Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά ὑποδεχτοῦμε τόν Κύριο, πού ἔρχεται νά ὑπομείνει τό ἑκούσιο Πάθος του: «Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, ὑπαντήσωμεν ᾄσμασιν, ὁ γὰρ Κτίστης ἔρχεται σταυρὸν καταδέξασθαι...». Μᾶς καλεῖ νά συμπορευ­θοῦμε μαζί του: «Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ...». Καί ἡ ψυχή μας εἶναι πόθους γεμάτη... Νά Τόν ἀκολουθήσουμε! Ἀνακόπτουν ὅμως τήν πορεία μας, στέκονται ἐμπόδια στίς ἐπιθυμίες μας τό φρόνημα τῆς σάρκας, πού κουβαλᾶμε μέσα μας, ὁ κόσμος, πού ἀσκεῖ καθημερινά ἰσχυρή ἐπιρροή ἐπάνω μας, οἱ μέριμνες τοῦ βίου.
  Ἀρωγός στήν ἀδυναμία μας ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία. Προσφέρει τίς ἱερές Ἀκολουθί­ες της σάν ἕνα ὄχημα, πού μᾶς ἀνεβάζει στή σφαίρα τοῦ οὐρανοῦ, πού ὁδηγεῖ τήν ψυχή μας κοντά, πολύ κοντά στόν Κύριο... Κι ἐνῶ ἐμεῖς, νικημένοι ἀπό τά πάθη καί τήν ἕλξη τῆς γῆς, ἀδυνατοῦμε νά πλησιάσουμε τόν νυμφώνα του, ἡ Ἐκκλησία μέ τίς κατανυκτικές Ἀκολουθίες της μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά πορευτοῦμε μαζί του· μέ τά Μυστήριά της μᾶς βοηθᾶ ν᾿ ἀποκτήσουμε ἔνδυμα ἄξιο τοῦ θείου νυμφῶ­νος.
  Δέν εἶναι, λοιπόν, ἀδύνατο γιά τήν ταλαίπωρη ψυχή μας νά ἱκανοποιήσει τή βα­θύ­τερη ἐπιθυμία της, νά πλησιάσει τόν πανάγιο Νυμφίο. Ἀρκεῖ ν᾿ ἀκούσει τή συμβουλή τῆς μάνας Ἐκκλησίας στό ξεκίνημα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας: «Ρᾳθυμίαν ἄ­πωθεν ἡμῶν βαλώμεθα....».Ἄς διώξουμε μακριά μας τή ραθυμία! Αὐτή φράζει τόν δρόμο πρός τόν Θεό.
  «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα, ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥᾳθυμοῦντα....», ὑπενθυμίζει ἡ Ἐκκλησία σέ κάθε Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου. Μᾶς παρακινεῖ νά κάνουμε διάλογο μέ τή ράθυμη ψυχή μας: «Τί ραθυμεῖς, ἄθλια ψυχή μου;... Γιατί ἀσχολεῖσαι μέ τά πρόσκαιρα;...». Βάζει στά χείλη μας καί μιά ἐναγώνια προσευχή: «Ἀπό τῆς ψυχῆς τή ραθυμία νύσταξα, νυμφίε Χριστέ, καί δέν ἔχω ἀναμμένη τή λαμπάδα τῶν ἀρε­τῶν... Ἀλλά, Δέσποτα, μήν κλείσεις γιά μένα τά σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν σου...». Γιά νά μήν κλείσει καί γιά μᾶς ἡ πόρτα τῆς οὐράνιας βασιλείας, γιά νά μή βρεθοῦμε ἀνέτοιμοι στήν ὑποδοχή τοῦ Νυμφίου, χρειάζεται ἐπειγόντως ἀνάνηψη καί ἐγρήγορ­ση.
   Μέ τήν Ἐκκλησία του ὁ νυμφίος Χριστός ἁπλώνει τό χέρι του σέ μᾶς. Ἄς μή ρα­­θυμήσουμε νά τοῦ δώσουμε κι ἐμεῖς τό δικό μας. Μόνοι μας δέν τά καταφέρνου­­με, σκοντάφτουμε σέ τόσα ἐμπόδια... Μαζί του ὅμως μποροῦμε νά φτάσουμε ὥς τή χαρά τῆς Ἀνάστασης!

"Ἀπολύτρωσις", Ἀπρίλ. 2025