Ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, στήν ὁποία συναντᾶται ἡ Παλαιά μέ τήν Καινή Διαθήκη, θά ὑπενθυμίζει αἰωνίως τό θαῦμα τῆς ζωῆς πού κατασκεύασε καί προσέλαβε ὁ Δημιουργός, θά ἐξυμνεῖ τό μεγαλεῖο της καί θά ὑπαγορεύει στόν ἄνθρωπο τήν ὑποχρέωσή του νά τήν προστατεύει.
  Παρόλο πού ἡ ζωή εἶναι παροῦσα σέ κάθε γωνιά τοῦ σύμπαντος μέ τή μορφή τῆς κίνησης καί τῆς ἀέναης ἀλλαγῆς μορφῆς ὅσων περιέχει, ἐντούτοις ἡ ζωή μέ τή μορφή πού βρίσκεται στόν πλανήτη μας ἔχει μοναδικά χαρακτηριστικά: ἡ ὕλη ἔχει τήν ἱκανότητα νά αὐτοαναπαράγεται μέσῳ ἐξαιρετικά πολύπλοκων μηχανισμῶν καί νά μπορεῖ νά συνδυάζει τήν ἐξαιρετική εὐαισθησία μέ τήν ἀκατάβλητη δύναμη καί ἀντοχή. Ἕνα καί μόνο μικρό βλασταράκι εἶναι ἀρκετό γιά νά ἐπιδείξει αὐτό τόν μοναδικό συνδυασμό: ἕνας σπόρος ἄν βρεθεῖ μέσα στή γῆ ἤ μέσα στά βράχια ἤ κάτω ἀπό τήν ἄσφαλτο, ἔχει τή δύναμη νά ξεπροβάλει συντρίβοντας τούς πιό σκληρούς γρανίτες καί τήν ἴδια στιγμή νά εἶναι κάτι τόσο μικρό καί τόσο εὐαίσθητο πού, ἄν ἐλάχιστα τραβηχτεῖ, κόβεται· ἄν λίγο πατηθεῖ, λειώνει.
  Ἡ ζωή ὅμως στόν πλανήτη μας ἔχει νά ἐπιδείξει τήν τελειότερη ἔκφρασή της, πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος δέν διαθέτει μόνο τίς πιό πολύπλοκες βιολογικές λειτουργίες, ἀλλά κυρίως καί πάνω ἀπ᾽ ὅλα διαθέτει νοῦ καί συνείδηση, τά ὁποῖα, ἄν καί δέν μπορεῖ οὔτε νά ὁρίσει οὔτε νά κατανοήσει, τά χρησιμοποιεῖ γιά νά ἐρευνήσει τό φαινόμενο τῆς ζωῆς, νά ἀνακαλύψει τίς λειτουργίες του, νά ἐξερευνήσει τήν πολυπλοκότητά του καί νά θαυμάσει τό μεγαλεῖο του.
  Ἀπό τά πανάρχαια χρόνια ὁ ἄνθρωπος στάθηκε εὐλαβικά καί μέ δέος ἀπέναντι στό μυστήριο τῆς ζωῆς. Μπορεῖ νά μήν εἶχε πολλές γνώσεις γιά τίς λεπτομέρειες καί τούς μηχανισμούς της, ἀλλά ἀντιλαμβανόταν τή σημασία του γιά τήν ἴδια τήν ἐπιβί­ωση καί τήν εὐημερία του. Ἀγαποῦσε τή ζωή καί προσπαθοῦσε νά τήν προστα­τεύσει μέ ὁποιονδήποτε τρόπο μποροῦσε: τή συνέδεσε μέ θρησκευτικές τελετουργίες, τήν ἀσφάλισε μέ ταμπού καί ἀπαγορεύσεις καί χρησιμοποίησε κάθε πρό­σφορο μέσον γιά τήν ἀνάπτυξή της.
  Ἡ καθιερωμένη αὐτή ἀντίληψη, πού παρατηρεῖται σέ ὅλους τούς αἰῶνες στούς ὁποίους εἶναι γνωστή ἡ ἀνθρώπινη παρουσία στόν πλανήτη, ἄλλαξε τίς τελευταῖες μόλις δεκαετίες καί μάλιστα στόν «ἀναπτυγμένο» λεγόμενο δυτικό κόσμο. Ἀνάμεσα στίς ἄλλες παραδοξότητες καί ἀντινομίες τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου παρατηρεῖται καί ἡ ἑξῆς: Ὁ σύγχρονος δυτικός ἄνθρωπος ἐκφράζει τό ἀμέριστο ἐνδιαφέρον του καί λαμβάνει μέτρα προστασίας γιά κάθε μορφή ἔμβιας ζωῆς, ἰδιαίτερα ὅσων εἰδῶν ἀπειλεῖ ὁ ἴδιος