμε στό Μεξικό. Τί λέτε;
-Ναί, γιά νά ποῦμε ὅτι δέν ξεχνοῦμε τήν ἱστορία μας. Ἀφοῦ ἡ Ἑλλάδα ἔδωσε τά φῶτα της σέ ὅλο τόν κόσμο, κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νά φυλάξουμε τήν πίστη καί τήν πατρίδα μας.
-Μακάρι, παιδιά, κάτι ἀπό ὅσα εἶπε νά τό χαράξουμε βαθιά μέσα μας! Θά τόν ἀκούσουμε τώρα καί στό σχετικό βίντεο**. Καί σέ λίγες μέρες πού θά γιορτάσουμε τή λευτεριά μας, νά τό φωνάξουμε μέ τήν καρδιά μας μαζί μέ τούς ἁπανταχοῦ Ἕλληνες: Ζήτω ἡ Ὀρθοδοξία! Ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας!

Μ.Ε.Χ.

"Ἀπολύτρωσις", Μάρτ. 2023

* Ἰνδιάνος Σιάτλ, «Ἕνα παλιό μήνυμα γιά τόν σύγχρονο κόσμο». Κείμενα Ν. Λογοτεχνίας, Β΄ Γυμνασίου.
** https://www.youtube.com/watch?v=z5iGfMnfvLs.