Ἐξετάσεις Ἰουνίου καί διορθώνω κάποιες ἐκθέσεις τῆς Β´ Γυμνασίου. Τό θέ­μα εἶναι: «Ὑπάρχει σήμερα πραγματική φιλία καί ποιά θεωρεῖς γνωρίσματα τοῦ ἀληθινοῦ φίλου;». Ὁλοκληρώνοντας τή διόρθωση διαπιστώνω μέ πίκρα ὅτι τά περισσότερα παιδιά δέν πιστεύ­ουν στήν ἀληθινή φιλία, τή θεωροῦνε κάτι ἄπιαστο καί ἀπραγμα­τοποίητο... Σέ μία ἐ­πο­χή ἐγωκεντρική σάν τή δική μας, ἡ νε­α­­- νική ψυχή ἔχει τήν ἀνάγκη τῆς φιλίας. Μά ἡ ἀναζήτησή της τή γεμίζει συχνά μέ ἀπογοήτευση. Νά, πῶς τό ἀποτυπώνει αὐτό μία μαθήτριά μου στό χαρτί:
  «... Λυπᾶμαι πού τό παραδέχομαι, ἀλ­­λά τελικά πραγματική φιλία δέν ὑ­πάρ­χει! Καί ἀναφέρομαι στήν ἄνευ ὅρων φιλία, τήν ἀληθινή, τήν χωρίς ἀνταλλάγματα, τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη πού πιστεύ­εις πώς μπορεῖς νά βρεῖς... Ἀντί γι᾽ αὐ­τά, συνει­δη­τοποιῶ καί διαπιστώνω πώς πρα­γμα­τική φιλία δέν ὑ­πάρ­χει, ὑπάρχει συμ­­φε- ­ροντολογική καί ὑπό ὅρους... Ὑ­πάρχει ζήλια καί φθόνος γιά τή χαρά τοῦ ἄλλου, πού ὁ ἀνθρώπινος ἐγωισμός δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ. Φίλοι πολλοί, κάποιοι διαδικτυακοί, ἀλλά ἀπατηλοί... Πολύ ἀ­πογοη­τευτικό ὅλο αὐτό, εἰδικά ὅταν ἐ­μπι­- στεύ­εσαι ἀνθρώπους καί καταστά­σεις. Ἐγώ τό ἔκανα, καί δυστυχῶς βγῆ­κα χαμένη... Γι᾽ αὐτό πλέον, πιστεύω πώς σέ αὐτή τή ζωή μπορεῖ νά περιτριγυριζόμαστε ἀπό πολλούς ἀνθρώπους, ἀλλά στήν οὐσία πορευόμαστε μόνοι μας! Νιώθω τόσο μόνη... μακάρι αὐτό κάποτε νά ἀλλάξει!».
  Στενοχωριέμαι πού οἱ μαθητές μου δέν ἔχουν γεύση ἀληθινῆς φιλίας! Κι ἀρ­χίζω νά τούς μιλῶ σάν νά εἶναι μπροστά μου, καθώς βλέπω τά ὀνόματά τους πά­νω στά γραπτά…
  «Παιδιά, ἀληθινή φιλία ὑπάρχει! Δέν εἶναι κάτι ἄπιαστο! Τή γνώρισα, τή συνά­ντησα, τή γεύτηκα: σέ μία συντροφιά, σέ μία πλαγιά, σέ μία κατασκή­νωση... Τήν ἔνιωσα δυνατά μέσα στήν ὁμάδα, στό κατηχητικό, στή συντροφιά τοῦ Χριστοῦ. Ἔνιωθα τότε πολύ προνομιούχα ἔναντι τῶν ἄλλων παιδιῶν, πολύ πλούσια. Ναί, εἶχα καί ἔχω μέχρι σήμερα, ὄχι μία, ἀλλά πολλές φίλες. Εἶναι ἕτοιμες νά μέ ἀκούσουνε, νά καθίσουν δίπλα μου, νά σκουπίσουν τά δάκρυά μου, ἀλ­λά καί νά χα­ροῦν μέ τή χαρά καί τήν ἐπιτυχία μου. Φίλες ἀληθινές, μέ διάρκεια στόν χρόνο, ὄχι μέ... ἡμερομηνία λήξης. Φιλίες ἀκατάλυτες στόν χρόνο, πού δέν προδίδουν, δέν ἀπογοητεύουν, δέν πικραίνουν. Φιλίες, πού γίνονται ἀφορμή γιά ἀνέβασμα.
