Ὅταν ἡ πολιτική σιωπᾶ

  Τήν Κρήτη καί συγκεκριμένα τή μαρ­τυρική Κάνδανο εἶχε προγραμ­ματι­στεῖ νά ἐπισκεφθεῖ ὁ πρόεδρος τῆς γερ­μανι­κῆς δημοκρατίας Φράνκ Σταϊνμάιερ τήν 31η παρελθόντος Ὀκτωβρίου. Θά ἦταν ἡ πρώ­τη ἐπίσκεψη γερμανοῦ προ­έδρου στή μαρτυρική μεγαλόνησο. Ἀξιοσημεί­ωτη ἡ εἴδηση ὅτι τόν γερμανό πρόεδρο δέν θά συνόδευε ἡ πρόεδρος τῆς ἑλλη­νικῆς δημοκρατίας. Καθηγητής Πανεπι­στημίου μέ καταγωγή ἀπό τήν Κάνδανο, ὁ κ. Εὐτ. Παπαδοπετράκης, σέ ραδιο­φω­νική του συνέντευξη σχολία­σε: «Ἄν ἡ πρό­εδρος τῆς ἑλληνικῆς δη­μοκρατίας δέν παραβρεθεῖ σέ μιά τέτοια ἐπίσκεψη, γιά νά θέσει τό θέμα τῶν γερμανικῶν ὀ­φειλῶν καί ἐπανορ­θώσεων, τότε ποιός θά εἶναι ἐκεῖνος πού σέ μιά τόσο κρίσιμη στιγμή θά μπο­ρέσει νά θέσει εὐθέως τό "καυτό" αὐτό ἐρώτημα; Διότι καί θεσμι­κά νά τό πάρει κανείς, ἡ "χρυσή" αὐτή εὐκαιρία ἀνήκει στήν πρόεδρο τῆς δη­μο­κρατίας».
 politiki siopa Ἀλλά ἡ εὐκαιρία στήν Κάνδανο δέν χάθηκε. Στή θέση τῆς προέδρου μας, πού ἐ­πέ­λεξε τήν ἀ­που­­σία ἀντί τῆς εὐγε­νικῆς ἀντιπα­ρά­θεσης, ὀρθώθηκε ὁ μητροπο­λί­της Κισ­σάμου καί Σελίνου σεβα­σμιότατος Ἀμφιλόχιος. Μέ εὐγενικό τρόπο καί μέ προβολή τῆς πατροπα­ράδοτης κρητικῆς φιλοξενίας, μίλησε στόν γερμανό πρόε­δρο μέ τή γλώσσα τῆς ἀλήθειας καί ὄχι τῆς ἄθλιας δι­πλω­ματίας. Μεταφέρω με­γάλο ἀπόσπασμα ἀπό τήν προσφώνηση τοῦ μητροπο­λί­του:
  «Ἡ παρουσία σας σέ αὐτό τόν ἱστο­ρικό τόπο, τήν Κάνδανο, σηματοδοτεῖ μιά ἐπίσκεψη πολλῶν καί μεγάλων συμ­βο­λι­σμῶν... Θά μνημονεύσω τή μαρτυ­ρία καί τήν ὁμολογία ἑνός συμπατριώτη σας, γερ­μανοῦ συγγραφέα, ὁ ὁποῖος κατά τήν περίοδο τῆς μάχης τῆς Κρή­της ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς στρατιῶτες στήν Κρήτη. Αὐτός ἐπέστρεψε μετά ἀπό λίγα χρόνια, τό 1952, καί ἐπισκέ­φτηκε ξανά τήν Κρή­τη... Ἕνα σούρουπο βρέθηκε σέ ἕνα κοι­μη­τήριο πού ἦταν θαμμένοι οἱ γερμανοί στρατιῶτες. Ἐκεῖ, λέει, συνά­ντησε μιά μαυροφορεμένη κρητικιά γυναίκα πού ἄναβε κεριά στούς τάφους τῶν γερμα­νῶν στρατιω­τῶν. Τήν πλησία­σε καί εἶχε συζήτηση, πού τήν κατα­γρά­φει. Τοῦ εἶπε ἡ μαυρο­φορεμένη αὐτή ἡρωίδα κρητικιά γυναίκα ὅτι ἔχασε τόν ἄντρα της στή μά­χη τῆς Κρήτης καί τόν μοναχογιό της τό 1943 τόν μετέφεραν σέ στρατόπεδο συ­γκέντρωσης, ὅπου ἐκεῖ σκοτώθηκε. Καί συνεχίζει αὐτή ἡ Κρητι­κιά: "Ἀνάβω κεριά στούς τά­φους ἐδῶ τῶν γερμανῶν στρα­τι­ω­­τῶν, γιατί καί αὐ­τοί εἶχαν κάποιες μά­νες καί ἐπειδή οἱ μά­νες τους αὐτές δέν μποροῦν νά ἔρ­θουν νά τούς μνημο­νεύ­σουν καί νά τούς ἀνά­ψουν κεριά. Ἔτσι κι ἐγώ ἀνάβω τά κεριά ἀντί γιά τίς μάνες τους μέ τή σκέψη καί τήν πίστη ὅτι καί στό δικό μου τό παιδί κάποια μάνα θά τοῦ ἀνάβει κερί".
