Τήν τελευταία εἰκοσαετία, στήν ἀρχή τοῦ χρόνου, δίνεται μεγάλη δημοσιότη­τα στό δημογραφικό πρόβλημα τῆς Ἑλ­λά­δας, μέ ἀφορμή τήν ὅλο καί μεγαλύ­τερη μείωση τῶν γεννήσεων καί τήν αὔ­ξηση τῶν θανάτων στή χώρα μας. Ἔ­χει καθιερωθεῖ πλέον ἄτυπα ὡς μία «μαύρη ἐπέτειος», ἀφοῦ κάθε νέα χρονιά πα­ρου­­σι­ά­ζεται νέα μείωση τοῦ πληθυσμοῦ. Τό δημογραφικό χρόνο μέ τόν χρόνο ὀ­ξύ­νε­ται ἀκόμη περισσότερο, τείνοντας νά πά­ρει ἐφιαλτικές διαστάσεις, νά κα­τα­στεῖ δηλαδή ὁ ἐφιάλτης τῆς πατρίδας μας καί τῶν πολιτικῶν, πού προκαλοῦ­νται ἐ­πι­τέλους νά δράσουν!
  Ἐνδείξεις γιά νέο ἀρνητικό ρεκόρ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν γεννήσεων τό 2023 ἔ­χουμε ἀπό τά στοιχεῖα τῶν ληξιαρχείων τῆς χώρας μας καί τῆς ΕΛΣΤΑΤ. Οἱ γεννήσεις τοῦ 2023, 72.244, εἶναι ὁ χαμηλότερος ἀριθμός γεννήσεων ἀπό τό 1932! Ἡ Ἑλλάδα γερνάει ὡς χώρα καί ὁ πληθυσμός της συρρικνώνεται. Ὁ Ἑλ­λη­νι­­σμός μειώνεται, ἡ χώρα ἀφελληνίζεται!
  Εἴμαστε ἡ χώρα μέ τόν ὑψηλότερο δείκτη γήρανσης στήν Εὐρωπαϊκή Ἕ­νω­ση καί μία ἀπό τίς χῶρες μέ τή μεγαλύτερη μείωση τοῦ πληθυσμοῦ της. Τό δη­- μογραφικό μέ τίς διαστάσεις πού παίρ­νει καί τίς παρεπόμενες οἰκονομικές, κοινωνικές, ἠθικές, ἐθνικές καί ψυχολογικές ἐ­πιπτώσεις ἀποτελεῖ τή με­γαλύτερη πρό­- ­κληση γιά τήν πατρίδα μας σήμερα. Εἶναι ἡ πρώτη ἐθνική προ­τεραιό­τητα! Δέν ὑ­πάρχουν περιθώρια γιά ἀνα­βολές καί καθυστερήσεις. Εἴμαστε στή φάση «τέλος χρόνου»!
  Παρόλο πού ἀναγνωρίζεται ἡ ἐξαιρετική σοβαρότητα καί ἡ ἔξαρση τοῦ προβλήματος τήν τελευταία 20ετία, δέν ἔ­γιναν ἔγκαιρα ἀπό τήν Πολιτεία τά ἀ­πα­ραίτητα γιά τήν ἀνάσχεση καί συ­γκρά­τη­ση τῆς πληθυσμιακῆς μείωσης. Γιά νά εἴ­μαστε δίκαιοι, γίνονται λίγα, πο­λύ ἀργά! Ἡ σύσταση Ὑπουργείου Οἰκογένειας μέ «προίκα» τά παλιά προβλή­ματα καί «Γενικῆς Γραμματείας Δημογραφικῆς καί Στεγαστικῆς Πολιτικῆς» ἐντός τοῦ 2023 καί ἡ πρόσφατη αὔξηση τῶν ἐπιδομάτων γιά τά νεογέννητα παιδιά ἦταν ἡ ἀ­πά­ντη­ση στό πρόβλημα τῆς δημογρα­φικῆς συρ­ρίκνωσης τῆς πατρίδας μας. Δέν ἀρ­κοῦν αὐτά. Δέν ἀρκεῖ ἡ ἐπιδοματική πολιτική. Οὔτε οἱ καλές πρακτικές, πού ἐ­φαρμόζουν ἤδη σήμερα πολλοί Δῆμοι στήν Ἑλλάδα, εἶναι ἀρκετές. Δείχνουν τήν εὐαισθησία καί ἀνταπόκριση τῶν Δή­μων νά προσφέρουν, ἀφοῦ βιώνουν τό πρόβλημα, ἀλλά δέν μποροῦν νά συμβάλουν καθοριστικά στήν ἀντιμετώπιση ἑ­νός τόσο σοβαροῦ προβλήματος σέ το­πικό καί ἐθνικό ἐπίπεδο. Οὔτε τούς ἀ­παιτούμενους πόρους ἔχουν, οὔ­τε ἀποφασιστική ἁρμοδιότητα γιά νά χαράξουν δημογραφική πολιτική.
