Στίς 9 Νοεμβρίου τοῦ 1828 ὁ Δημήτριος Ὑψηλάντης, διορισμένος ἀπό τόν Κυβερνήτη ἀρχηγός τοῦ στρατοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Ἑλλάδας, νικᾶ τούς Τούρκους στή Βοιωτία καί ἀπομακρύνει ἀπό τήν περιοχή καί τά τελευταῖα ὑπολείμματα τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ. Εἶναι γνωστός ὁ ἡρωισμός τοῦ ἕλληνα στρατάρχη τήν ὥρα τῆς μάχης, ὅπου ὁ ἐνθουσιασμός του ξεσήκωνε τούς στρατιῶτες. Πηγή τοῦ ἡρωισμοῦ του αὐτοῦ, ἀλλά καί ἔμπνευση γιά ὅσους βρίσκονταν κοντά του, ἀποτελοῦσε ἡ αὐταπάρνηση καί ἡ ὑπομονή του στίς τόσες κακουχίες. Ἕνα μικρό παράδειγμα διασώζει ὁ Τάκης Λάππας στό βιβλίο του «Ἑλληνικά ἱστορικά ἀνέκδοτα». Τό περιστατικό διαδραματίστηκε κατά τή διάρκεια τῆς στρατιωτικῆς ἐπιχείρησης γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Βοιωτίας.
«Στά τελευταῖα χρόνια τοῦ ἀγώνα, στό χωριό Χρισό τοῦ Παρνασσοῦ, ὑπῆρχε ἕνα “πολεμικό νοσοκομεῖο”, ὅπως λέγαν τότε τά στρατιωτικά. Τό εἶχαν στήν ἐπίβλεψή τους οἱ χειροῦργοι γιατροί Νικ. Χορτάκης κι Ὀλύμπιος. Τό νοσοκομεῖο εἶχε πολλές ἐλλείψεις. Αὐτό δέν ἔκανε ἐντύπωση στούς δυό γιατρούς, γιατ᾿ εἶχαν συνηθίσει πιά στήν κακοπέραση καί τίς στερήσεις τοῦ πολέμου. Κεῖνο πού τούς πείραζε, καί περσότερο τό Χορτάκη γιατί ὑπόφερε ἀπό ἆσθμα, ἦταν πού ἀναγκάζονταν νά κοιμῶνται χωρίς κρεββάτια καί στρώματα κάτω στό χῶμα. Τούς ἀρρώστους κάπως τούς εἶχαν βολέψει. Κάποια μέρα ἔφτασε καί στρατοπέδευσε στό Χρισό ὁ στρατάρχης Δημήτρης Ὑψηλάντης. Ἦταν μιά βροχερή χινοπωριάτικη ἡμέρα. Οἱ δυό γιατροί, σάν μάθανε τό φτάσιμο τοῦ στρατάρχη, πῆγαν στή σκηνή του νά τόν χαιρετήσουν καί νά παραπονεθοῦν γιά τήν κακοπέρασή τους. Μπαίνοντας μέσα, βλέπουν τόν Ὑψηλάντη βρεγμένο, νά κάθεται σταυροπόδι πάνω σέ μιά ψάθα μπροστά στή φωτιά, καί μέσα νά τινάζη τίς ψεῖρες ἀπ᾿ τά ροῦχα του. Ὕστερα ἀπ᾿ αὐτό πού εἶδαν ποῦ νά ποῦν τίποτα οἱ γιατροί στόν Ὑψηλάντη. Τόν χαιρέτησαν κι ἔφυγαν ἀδιαμαρτύρητοι».
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
