Τήν 27η Ἰανουαρίου τιμοῦμε τή μνήμη τῶν θυμάτων τῆς ναζιστικῆς θηριωδίας. Τό ὁλοκαύτωμα, ὅπως ἐπικράτησε νά λέγεται, εἶχε ὡς θύματα κυρίως Ἑβραίους στήν καταγωγή πολίτες ἀπό διάφορες εὐρωπαϊκές χῶρες, ὄχι ὅμως ἀποκλειστικά καί μόνο Ἑβραίους. Ἀρκετοί ἦσαν καί οἱ τσιγγάνοι πού ἔπεσαν θύματα τῆς ἀρρωστημένης ἰδεολογίας, ἡ ὁποία πρέσβευε τήν πάσῃ θυσίᾳ διατήρηση τῆς καθαρότητας τῆς ἀρείας φυλῆς.
  Βέβαια, εἶναι ἀρκετοί ἐκεῖνοι πού ἀμφισβητοῦν ὅτι οἱ λόγοι τῆς γενοκτονίας ἦσαν φυλετικοί καί ἐπιχειροῦν μιά βαθύτερη ἀνάλυση. Ἔτσι, ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ γερμανοί ἐθνικιστές θεωροῦσαν ἐν πολλοῖς ὑπεύθυνους γιά τήν οἰκονομική δυσπραγία τῆς χώρας τους τούς ἄπληστους Ἑβραίους, διότι κυριαρχοῦσαν στήν οἰκονομική ἀγορά στηρίζοντας τούς ἀγγλογάλλους ἐχθρούς τους. Ἴσως, λοιπόν, τά κίνητρά τους νά ἦσαν πιό πεζά, καί συγκεκριμένα ἡ κάρπωση τῶν περιουσιῶν τῶν πολλῶν πλούσιων Ἑβραίων.
  Καθ᾿ ὅλη τή διάρκεια τῆς τραγωδίας ἡ χριστιανική Δύση, μέ κορυφαῖο τόν πάπα, τήρησε ἔνοχη σιωπή. Μόλις μετά τόν πόλεμο τόλμησαν μέ δυσκολία νά ψελλίσουν κάποια συγγνώμη. Ἄλλωστε δέν ἦσαν ἄγνωστες οἱ ἐθνοκαθάρσεις στούς Εὐρωπαίους. Εἶχαν προηγηθεῖ ἡ ἐξόντωση τῶν Ἐρυθρόδερμων τῆς Ἀμερικῆς καί μεγάλου ἀριθμοῦ Ἀφρικανῶν μέσῳ τοῦ δουλεμπορίου. Ἀντίθετα, στήν πατρίδα μας, μέ τήν τόσο διαφορετική παράδοση, ὁ λαός ἔσπευσε νά προστατεύσει τούς διωκόμενους καί κάποιους κατάφερε νά σώσει. Ἄλλοτε μέ πλαστές ταυτότητες -ἰδίως στήν Ἀθήνα μέ πρωτοβουλία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Δαμασκηνοῦ καί τοῦ διοικητοῦ τῆς ἀστυνομίας Ἔβερτ-, ἄλλοτε μέ τήν ἀπόκρυψη μέσα στά σπίτια τους -ἰδίως στή Θεσσαλονίκη ἀλλά καί ἀλλοῦ. Ἐμεῖς δέν εἴμαστε σήμερα σέ θέση νά νιώσουμε τί κίνδυνο διέτρεξαν ὅσοι ἀνέλαβαν τήν ἀπόκρυψη ἑνός διωκόμενου Ἑβραίου. Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς ἑλληνορθόδοξης παράδοσης, τήν ὁποία σήμερα οὐκ ὀλίγοι περιφρονοῦν. Ἀξίζει ὅμως νά τονίσουμε ὅτι κάποιοι Ἑβραῖοι πέθαναν στά στρατόπεδα συγκεντρώσεως τραγουδώντας τόν ἑλληνικό ἐθνικό ὕμνο. Οἱ λαοί δέν ἔχουν τίποτε νά χωρίσουν μεταξύ τους· ἄλλοι στήνουν τείχη καί ἐξάπτουν τίς ἀντιθέσεις καί τό μίσος.