  Λίγες δεκαετίες μετά, τό 1974, ὁ τότε μητροπολίτης τῆς περιοχῆς ἐδῶ πού ἀ­νήκει καί ἡ μαρτυρική Κάνδανος, ὁ μη­τροπολίτης Κισσάμου καί Σελίνου Εἰ­ρηναῖος Γαλανάκης, ἀποφάσισε νά φιλο­ξενήσει τά ὀστά τῶν γερμανῶν στρατιω­τῶν σέ ἕνα ἱστορικό μοναστήρι, στή μονή τῆς Γωνιᾶς στό Κολυμπάρι..., μέχρι νά δημιουργηθεῖ τό νεκροταφεῖο, τό ὁποῖο βρίσκεται πιό πέρα, στό Μάλεμε.
  Αὐτή λοιπόν, κύριε πρόεδρε, εἶναι ἡ ψυχή τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία ξέρει νά ἀνοί­γεται καί ξέρει νά χωρεῖ ἀκόμα καί αὐ­τούς πού τῆς στέρησαν τά παιδιά της. Καί θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά πῶ ὅτι θά πε­ρίμενε ἡ κρητική ψυχή καί ἀπό τή χώ­ρα σας νά ἔχει τήν ἴδια ἀνοιχτοσύνη καί με­γαλοσύνη. Ὅμως ἀκόμα καί στά δύσκο­λα χρόνια, στά δύσκολα χρόνια τοῦ μνη­μονίου, εἴδαμε ὅτι ἡ χώρα σας ὄχι μόνο δέν συμπαραστάθηκε στή χώρα μας, ἀλ­λά ἔσπρωξε τήν Ἑλλάδα οὐσια­στικά στό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο. Ἡγέτες τῆς χώρας σας τότε συντέλεσαν νά περάσει ἡ Ἑλλάδα τά δεινά πού πέ­ρασε... Καί ἐ­πειδή στήν παρουσία σας στήν πρόεδρο τῆς ἑλληνικῆς δημο­κρατίας, πού θά πε­ριμέναμε νά ἦταν καί αὐτή σήμερα ἀνά­μεσά μας, εἴπατε ὅτι εἶστε δεσμευμένοι στήν ἱστορική σας εὐθύνη, θά μοῦ ἐπι­τρέψετε καί πάλι, μέ πολλή ἐκτίμηση καί σεβασμό (γιατί ἡ Κρήτη ξέρει νά σέβεται καί νά ἐκτιμᾶ τούς φιλοξενούμενούς της καί νά τούς θεωρεῖ δικούς της ἀνθρώ­πους) νά σᾶς πῶ ὅτι οἱ γερμανικές ἀπο­ζη­μιώ­σεις καί τό κατοχικό δάνειο δέν εἶ­ναι μιά ὑπό­θε­ση πού κλείνει καί ἕνα νο­μικό ζή­τημα, ἀλλά εἶναι μιά δέσμευση ἱ­στορικῆς εὐθύνης τῆς χώρας σας καί εἶ­­ναι ἠθική ἐπιταγή. Καί νομίζουμε ὅτι ἀπό ᾽δῶ, ἀπό τήν Κάνδανο, ὀφείλουμε αὐτό νά τό δια­κηρύξουμε.
  Καί πάλι μέ πολλή τιμή, μέ πολλή ἀ­γάπη καί μέ πολλή ἐκτίμηση σᾶς χαι­ρε­τίζουμε καί σᾶς καλωσορίζουμε στόν μαρ­τυρικό αὐτό τόπο καί σᾶς εὐχα­ρι­στοῦμε γιά τήν παρουσία σας ἀνάμεσά μας, ἡ ὁποία, ἐπαναλαμβάνω, εἶναι μιά παρουσία ὑψηλῶν συμβολισμῶν».
  Εἶναι ἐξαιρετικά παρήγορο, στή γενι­κευμένη παρακμή πού βιώνει ἡ σύγχρο­νη ἑλληνική κοινωνία, νά ἐμφανίζονται πρό­σωπα, τά ὁποῖα μέ σθένος καί ἀπο­φα­σι­στικότητα ὀρθώνονται ἔναντι ἐκ­προ­σώ­πων ἰσχυρῶν χωρῶν καί ἀπευ­θύ­νουν λό­γο θαρρετό χωρίς διπλωμα­τικές ὑ­πεκ­φυ­γές καί πολύ περισσότερο χωρίς δου­­λοπρέπεια, πού χαρακτηρίζει, δυστυ­χῶς, τούς πολιτικούς μας, ὑποτι­θέμε­νους προ- ­­ασπιστές τῶν δικαίων τοῦ ἔθνους μας.

Ἀπόστολος Παπαδημητρίου

Περιοδικό ῾῾Ἀπολύτρωσις῾῾,

Τεῦχος Δεκεμβρίου 2024