  Ἄν καί εἶναι γνωστή ἡ μακροχρόνια ἐπιδεινούμενη κατάσταση καί ἡ ἔξαρση τῆς μείωσης καί γήρανσης τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, δέν ἔχει γίνει ἀντικείμενο ἐπαρκοῦς μελέτης τόσο ἀπό δημό­­σιους ὅσο καί ἀπό ἰδιωτικούς φορεῖς, οὔτε καί ἡ γεωγραφική ἀποτύπωση τοῦ φαινομένου ἔχει μελετηθεῖ. Ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι στό 4% τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους (Ἀθήνα - Πειραιᾶς - Θεσσαλονίκη) κα­τοι­κεῖ ὁ μι­σός ἑλληνικός πληθυσμός! Γι’  αὐτό, παράλληλα μέ τά μέτρα ἀντιμετώπισης τῆς ὑπογεννητικότητας καί γήρανσης τοῦ πληθυσμοῦ, ἀπαιτεῖται καί ἡ προώθηση τῆς ἀποκέντρωσης.
  Γιά νά πραγματοποιηθοῦν βέβαια ὅ­λα αὐτά, χρειάζεται πρῶτα-πρῶτα ἡ πολιτική βούληση καί ἔπειτα ἕνα νέο ἀνα­πτυξιακό ὅραμα μέ σχέδιο δράσης ἀπό τούς ἁρμοδίους. Ὡστόσο, ἡ ἑλληνική Πολιτεία ἀντί νά λειτουργεῖ σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τοῦ Συντάγματος (ἄρθρο 21, §1 καί 5) καί νά προστατεύει τόν θε­σμό τῆς οἰκογένειας καί τοῦ γά­μου, καταστρατηγεῖ τό Σύνταγμα, ψηφίζοντας νόμο γιά δῆθεν δικαιώματα τῶν ὁμοφυλόφιλων στόν γάμο. Γι᾽ αὐτό τρο­πο­ποιεῖ τήν §1 τοῦ ἄρθρου 1350 τοῦ Ἀστικοῦ Κώ­δικα, περί τῶν ὅρων σύναψης γάμου, ὁ­ρίζοντας ὅτι «ὁ γάμος συ­νά­πτεται μετα­ξύ δύο προσώπων δια­­­φο­ρετικοῦ ἤ ἰδίου φύλου»! Ὅμως ὁ γάμος μόνον ὡς νόμι­μη ἕνωση καί συμβίωση δύο ἑτερόφυλων προσώπων ὑ­πηρετεῖ τή συνταγματική ἐ­πιταγή. Καί ὅπως πο­λύ εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ μακαριώτατος ἀρχιεπί­σκο­πος Ἀλ­βανίας κ. Ἀναστάσιος, «τό πα­ρά φύσιν δέν καθίσταται κατά φύσιν μέ νομικές διατάξεις».
  Μετά καί ἀπό αὐτό τό πλῆγμα στόν θεσμό τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας, τό μέλ­­λον τοῦ χρονίζοντος δημογραφικοῦ προ­­­βλήματος διαγράφεται ἀκόμη πιό δυσοίωνο. Τί μέλλει γενέσθαι;
  Τά ἐπί τριάντα ἔτη ἐξαιρετικά χαμη­λά ποσοστά γονιμότητας στήν πατρί­δα μας ἔχουν δημιουργήσει ἕνα ἔλ­λειμμα ἐ­νηλίκων καί ἐν δυνάμει γονέων, ἐνῶ ὁ ἀριθμός τῶν ἡλικιωμένων θά συνεχίσει νά αὐξάνεται. Σύμφωνα μέ ἐκτιμήσεις καί προβλέψεις γιά τίς μελλοντικές τάσεις, ὑποστηρίζεται ἀπό εἰδικούς ἐπιστήμονες ὅτι ἀκόμη καί ἄν ἡ γονιμότητα αὐ­ξη­θεῖ, δηλαδή, ἄν παρουσιάσει ἄνοδο ὁ μέσος ὅρος παιδιῶν ἀνά γυναίκα, οἱ γεννήσεις θά ἐξακολουθήσουν τουλάχιστον ἐπί τρεῖς δεκαετίες νά εἶναι ἀριθμητικά λιγότερες ἀπό τούς θανάτους. Συνεπῶς, ὁ πληθυσμός θά μειώνεται!
  Ἡ διαπίστωση αὐτή πρέπει νά ληφθεῖ ὑπ᾽ ὄψιν στή διαμόρφωση τῆς δη­μο­γραφικῆς πολιτικῆς σέ τοπικό, πε­ρι­­φε­ρειακό καί ἐθνικό ἐπίπεδο. Νά ληφθοῦν μέτρα στήριξης τῶν γεννήσεων καί τῆς οἰκογένειας σέ βάθος δεκαετι­ῶν. Παράλληλα ἐπικέντρωση τῆς δη­μο­γρα­φι­κῆς πολιτικῆς ὄχι μόνο στήν αὔξηση τῶν γεννήσεων, ἀλλά καί σέ δρά­σεις -μέ­τρα γιά τούς ἡλικιωμένους πού ὁ ἀριθμός τους ὅλο καί αὐξάνεται.

Γεώργιος Ἐλ. Κυρίζογλου

"'ΑποΛύτρωσις", Μάρ. 2024

Πηγές:
- ΕΛΣΤΑΤ.
- EUROSTAT.
- «Μείωση καί Γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ τῶν Δήμων στήν Ἑλ­λά­δα», ΙΤΑ, ΚΕΔΕ, Ἀθήνα, Ἰούλιος 2023.