Ταξιδευτές μέσα στό χῶρο καί τό χρόνο μέ τήν κιβωτό τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀγκαλιάζουμε τό ἐδῶ καί τό ἐκεῖ, τό τώρα καί τό πάντα μέ τή θεία Λειτουργία καί τή μνήμη τῶν ἁγίων μας. Σέ κάθε γωνιά τῆς μίας, ἁγίας καθολικῆς καί ἀποστολικῆς ᾿Εκκλησίας τιμοῦμε τά ἁγιασμένα παιδιά τοῦ Θεοῦ καί γίνεται κοινή πατρίδα μας τό ἅγιο δισκοπότηρο ὅπου ἑνωνόμαστε.
 Στίς 11 ᾿Ιουνίου μαζί μέ τούς ἁγίους Βαρνάβα καί Βαρθολομαῖο, τούς ἀποστόλους τοῦ 1ου αἰώνα, προβάλλουν μπροστά μας καί οἱ κινέζοι νεομάρτυρες. Τέτοια μέρα τό 1900 ἔδωσαν τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ κρατώντας στά κίτρινα χέρια τους τή σκυτάλη τῆς ἱερῆς φρυκτωρίας τοῦ Πνεύματος στήν ἀχανή Κίνα. Στή στείρα ἀσιατική γῆ ὁ ζηλωτής ἱεραπόστολος ἀρχιμανδρίτης ᾿Ιννοκέντιος Φιγκουρόφσκυ ἔρριξε τό σπόρο τῆς ἀλήθειας. Μέσα στά δισεκατομμύρια τῶν βουδδιστῶν, κομφουκιανιστῶν καί ταοϊστῶν, μιά χούφτα ἄνθρωποι -ἑπτακόσιοι περίπου- ἀγκάλιασαν τήν ἁγία ᾿Ορθοδοξία μας.
 Στό Πεκίνο ὑψώθηκαν ναοί, ὀργανώθηκε βιβλιοθήκη, ἱδρύθηκε τυπογραφεῖο. ᾿Αθόρυβα καί ταπεινά σάν τό ὁλόδροσο ποτάμι, σάν τή μικρή ζύμη, σάν τοῦ σιναπιοῦ τόν κόκκο ἡ βασιλεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἁπλωνόταν. Σταθεροί οἱ κινέζοι ἀδελφοί μας σκόρπιζαν τό φῶς καί σέ ἄλλες ψυχές. Πῶς νά ἀντέξει ὅμως ὁ ἐχθρός τῆς ἀλήθειας καί τοῦ καλοῦ τήν προσφορά τῆς ζωῆς; Φοβερός διωγμός ξεσηκώνεται. Διωγμός πού θυμίζει τά πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ καί χαρακτηρίζεται «διοκλητιάνειος». Οἱ διῶκτες ἦταν ἐπαναστάτες πυγμάχοι, οἱ γνωστοί Μπόξερς, οἱ ὁποῖοι ξέσπασαν μέ λύσσα ἐναντίον τῶν λίγων ὀρθοδόξων. Μέ προσχεδιασμένες κινήσεις πυρπόλησαν τούς ἱερούς ναούς, ἔκαψαν τήν πολύτιμη βιβλιοθήκη καί τό τυπογραφεῖο καί κατέστρεψαν ὅ,τι διέθετε τό ἱεραποστολικό ὀρθόδοξο κέντρο. Σέ ἐλάχιστο χρόνο ἔγιναν στάχτη ὅλα ἐκεῖνα πού μέ μόχθο στήθηκαν γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ.
 ῾Ο εὐλαβής ἱερέας Θεοφάνης Τσή βρέθηκε στό κέντρο τῆς μανίας τῶν ἐχθρῶν. Μαζί του ὁμολογητής καί ὁ ὀκτάχρονος γιός του ᾿Ιωάννης. Οἱ διῶκτες ἀκρωτηρίασαν τό μικρό παιδί καί, καθώς τό βασάνιζαν ἀλύπητα, τό προκαλοῦσαν φωνάζοντας·
 -᾿Αρνεῖσαι τό Χριστό;
 -῎Οχι, ποτέ! ὁμολογοῦσε μέ γενναιότητα.
 -Προσκυνᾶς τό Βούδδα;
 -῎Οχι, ποτέ! ἀπαντοῦσε τό ἀνυποχώρητο χριστιανόπουλο. Μέ γλυκό χαμόγελο πού ἀντανακλοῦσε τήν εἰρηνική του καρδιά ὁ παιδομάρτυρας ᾿Ιωάννης, στό κατώφλι τοῦ 20οῦ αἰώνα, πέταξε ἀπό τήν ῎Απω ᾿Ανατολή γιά τήν αἰωνιότητα. ᾿Εκεῖ ὁ Βαλεριανός, ὁ Κήρυκος, ὁ Μάμας καί ὅλα τά μικρά παιδιά πού μαρτύρησαν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ θά τόν ὑποδέχθηκαν μέ εὐφροσύνη, γιά νά συντονίζουν ἀντάμα τόν αἶνο τῶν χειλέων τους μέ τόν ἀσίγαστο ὕμνο τῶν ἀγγέλων.
 ῾Ο κατηχητής Παῦλος Βάν ὑπέμεινε φρικτά βασανιστήρια. ῎Εκανε πράξη αὐτά πού δίδασκε στήν κατήχηση ἀφήνοντας λαμπρό παράδειγμα συνέπειας καί σταθερότητας. Καί μαζί τους κι ἄλλοι πολλοί· ἡ ῎Ιγια Βέν, ὁ Ματθαῖος Χάι-Κουάν, οἰκογένειες ὁλόκληρες -περίπου 220 πιστοί- μαρτύρησαν σέ κεῖνον τόν φοβερό διωγμό κι ἔγιναν ἡ ἀπαρχή πού πρόσφερε ὁ λαός τους στόν ζωντανό Θεό. ῏Ηταν τά πρῶτα εὐωδιαστά λουλούδια τῆς κίτρινης φυλῆς, πού μέ τό δικό τους χρῶμα πλούτισαν τήν ὡραιότητα τοῦ Παραδείσου.
 Οἱ ὀρθόδοξοι μάρτυρες τῆς μακρινῆς μας Κίνας διατρανώνουν τήν οἰκουμενικότητα τῆς ᾿Εκκλησίας μας, καί μ᾿ ἕναν μυστικό τρόπο συνδέουν τήν ἱστορία τους μέ τούς μάρτυρες ὅλης τῆς γῆς καί ὅλων τῶν ἐποχῶν. Μεγάλοι καί μικροί, ἐπίσημοι καί ἀνώνυμοι οἱ ἀδελφοί τῆς ἀσιατικῆς γῆς μᾶς συγκινοῦν, μᾶς ἀφυπνίζουν καί μᾶς ἐμπνέουν.

᾿Ιχνηλάτης

Ἀπολύτρωσις 62 (2007) 168-169