μέ ἐξαφάνιση, καί τήν ἴδια ἀκριβῶς στιγμή φθάνει στό σημεῖο νά γίνεται ἀπολύτως ἐχθρικός πρός τήν ἀνθρώπινη ζωή. Μία ἐχθρότητα πού δέν ἐκφρά­ζε­ται μόνο μέ τήν ἀδιαφορία, ἐξαιτίας τῆς ὁποίας καταδικάζονται ἑκατομμύρια ἄνθρω­ποι στήν πείνα, στήν ἀρρώστια, στή δυστυχία καί στόν θάνατο ἀλλά καί μέ τή δι­εκ­δίκηση τοῦ ἀπάνθρωπου δικαιώματος τῆς ἐν ψυχρῷ ἀφαίρεσης τῆς ἀνθρώ­πι­νης ζωῆς καί μάλιστα στήν πιό ἀνυπεράσπιστη μορφή της, τήν ἐμβρυϊκή. Μιά θυ­σία προσφορά στόν βωμό τῆς ἡδονῆς καί τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν. Ἔτσι βρίσκει κανείς στίς ἴδιες κοινωνίες θεσμούς καί νόμους οἱ ὁποῖοι μέ βαριές ποινές ἐπιβάλλουν προστασία διαφόρων ζωικῶν ὀργανισμῶν καί τήν ἴδια στιγμή διαφυλάττουν ἀπρόσβλητο τό «δικαίωμα» στήν καταστροφή τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς!
  Οἱ ἀντιλήψεις τῶν ἀνθρώπων βέβαια μπορεῖ νά ἐπιλέγουν ὁποιονδήποτε αὐτοκτονικό δρόμο ἐπιθυμοῦν, ἀλλά ὁ ἀψευδής καί θεόπνευστος λόγος τῆς ἁγίας Γρα­φῆς καταγράφει αὐθεντικά τό θεῖο θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ. Σέ ἀνάλογη ἐποχή παι­­δοθυσιῶν ἐξέφρασε τόν ἀποτροπιασμό του μέ τά προφητικά χείλη τοῦ Ἰερεμία: «(Τίς θυσίες τῶν παιδιῶν σας) οὐκ ἐνετειλάμην οὐδὲ διενοήθην ἐν τῇ καρδίᾳ μου» (19,5). Καί ὄχι μόνον αὐτό! Μέ τήν ἐνανθρώπησή του ἔγινε ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός ἔμβρυο, βρέφος, νήπιο, παιδίον, ἔφηβος, νέος ἄνδρας ἁγιάζοντας καί ἀσφαλίζο­ντας ὅλα τά στάδια τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Καί ὡς βρέφος παραδόθηκε ἀπό τή μητρική ἀγκαλιά καί πάλι πίσω ἐκεῖ πού ἀνῆκε, στή θεϊκή, ὡς «προσφέρων καὶ προ­σφερόμενος», ὅταν τόν ὑποδέχθηκαν στόν Ναό τοῦ Θεοῦ ἡ θεσμική ἱεροσύνη μέ τόν ἐφημε­ρεύοντα ἱε­ρέα, καί ἡ χαρισματική προφητεία μέ τόν πρεσβύτη Συμεών καί τήν προ­φήτιδα Ἄννα.
  Ὅσο ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου βρεφοκρατεῖται καί ὅσο ἡ παναγία Μητέρα του τιμᾶται ὡς μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν, ἡ ἀξία τῆς μητρότητας καί τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς θά ἀσφαλίζεται ἀπό τή θεϊκή πρόνοια, ἀκόμη καί ἄν ὅλες οἱ σκοτεινές δυνάμεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἀγωνίζονται μέ μανία νά τήν καταστρέψουν μέ κάθε τρόπο!
  Ἡ Ζωή καί ὁ Ἄνθρωπος εἶναι πλασμένα ἀπό τόν Χορηγό τῆς ζωῆς μέ τή μοναδική δύναμη καί ἱκανότητα νά καταργοῦν τήν ἀνυπαρξία καί νά καταπατοῦν τόν θάνατο! Ἡ ἄρνηση αὐτῆς τῆς δωρεᾶς θά ἔχει μέ βεβαιότητα καταστροφικές συνέπειες.

Ἀθανάσιος Γ. Παπαρνάκης

Περιοδικό "Ἀπολύτρωσις",

Τεῦχος Φεβρουαρίου 2025