  Σήμερα, βέβαια, πολλές εἶναι οἱ προ­­­­κλήσεις γιά φίλους καί φίλες. Φιλίες πού συνάπτονται ταχύτατα μέ ἕνα «κλίκ» στόν ὑπολογιστή σου, μέ ἕνα like στό «ἔξυπνο» κινητό σου, ἀλλά μέ τήν ἴδια ταχύτητα καταστρέφονται ἤ καί ὁδηγοῦν συχνά στήν καταστροφή. Μία ἀληθινή σχέση δέν χτίζεται σέ μία ὀθόνη, δέν θεμελιώνεται σέ ἑτοιμόρροπα θεμέλια. Καί σέ ρωτῶ: Στ᾽ ἀλήθεια πῶς μπορεῖς νά κάνεις φίλη σου μία... φωτο­­­γραφία; Πῶς μπορεῖς νά συνάψεις φιλία μέ δύο μάτια πού δέν ἔχεις ἀντικρίσει ποτέ; Πῶς μπορεῖς νά ὀνομάζεις φίλους σου ὅλους αὐτούς τούς ἄγνωστους πού παρελαύνουν στό διαδίκτυο; Σέ ἀκούω νά λές: "Ἔχω 400 φίλους", "οἱ διαδικτυ­ακοί μου φίλοι"... Τουλάχιστον δῶσε ἕνα ἄλ­λο ὄνομα σ᾽ αὐτούς πού τυχαῖα καί χω­ρίς ἀναζήτηση γνωρίζεις μονάχα τό προ­φίλ...».
  Σωπαίνω ἀπότομα, κοιτάω γύρω μου, εἶμαι μόνη καί μπροστά μου τά γραπτά τῆς Β´ Γυμνασίου. Δέν μέ ἀκούει κανείς... Ἀλλά... ὄχι, δέν εἶμαι μόνη· μέ ἀ­­κούει ὁ Ἕνας καί μοναδικός Φίλος, ὁ Πα­τέρας. Τοῦ καταθέτω τίς ἀγωνίες μου γιά τήν Ἑλένη, τή Σοφία, τόν Ἀνέστη, τόν... γιά τά παιδιά πού μοῦ ἐμπιστεύτηκε καί φέτος.
  Στόν νοῦ μου ἔρχεται ἡ Ἰωάννα, πού μοῦ ἐμπιστεύθηκε τίς προάλλες πόσο χαίρεται γιά κάποιον «ἀληθινό» φίλο πού εἶχε γνωρίσει τυχαῖα στό διαδίκτυο. Κι ὅταν ἄρχισα νά τῆς μιλῶ γιά τούς κινδύνους πού ἐλλοχεύει μία τέτοια σχέση, μέ ἔκοψε ἀπότομα: «Μά, κυρία, αὐτός μέ νοιάζεται… Μέ ἀγαπάει… οἱ γονεῖς μου δέν ἐνδιαφέρονται γιά μένα ὅσο αὐ­τός...». Τότε νομίζω γιά πρώτη φορά σάν νά κατάλαβα τί ψάχνουν οἱ χιλιάδες νέοι καί νέες μέσα ἀπό μία ὀθόνη, πίσω ἀπό τά ψεύτικα, φιλτραρισμένα πρόσωπα: ἀναζητοῦν κάποιον νά τούς νοιάζεται, νά τούς φροντίζει. Ἀναλογίστηκα τήν αἰώνια ἀναζήτηση κάθε ἀνθρώπου γιά στοργή καί ἀγάπη, γιά μία ἀποκλειστική σχέση· τήν ἀναζήτηση τοῦ ἴδιου τελικά τοῦ Θεοῦ, πού γίνεται καί φίλος καί ἀ­δελφός μας. Αὐτόν τόν Θεό πού ἐξορίσαμε ἀπό τήν κοινωνία μας, ἀπό τίς οἰκογένειες καί τά σχολεῖα μας... Μυστικά εὔχομαι νά γνωρίσουν ὅλα τά παιδιά τήν ἀγάπη Του, νά γευτοῦν κάτι ἀπό τή φιλία πού χαρίζει ἡ δική Του συντροφιά. Κύριε ἐλέησον… ἔτι καί ἔτι... Ἀμήν.

Μ.Ε.Χ.

"Ἀπολύτρωσις"

Τεῡχος Ἰουνίου-Ἰουλίου 2024