Δέν θά εἶχα ποτέ τήν τόλμη νά ζητήσω
νά ἔρθεις Ἐσύ νά μέ συναντήσεις.
Δέν θά εἶχα τήν τόλμη…
Ὁ Συμεών ὁ Θεοδόχος μέ ἐγκαρδίωσε.
Καί τά δικά μου γόνατα παράλυτα,
τά χέρια μου ἰσχνά,
βαριά ἡ ἐκφύλισή μου
ἀπό τά ἄνομα καί περιττά.
Πῶς νά ὁδεύσω τή Βασιλική ὁδό;
Ποῦ βακτηρία γιά νά στηριχτῶ;
Ἐσένα ἐναγώνια ἐδῶ καί τώρα προσδοκῶ.
Τήν ἀτονία μου καί τήν ἀθυμία μου
νά ἀναζωογονήσεις,
τούς ἄρρυθμους κτύπους τῆς καρδιᾶς
νά συντονίσεις.
Ἐσένα ἐναγώνια ἐδῶ καί τώρα προσδοκῶ.
Μία συνάντηση ὁρόσημο νοσταλγῶ,
πρίν τόν ἐπίλογο τῆς ζωῆς μου ὀλέθριο βιώσω.
                           Γ. Δ.