  Τό ζητούμενο μέχρι σήμερα εἶναι ὁ πραγματικός ἀριθμός τῶν θυμάτων τῆς θηριωδίας. Οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν ἐπιβάλει διεθνῶς τόν ἀριθμό τῶν ἕξι ἑκατομμυρίων. Εὐρωπαῖοι ἱστορικοί ὅμως, πού δέν εἶναι εὔκολο νά κατηγορηθοῦν γιά φιλοναζιστικά αἰσθήματα, περιορίζουν τόν ἀριθμό τῶν θυμάτων στά δύο ἑκατομμύρια. Μέ τήν ἐκτίμηση αὐτή, βέβαια, δέν μετριάζεται τό ἀποτρόπαιο ἔγκλημα πού ἐπιτέλεσε ἕνας ὁλόκληρος λαός, καί ὄχι μόνο κάποια πρόσωπα πού χώρεσαν στά ἑδώλια τοῦ δικαστηρίου τῆς Νυρεμβέργης. Ἀποκαθίσταται ὅμως ἡ ἱστορική ἀλήθεια. Διότι ὁ διεθνής Σιωνισμός ἐκμεταλλεύτηκε στό ἔπακρο καί ἐξακολουθεῖ νά ἐκμεταλλεύεται τό ὁλοκαύτωμα γιά τή στήριξη τῆς πολιτικῆς του. Κάθε ἀντίθεση πρός τήν πολιτική αὐτή ἐπισύρει τή συκοφαντία τοῦ ἀντισημιτισμοῦ, ὥστε νά φιμώνονται οἱ τολμητίες μέ τήν κατηγορία ὅτι ὑπερασπίζονται ὁλοκληρωτικές ἰδεολογίες. Ἄν ὁ ἀριθμός τῶν θυμάτων τοῦ ὁλοκαυτώματος εἶναι πράγματι δύο ἑκατομμύρια, τότε ὁ ἀριθμός τῶν θυμάτων (Ἀρμενίων καί Ἑλλήνων) τῆς γενοκτονίας τῶν Νεοτούρκων εἶναι μεγαλύτερος. Καί ὅμως ἐλάχιστοι διεθνῶς γνωρίζουν γιά τή γενοκτονία αὐτή, ἀφοῦ ὥς πρόσφατα δέν ὑπῆρχε ἀρμενικό κράτος, ἐνῶ ἡ ἑλληνική βουλή ἀναγνώρισε τή γενοκτονία μέ ἀπαράδεκτη καθυστέρηση καί εἶναι ὑπόλογη ἔναντι τῶν θυμάτων.
  Ὁ διεθνής Σιωνισμός εἶχε τήν οἰκονομική δύναμη νά ἐπιβάλει διεθνῶς τήν ἀνάμνηση τῆς γενοκτονίας. Καί ἡ δύναμη αὐτή ἐνισχύθηκε κατά πολύ μετά τήν ἐπίτευξη τοῦ κυριότερου στόχου του, τήν ἵδρυση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ. Ἔτσι καταφέρνει νά βραβεύονται ἐκεῖνοι πού προβάλλουν τό ὁλοκαύτωμα στή μεγάλη ἤ στή μικρή ὀθόνη, σέ γραπτά κείμενα ἤ σέ διεθνεῖς ἐκδηλώσεις. Γι᾿ αὐτό, βέβαια, δέν θά μποροῦσε νά τούς κατηγορήσει κανείς. Τήν πολιτική τους προωθοῦν. Ὅμως ὅλοι οἱ δημιουργοί τέχνης καί οἱ δῆθεν ἀμερόληπτοι κριτές, πού συγκινοῦνται ἀκόμη ἀπό τό ὁλοκαύτωμα, δέν δείχνουν τήν δια εὐαισθησία καί γιά τή σύγχρονη ἀνθρώπινη τραγωδία. Αὐτή κατά κανόνα συγκαλύπτεται, γιά νά μή γνωρίζουν οἱ πολίτες τῶν οἰκονομικά ἀνεπτυγμένων χωρῶν τά δράματα πού ἐκτυλίσσονται διεθνῶς λόγῳ τῆς ἀπληστίας τῶν ἰσχυρῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων κυριαρχοῦν ἑβραϊκά οἰκονομικά συμφέροντα. Μιά τέτοια στάση μαρτυρεῖ τήν ὑποδούλωση ὅλων τῶν θεσμῶν στή δύναμη τοῦ χρήματος.
  Ἀκόμη, ὅλοι αὐτοί οἱ πολυπραγμονοῦντες ἐπιλεκτικοί συντηρητές τῆς ἱστορικῆς μνήμης ἀρνοῦνται νά δοῦν ὅτι τό Ἰσραήλ μιμεῖται σέ ἀρκετά σημεῖα τήν πολιτική τῶν σφαγιαστῶν του. Εἶναι ἀπόδειξη οἱ σφαγές στό Λίβανο καί οἱ καθημερινοί φόνοι Παλαιστινίων, μέ μοναδικό σκοπό νά διαθέτει τό Ἰσραήλ σέ λίγες δεκαετίες μόνο Ἑβραίους. Καί ὅταν οἱ λαοί-θύματα ἀντιδροῦν ἀπεγνωσμένα μέ ἐπιθέσεις αὐτοκτονίας, χαρακτηρίζονται ἀπό ὅλους ἐνορχηστρωμένα ὡς τρομοκράτες. Τό νέο τεῖχος τοῦ αἴσχους ὀρθώνεται, καί καμιά διαμαρτυρία διεθνῶς. Ὁ διαπρεπής ἑβραῖος πυρηνικός ἐπιστήμων Μαρντοχάι Βανούνου εἶναι φυλακισμένος ἀπό τό 1986, ἐπειδή ἔφερε στή δημοσιότητα στοιχεῖα γιά τό πυρηνικό ὁπλοστάσιο τοῦ Ἰσραήλ· ὅμως οἱ «γενναῖοι» Ἀγγλοαμερικανοί ψάχνουν ἀκόμη στό Ἰράκ γιά καταστροφικά ὅπλα, ἀφοῦ διέλυσαν τή χώρα...